Կրուպսկայայի անվան հրուշակեղենի գործարան
Կրուպսկայայի անվան հրուշակեղենի գործարան | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | բիզնես ձեռնարկություն, ապրանքային նշան և ձեռնարկություն |
| Հիմնադրված է | 1938 |
| Վայր | Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան |
| Երկիր |  Ռուսաստան |
| Կայք | orklabrands.ru |
Կրուպսկայայի անվան հրուշակեղենի գործարան, հրուշակեղենի արտադրության խոշոր ձեռնարկություն, գտնվում է Սանկտ Պետերբուրգի Վլադիմիրի շրջանում։
Հիմնական արտադրանքը շոկոլադե կոնֆետներն են, ամենահայտնի ապրանքանիշերը՝ «Արջուկը Հյուսիսում», «Գրիլյաժը», արտադրվում էր նաև «Օզորնայա Ալյոնկա» շոկոլադը (անվանման մեկ այլ տարբերակն է «Կրուպսկայա Ալենկա»)։ «Ալյոնկա» շոկոլադի և «Կարա-Կում» քաղցրավենիքի թողարկումը դադարեցվեց այն պահից, երբ Միացյալ Նահանգների հրուշակագործների խմբի կողմից հարուցվեց հակամենաշնորհային դեպք[1][2]։
Ձեռնարկությունը գործարկվել է 1938 թվականին, 1992 թվականին բաժնետիրացվել է, 2006-2014 թվականներին պատկանել է նորվեգական Orkla ընկերությանը։ 2015 թվականից գործարանը պատկանել է «Սլավյանկա» ընկերությանը»[3], 2012-2017 թվականներին փուլ առ փուլ դուրս է բերվել շահագործումից, արտադրական մասնաշենքերը քանդվել են, արտադրական գծերը դուրս են բերվել, իսկ տարածքը հանձնվել է բնակելի կառուցապատման։ Ապրանքանշաններն օգտագործվում են «Սլավյանկայի» այլ ձեռնարկությունների կողմից (որոնցից մեկը, որը գտնվում է Ռազբեգաևո գյուղում, անվանվել է «Կրուպսկայա գործարան»).
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գործարանը հիմնադրվել է Լենինգրադում 1938 թվականին ԽՍՀՄ սննդի արդյունաբերության ժողովրդական կոմիսարիատի կարգադրության համաձայն՝ խոհանոցային գործարանի հիման վրա, մասնագիտացած է շոկոլադի արտադրության մեջ և կոչվել է Նադեժդա Կրուպսկայաի անունով։
Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ գործարանը հիմնականում աշխատում էր ռազմաճակատի համար և չէր դադարում մեկ օր աշխատել՝ արտադրելով հրուշակեղենի արտադրանք՝ օգտագործելով տարբեր փոխարինիչներ։ 1943 թվականին արտադրվել է 3 տոննա «Արջուկը Հյուսիսում» քաղցրավենիք[4]։ (1997 թվականից ի վեր, այս ապրանքանիշը պաշտոնապես դարձել է գործարանի սեփական ապրանքային նշանը)։
Շենքի ոչ մի աշխատող չի մահացել շրջափակման ժամանակ։
1956 թվականին գործարանին շնորհվեց «Գերազանց որակի ձեռնարկություն», 1961 թվականին՝ «Բարձր արտադրական մշակույթի ձեռնարկություն» կոչումը։ 1970-1980 թվականներին գործարանը մտնում էր Լենինգրադի հրուշակեղենի արդյունաբերության արտադրական միավորման կազմի մեջ։
1992 թվականին սեփականաշնորհման ծրագրով գործարանը դարձել է բաժնետիրական։ 1995-1996 թվականներին վերակառուցվել է կոնֆետի արտադրամասը։
2006 թվականին գործարանի բաժնետոմսերի 75 %-ը գնել է նորվեգական Orkla խումբը, իսկ 2011 թվականին նորվեգացիները գործարկել են գործարանը միացնելու գործընթացը, որը պատկանում է նրանց՝ Սլադկոյի հրուշակեղենի ասոցիացիայի հետ[5]։ 2012 թվականից սկսվել է գործարանի կոնսերվացումը և արտադրական հզորությունների վերջնական փոխանցումը քաղաքի կենտրոնից մարզ՝ Ռազբեգաևո տարածք[6]։ 2014 թվականին ամռանը Սոցիալիստական փողոցում (տուն 21) գործարանի նախկին արդյունաբերական շենքը վերջապես փակվեց և վաճառվեց «Պիոներ» զարգացման ընկերությանը` իր տարածքի, որպես հասարակական և բիզնես կենտրոնի զարգացման համար[7]։ 2015 թվականին հունվարին Orkla իր ռուսաստանյան դուստր ընկերությանը 100 %-ը վաճառեց Սլավյանկա հրուշակեղենի ընկերությանը[8], այն ձեռնարկություններին, որոնց հետագայում գործարանի արտադրական կարողությունների մի մասը փոխանցվել է[9]։
2017 թվականի մարտին գործարանի շենքը վերջնականապես քանդվեց, իսկ դրա տեղում նախատեսվում է կառուցել ապարտ-հյուրանոց (տուն, որը ֆորմալ առումով բնակելի ֆոնդի մեջ չի մտնում, բայց նախատեսված է բնակարանների համար)[10]։
Արտադրանքի գրաֆիկական դիզայն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1967 թվականից մինչև 21-րդ դարի սկիզբը ընկերությունը համագործակցում էր գրաֆիկական ձևավորման ոլորտի այնպիսի նկարիչ մասնագետների հետ ինչպիսիք են[11], Իգոր Օմինինը, Դմիտրի Գրուշևսկին, Պիտեր Լյուբկովսկին[12], Տատյանա Լուկյանովան[13], Անրիետտա Օլխովիչը, որոնք ստեղծել են ընկերության կողմից թողարկած ապրանքների հիշվող պատկերներ[14]։
Ընկերության արտադրած կոնֆետների տուփերը դարձել են հավաքածուներ։ Արդյունաբերական գրաֆիկայի այս գործերը պահվում են Ռուսաստանի պետական թանգարանում, Սանկտ Պետերբուրգի պատմության պետական թանգարանում և մասնավոր հավաքածուներում[15]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Петербуржцы должны будут заплатить за «Аленку» более 2 миллионов» (ռուսերեն). www.opentown.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
- ↑ Разошлись по разным пустыням // Коммерсантъ.
- ↑ «О группе компаний». «Breadbranch.com». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 11 ноября 2015-ին.
- ↑ ««Мишка» спасён». Санкт-Петербургские Ведомости. 6 июля 2001. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 1-ին.
- ↑ «В результате 24 февраля 2011 было создано единое предприятие «Оркла Брэндс Россия»». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 4-ին. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 20-ին.
- ↑ «Группа "Пионер" покупает у Orkla бывшую фабрику Крупской». «DP.RU». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 11 ноября 2015-ին.
- ↑ «Надо ли гордиться тем, чем гордятся петербургские архитекторы». «812-онлайн». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հուլիսի 11-ին. Վերցված է 11 июля 2015-ին.
- ↑ «Фабрика им. Крупской теряет позиции». «DP.RU». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 11 ноября 2015-ին.
- ↑ «Сладкое прощание с Крупской» (ռուսերեն). www.fontanka.ru. 20150706T1522+0300Z. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
- ↑ Фабрики Крупской больше нет, а шоколадом пахнет — МК Санкт-Петербург
- ↑ Основатель ленинградской школы графического дизайна
- ↑ Товарные знаки из Ленинграда
- ↑ Надеждинская Ю. Она рисовала Алёнку. — Санкт-Петербургский Курьер, — № 22 (429), — 2008. — С. 27.
- ↑ «Верните старого Мишку». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հուլիսի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 22-ին.
- ↑ «Лукьянова Татьяна Владимировна, художник». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հոկտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 22-ին.