Հակինթիկ ատրպատականյան
| Հակինթիկ ատրպատականյան | |
| Դասակարգում | |
| Թագավորություն | Բույսեր (Plantae) |
| Տիպ/Բաժին | Անոթավոր բույսեր (Tracheophytes) |
| Ենթատիպ | Սերմնավոր բույսեր (Spermatophytes) |
| Կարգ | Ծնեբեկածաղկավորներ (Asparagales) |
| Ընտանիք | Ծնեբեկազգիներ (Asparagaceae) |
| Ենթաընտանիք | Մկնասոխայիններ (Scilloideae) |
| Ցեղ | Hyacinthella |
| Տեսակ | Հակինթիկ ատրպատականյան (H. atropatana) |
| Միջազգային անվանում | |
| Hyacinthella atropatana | |
Հակինթիկ ատրպատականյան (լատին․՝ Hyacinthella atropatana) հակինթազգիների ընտանիքին պատկանող ծածկասերմ բույս։ Գրանցված է Հայաստանի Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]3-5 սմ բարձրությամբ, շատ փոքր, ձվաձև սոխուկով և թղթանման, մուգ գորշ կամ մոխրագույն թեփուկներով սոխուկավոր բույս է։ Տերևները փքված են, բարակ, 2-5 հատ։ 3-5 սմ երկարությամբ ծաղկասլաքը պտղի ժամանակ ձգվող է։ Ծաղկապատը սպիտակ է, բաց երկնագույն կամ մանուշակաերկնագույն, զանգականման կամ թեթևակի սափորանման։ Փոշանոթները կարմիր կամ մուգ մանուշակագույն են։ Տուփիկը հակաձվաձև-սրտաձև է՝ կարճ կտուցիկով։ Սերմերը սև են[1]։
Տարածվածություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Հայաստանում հանդիպում է Վայոց Ձորի (Արենի և Ամաղու գյուղերի միջև) և Մեղրու (Ագարակ, Շվանիձոր, Նռնաձոր գյուղերի շրջակայք) ֆլորիստիկական շրջաններում։ Հայաստանից բացի աճում է նաև Նախիջևանում[1]։
Էկոլոգիա
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Աճում է ստորին և միջին լեռնային գոտիներում՝ ծովի մակարդակից 600-1000 մ բարձրությունների վրա, չոր խճաքարոտ և քարքարոտ լանջերին։ Ծաղկում է փետրվար-մարտ ամիսներին, պտղաբերում՝ մարտ-ապրիլին[1]։
Պահպանություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Վտանգված տեսակ է։ Հայտնի է երկու ֆլորիստիկական շրջաններում։ Տարածման շրջանի մակերեսը 5000 կմ²-ից պակաս է, բնակության շրջանի մակերեսը՝ 500 կմ²-ից պակաս։ Հայաստանի Կարմիր գրքի առաջին հրատարակության մեջ ընդգրկված էր որպես ոչնչացման սպառնալիքի ենթակա տեսակ։ CITES-ի և Բեռնի կոնվենցիաների հավելվածներում ընդգրկված չէ[1]։
Պահպանության գործողություններ չեն իրականացվում[1]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.
|
|