Մանվել Գամբուրյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Մանվել Գամբուրյան
Ծնվել էՄանվել Գամբուրյան
մայիսի 8, 1981 (42 տարեկան)
Հայկական Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետություն Հայկական ԽՍՀ Գյումրի, ՀԽՍՀ
Այլ անուններՊիտբուլ
Զնդան
Երկիր Հայաստան
ԱզգությունՀայաստան Հայ
Հասակ1,65 մ
Քաշ66 կգ
ԿարգԳերթեթևքաշային
Թեթևքաշային
Երկրորդ կիսամիջինքաշային
Տիրույթ1,70 մ
Թիմ«Team Hayastan»
«Glendale Fighting Club»
«S.K. Golden Boys»
ԴասՍև գոտի երրորդ դան (ձյուդո)
Սև գոտի երկրորդ դան (Կյոկուշին կարատե)
Ակտիվ շրջան1999-այժմ
Խառնամարտ
Ընդհանուր14
Հաղթանակներ13
Նոկաուտով2
Հանձնվեցնելով6
Որոշմամբ5
Պարտություններ8
Հանձնվելով1
Որոշմամբ5
Որակազրկմամբ1
Չկայացած1
Այլ տեղեկություն
ԱզգականներԿարո Փարիզյան (զարմիկ)


Մանվել Գամբուրյան (մայիսի 8, 1981(1981-05-08)[1], Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայազգի մենամարտիկ։

Հանդես է եկել մի շարք այնպիսի հաջողված մարտական ակումբներում, ինչպիսիք են «King of the Cage»-ը և «Ultimate Fighting Championship»-ը (UFC)։

Մենամարտիկ Կարո Փարիզյանի զարմիկն է։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանվել Գամբուրյանը ծնվել է 1981 թվականի մայիսի 8-ին, Գյումրիում։ Տասը տարեկան հասակում ծնողների հետ մշտական բնակության է տեղափոխվել ԱՄՆ, որտեղ սկսել է լրջորեն զբաղվել ձյուդոյով, բազմիցս դարձել պատանեկան տարբեր մրցումների հաղթող և մրցանակակիր, ստացել է սև գոտի և երկրորդ դան այդ մարզաձևում։ Տասնհինգ տարեկանից տիրապետել է նաև կիոկուսին կարատեի։ Վերապատրաստվել է Հյուսիսային Հոլիվուդի Hayastan MMAA Academy-ում մարզիչներ Գոքոր Չիվիչյանի և Ջին Լեբելի ղեկավարությամբ[2]։

Պրոֆեսիոնալ կարիերայի սկիզբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խառը մենամարտերում պրոֆեսիոնալ մակարդակով Գամբուրյանն իր դեբյուտը կատարել է դեռևս 17 տարեկանում՝ 1999 թվականի փետրվարին։ Մի երեկո նա ստիպել է երկու հակառակորդի միանգամից հանձնվել՝ առաջինին 17 վայրկյանում, երկրորդին 16 վայրկյանում։ Նա մարտնչել է փոքր ամերիկյան KageKombat և Reality Submission Fighting խթանիչներով ։ 2001 թվականի մարտին նա կրեց իր առաջին պարտությունը պրոֆեսիոնալ կարիերայում՝ միավորներով պարտվելով UFC-ի ապագա չեմպիոն Շոն Շերկին։

2003 թվականի օգոստոսին նա մասնակցել է King of the Cage մրցաշարին, որտեղ 21 վայրկյանում նոկաուտի է ենթարկել հայտնի բրազիլացի Խորխե Սանտյագոյին։ Նրա զարմիկ Կարո Փարիզյանը նրան տվել է «Պիտբուլ» մականունը՝ հակառակորդից ամուր կառչելու ունակության համար։

The Ultimate Fighter[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2007 թվականին իր մարզական կարիերայի երկար ընդմիջումից հետո Գամբուրյանը դարձել է հանրահայտ The Ultimate Fighter մարտական ռեալիթի շոուի հինգերորդ սեզոնի մասնակից՝ միանալով մարզիչ Յենս Պալվերի թիմին։ Միևնույն ժամանակ նրան տրվել է նոր մականուն՝ «Զնդան», քանի որ «Պիտբուլ»-ն այն ժամանակ արդեն օգտագործել են հայտնի մարտիկներ Անդրեյ Օրլովսկին և Տիագո Ալվիսը[3]։

Նախնական փուլում նա հաջողությամբ հաղթահարել է Նոա Թոմասին՝ օգտագործելով հետադարձ արմունկի հանգույցը, ապա քառորդ եզրափակիչ և կիսաեզրափակիչ փուլերում համապատասխանաբար միավորներով հաղթեց Մեթ Վիմանին և Ջո Լոզոնին։ Այս բոլոր մենամարտերում Գամբուրյանն իր փոքր հասակի պատճառով համարվում է անդերդոգ, իսկ Լոզոնի հետ մենամարտից հետո UFC-ի նախագահ Դեյնա Ուայթն անձամբ ներողություն է խնդրել նրանից՝ իրեն թերագնահատելու համար։

Եզրափակիչ վճռորոշ մենամարտում, որն անցկացվել է 2007 թվականի հունիսին Լաս Վեգասում, նա հանդիպել է մեկ այլ եզրափակիչի՝ Նեյթ Դիասի հետ։ Գամբուրյանը վերահսկել է ամբողջ մենամարտի ընթացքը, սակայն երկրորդ ռաունդում նա ուսի հոդախախտ է ունեցել և ստիպված եղել հանձնվել։ Բացի այդ միջադեպից, նա այլևս երբեք որևէ մեկին չի հանձնվել MMA-ում իր հետագա կարիերայի ընթացքում[4]։

Ultimate Fighting Championship[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չնայած TUF-ի եզրափակիչում պարտությանը, Գամբուրյանը, այնուամենայնիվ, հնարավորություն է ստացել պայմանագիր կնքել աշխարհի խոշորագույն մարզական կազմակերպության՝ Ultimate Fighting Championship-ի հետ։ Հետագա տարիներին նա այստեղ հաղթել է Նեյթ Մոհրին և Ջեֆ Քոքսին, բայց պարտվել է Ռոբ Էմերսոնին և Տիագու Տավարիսին։

World Extreme Cagefighting[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երկու անընդմեջ պարտություն կրելուց հետո Գամբուրյանը որոշել է իջնել կիսաթեթև քաշային կարգ և սկսեց ելույթներ ունենալ UFC-ի World Extreme Cagefighting կազմակերպությունում։ Նա այստեղ աչքի է ընկել այնպիսի մարտիկների նկատմամբ հաղթանակներով, ինչպիսիք են Ջոն Ֆրանկին, Լեոնարդ Գարսիան և Մայք Բրաունը, վերջին դեպքում նա վաստակել է բոնուս երեկոյի լավագույն նոկաուտի համար[5][6][7]։

Մի շարք հաջող ելույթների շնորհիվ նա իրավունք է ստացել մասնակցելու կիաթեթև քաշային կարգում չեմպիոնի տիտղոսի մրդաշարին, որն այդ ժամանակ պատկանել է բրազիլացի Ժոզե Ալդուին։ Չեմպիոնական պայքարի երկրորդ ռաունդում Ալդուն նոկաուտի է ենթարկել Գամբուրյանին՝ դրանով իսկ պահպանելով չեմպիոնական գոտին[8]։

2010 թվականի հոկտեմբերին, երբ WEC կազմակերպությունը վերջապես միացվել է UFC-ին, այնտեղից բոլոր ուժեղագույն մարզիկները ավտոմատ կերպով պայմանագիր են կնքել նոր սեփականատիրոջ հետ, այդ թվում՝ Գամբուրյանը[9]։

Վերադարձ UFC[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հաջորդ վեց տարիների ընթացքում՝ 2011-2016 թվականներին, Մանվել Գամբուրյանն մշտապես ելույթներ է ունեցել UFC-ի ութանկյուն ռինգում։ Նրան հաջողվել է այստեղ հաղթել այնպիսի ուժեղ մրցակիցների, ինչպիսիք են Միխիհիրո Օմիգավան, Քոուլ Միլլերը, Քոդի Գիբսոնը և Սքոթ Յորգենսենը։ Սակայն նա պարտվել է հինգ մենամարտում, իսկ մենամարտերից մեկն անվավեր է ճանաչվել, քանի որ նրա մրցակից Դենիս Զիֆերը դոպինգ թեստ չի հանձնել։

2016 թվականի նոյեմբերին բրազիլացի Ջոնի Էդուարդին տեխնիկական նոկաուտով պարտվելուց հետո Գամբուրյանն անմիջապես հայտարարեց իր կարիերան ավարտելու մասին[10]։

Տիտղոսներ և նվաճումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խառը մենամարտեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ultimate Fighting Championship
    • The Ultimate Fighter 5-րդ մրցաշրջանի եզրափակիչի մասնակից
  • World Extreme Cagefighting
    • Երեկոյի լավագույն նոկաուտ Մայք Բրաունի հետ մենամարտում

Պրոֆեսիոնալ կարիերան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արդյունքը Ռեկորդը Հակառակորդը Տեսակը Իրադարձությունը Ամսաթիվը Ռաունդը Տևողությունը Վայրը Նշումներ
Հաղթ. 12-7 Ճապոնիա Միչիհիրո Օմիգավա UFC on Fox։ Shogun vs. Vera Օգոստոսի 4, 2012 3 5։ 00 Լոս Անջելես, Կալիֆորնիա, ԱՄՆ
Պարտ. 11-7 Բրազիլիա Դիեգո Նունյեզ UFC 141 Դեկտեմբերի 30, 2011 3 5։ 00 Լաս Վեգաս, Նևադա, ԱՄՆ
Պարտ. 11-6 {{{2}}} Թայսոն Գրիֆին Որոշմամբ UFC Live։ Kongo vs. Barry Հունիսի 11, 2011 3 5։ 00 Պիցբուրգ, Փենսիլվանիա, ԱՄՆ
Պարտ. 11-5 Բրազիլիա Խոսե Ալդո Նոկաուտ WEC 51 Սեպտեմբերի 30, 2011 2 1։ 32 Բրումֆիլդ, Կոլորադո, ԱՄՆ WEC տիտղոսի համար
Հաղթ. 11-4 {{{2}}} Մայք Բրաուն Նոկաուտ (բռունցքներով) WEC 48 Մարտի 24, 2010 1 2։ 22 Սաքրամենտո, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ
Հաղթ. 10-4 {{{2}}} Լեոնարդ Գարսիա Որոշմամբ WEC 44 Նոյեմբեր 18, 2009 3 5։ 00 Լաս Վեգաս, Նևադա, ԱՄՆ
Հաղթ. 9-4 {{{2}}} Ջոն Ֆրենչի Որոշմամբ WEC 41 Հունիսի 7, 2009 3 5։ 00 Սաքրամենտո, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ
Պարտ. 8-4 Բրազիլիա Տյագո Տավարես Որոշմամբ UFC 94 Հունվարի 31, 2009 3 5։ 00 Լաս Վեգաս, Նևադա, ԱՄՆ
Պարտ. 8-3 {{{2}}} Ռոբ Էմերսոն նոկաուտ (բռունցքային) UFC 87 Օգոստոսի 9, 2008 1 0։ 12 Մինեապոլիս, Մինեսոտա, ԱՄՆ
Հաղթ. 8-2 {{{2}}} Ջեֆ Կոքս Հանձնվեցնելով UFC Fight Night։ Florian vs. Lauzon Մարտի 2, 2008 1 1։ 41 Բրումֆիլդ, Կոլորադո, ԱՄՆ
Հաղթ. 7-2 {{{2}}} Նեյթ Մոուեր Հանձնվեցնելով UFC 79 Դեկտեմբերի 29, 2007 1 1։ 31 Լաս Վեգաս, Նևադա, ԱՄՆ
Պարտ. 6-2 {{{2}}} Նեյթ Դիազ Հանձնվեցնելով (վնասվածք պատճառելով) The Ultimate Fighter 5 Finale Հունիսի 23, 2007 2 0։ 20 Լաս Վեգաս, Նևադա, ԱՄՆ Lost The Ultimate Fighter 5
Հաղթ. 6-1 {{{2}}} Սեմ Մորգան Որոշմամբ RSF – Shooto Challenge 2 Հունվարի 2, 2004 3 5։ 00 Բելվիլ, Իլլինոյս, ԱՄՆ
Հաղթ. 5-1 {{{2}}} Խորխե Սանտիագո Նոկաուտ (բռունցքներով) KOTC 27 – Aftermath Օգոստոսի 10, 2003 1 0։ 21 Սան Ժասինտո, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ
Պարտ. 4-1 {{{2}}} Շոն Շերք Որոշմամբ Reality Submission Fighting 3 Մարտի 30, 2011 1 18։ 00 Բելվիլ, Իլինոյս, ԱՄՆ
Հաղթ. 4-0 {{{2}}} Պետ Բենսոն Հանձնվեցնելով Reality Submission Fighting 2 Հունվարի 2, 2001 1 2։ 01 Բելվիլ, Իլինոյս, ԱՄՆ
Հաղթ. 3-0 {{{2}}} Դարեն Բրայանթ Հանձնվեցնելով Kage Kombat 14 Մարտի 15, 1999 1 0։ 35 Լոս Անջելես, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ
Հաղթ. 2-0 {{{2}}} Թիմոթի Մորիս Տեխնիկական հանձնվում Kage Kombat 12 Փետրվարի 1, 1999 1 0։ 16 Լոս Անջելես, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ
Հաղթ. 1-0 {{{2}}} Դենի Հենդերսոն Հանձնվեցնելով (արմունկով) Kage Kombat 12 Փետրվարի 1, 1999 1 0։ 17 Լոս Անջելես, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Mixed martial arts results: Season 5 – The Ultimate Fighter — Nevada Athletic Commission.
  2. ↑ «Manny "The Anvil" Gamburyan - Official UFC Fighter Profile». UFC.com. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 10-ին. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 15-ին.
  3. ↑ Gamburyan, Manvel. Interview with Manvel Gamburyan. Kevin and Bean. KROQ-FM, Los Angeles. 18 June 2007.
  4. ↑ ResuMMA.com - Manvel "The Anvil" Gamburyan Interview Արխիվացված 2009-01-23 Wayback Machine
  5. ↑ «Manny Gamburyan vs John Franchi on tap for WEC 41». mmamania.com. 2009 թ․ մարտի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 12-ին.
  6. ↑ «WEC 44: Brown vs. Aldo results». www.wec.tv/index.cfmom. 2009 թ․ նոյեմբերի 19. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ հունվարի 1-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 12-ին.
  7. ↑ «WEC 48: Aldo vs. Faber - Live Results and Commentary». BLOODYELBOW.com. 2010 թ․ ապրիլի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ ապրիլի 26-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 25-ին.
  8. ↑ «ALDO VS. GAMBURYAN SET FOR WEC 51 MAIN EVENT». MMAWeekly.com. 2010 թ․ հուլիսի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 12-ին.
  9. ↑ «UFC and WEC set to merge in 2011; events to air on Versus and Spike TV». mmajunkie.com. 2010 թ․ հոկտեմբերի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 25-ին.
  10. ↑ Mookie Alexander (2016 թ․ նոյեմբերի 19). «UFC Sao Paulo: Following TKO loss, Manny Gamburyan retires from MMA». bloodyelbow.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ նոյեմբերի 20-ին. Վերցված է 2016 թ․ նոյեմբերի 19-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մանվել_Գամբուրյան&oldid=9434218» էջից