Կարլ Այգինգեր
| Կարլ Այգինգեր | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հոկտեմբերի 23, 1948[1] (75 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Վիեննա, Ավստրիայի բռնազավթումը դաշնակիցների կողմից |
| Քաղաքացիություն |  Ավստրիա |
| Կրթություն | Վիեննայի համալսարան |
| Մասնագիտություն | տնտեսագետ |
| Աշխատավայր | Վիեննայի համալսարան |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
Կարլ Այգինգեր (գերմ.՝ Karl Aiginger, հոկտեմբերի 23, 1948[1], Վիեննա, Ավստրիայի բռնազավթումը դաշնակիցների կողմից), ավստրիացի տնտեսագետ, 2005-2016 թվականներին եղել է Տնտեսագիտական հետազոտությունների ավստրիական ինստիտուտի ղեկավար (այդ պաշտոնում փոխարինել է Քրիստոֆ Բադելտին)[2]։ Այգինգերը նաև Վիեննայի պետական տնտեսագիտական համալսարանի պրոֆեսոր է, ինչպես նաև Լինցի Յոհան Կեպլերի համալսարանի պատվավոր պրոֆեսոր։ Նա հիմնադրել ու ղեկավարել է «Քաղաքականության խաչվող կենտրոն» միջդիսցիպլինային բանավիճայի համաժողովը` եվրոպական քաղաքականության գծով[3]։ Տնտեսագիտությանը վերաբերող նրա աշխատանքները լայնորեն ներկայացված են ամբողջ աշխարհի գրադարաններում։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կարլ Այգինգերը 1966-1974 թվականներին սովորել է Վիեննայի համալսարանում, այնուհետև` Պերդյու համալսարանում (Ինդիանա, 1978)։ 1970 թվականից նա աշխատում է Տնտեսագիտական հետազոտությունների ավստրիական ինստիտուտում (WIFO): Այհինգերը Վիեննայի պետական տնտեսագիտական համալսարանի տնտեսագիտական քաղաքականության բաժնի պրոֆեսոր է, նույն կոչումն ունի նաև Լինցի Յոհան Կեպլերի համալսարանում։ Որպես պրոֆեսոր 1991 թվականին հրավիրվել է Մասաչուսեթսի տեխնոլոգիական ինստիտուտ (MIT), իսկ 1997 թվականին՝ Լոս Անջելեսի կալիֆոռնյան համալսարան։ 2002 թվականին Այհինգերը որպես պրոֆեսոր աշխատել է Սթենֆորդի բիզնեսի բարձրագույն դպրոցում (Կալիֆորնիա), ինչպես նաև դասախոսություններ է կարդացել Չաշնի համալսարանում (Հունան, Չինաստան)։
Աշխատանքներ և քննադատություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կարլ Այհինգերը մասնագիտացված է արդյունաբերության կազմակերպման ոլորտում։ Նա հիմնականում ուշադրություն է դարձնում արդյունաբերական քաղաքականության վերլուծությանը, նորարարություներին, ընկերությունների մրցունակությանը, միջազգային մրցակցությանը, ինչպես նաև եվրոպական տնտեսագիտական ու սոցիալական մոդելներին[4]։ Այհինգերը «Journal of Industry, Competition and Trade» ամսագրի հիմնադիրն ու հրատարակիչն է և ղեկավարել է վերլուծական սկզբունքների ծրագիրը, որը հիմք է հանդիսացել Եվրոպական հանձնաժողովի գլխավոր տնօրենության մրցակցության` ներքին շուկայի, արդյունաբերության ու ձեռնարկատիրության հաշվետվությունների շարքի համար[5]։ Ֆինլանդիայի կառավարության անունից նա գնահատել է նորարությունների առաջընթացի ֆիննական համակարգը, ինչպես նաև ղեկավարել է ավստրիական սուբսիդիաների ու գիտական հետազոտությունների ֆինանսավորման համակարգի գնահատումը (Ավստրիայի ֆեդերալ կառավարության անունից)։ Այհինգերը մտել է հոլդինգային ընկերության դիտորդների խորհրդի մեջ, որը ստեղծվել էր ավստրիական ընկերության ազգայնականացման կառավարման համար[6]։
Այհինգհինգերի բազմաթիվ աշխատանքների գլխավոր գաղափարն այն էր, որ պետք է անհապաղ փոխել ձեռնարկությունների մրցունակության գնահատման սկզբունքը. այն ցածր ինքնարժեք ունեցող արտադրանքի հավասար մրցակցության թշնամին է։ Այհինգերը ելույթ է ունենում որպես դրանց` ինքնակցված արդյունքներով չափման կողմնակից։ Մասնավորապես, նա բնորոշում է մրցունակությունը որպես ՀՆԱ-ի աճից դուրս արդյունքների հասնելու կարողություն (անգլ.՝ ability to deliver beyond GDP goals): Այհինգերի կարծիքով զարգացած արդյունաբերությամբ երկրները պետք է այնպիսի ռազմավարություն ընտրեն, որն ամենից առաջ հիմնված կլինի ապրանքի որակի վրա, քանի որ ցածր ծախսերի ռազմավարությունը կարող է կրկնօրինակվել այնպիսի երկրների կողմից, որոնց բնակչությունը ցածր եկամուտներ ունի։ «Լայն» մրցունակության բնորոշումը վերջերս ընդունվել է Եվրոպական սոցիալ-տնտեսական կոմիտեի կողմից (EESC) որպես հնարավորություն խուսափելու խիստ սահմանափակված քաղաքականությունից, որն ուղղված է բացառապես կրճատվող ծախսերի դեմ[7]։
Արդյունաբերական քաղաքականության մեջ Այհինգերը ելույթ է ունենում որպես համակարգված արդյունաբերական քաղաքականության դրույթի կողմնակից, որն ընթանում է նորարական քաղաքականության հետ միատեղ` վերջնական նպատակ ունենալով հասարակական պահանջմունքների բավարարումը։ Մասնավորապես, էներգիայի կամ արտադրական թափոնների ավելի բարձր ծախսերը նրա կարծիքով պետք է փոխհատուցվեն ավելի ցածր հարկերով և նորարարությունների համար լավագույն պայմաններ ստեղծելով։ Այդպիսով, երկիրը ստանում է մրցակցային առավելություններ, որոնք կարևոր են ապագայի համար. նա դառնում է տեխնոլոգիական առաջատար։
Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կարլ Այհինգերը ամուսնացած է, ունի երկու երեխա։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Munzinger Personen (գերմ.)
- ↑ Marcus Scheiblecker (2016 թ․ սեպտեմբերի 1). «Christoph Badelt tritt Amt als neuer WIFO-Leiter (Pressenotizen)». WIFO - PubMA-Datensätze. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 31-ին.
- ↑ «Who we are» (ամերիկյան անգլերեն). Querdenkerplattform: Wien - Europa. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 31-ին.
- ↑ Welf Werner, Karl Aiginger Which Socio-economic Model for Europe?(անգլ.) // Intereconomics. — 2006. — В. 1. — Т. 41. — С. 4–23. — ISSN 1613-964X. —
- ↑ «Editorial Board». Journal of Industry, Competition and Trade (ISSN 1566-1679) (անգլերեն). springer.com. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 31-ին.
- ↑ Karl Aiginger EUROPE'S POSITION IN QUALITY COMPETITION // EUROPEAN COMMISSION. — 2000. Архивировано из первоисточника 4 Մարտի 2016.
- ↑ Aiginger, 2015, էջ 365—394
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Aiginger K. Industrial policy for a sustainable growth path // New Perspectives on Industrial Policy. — Oxford University Press, 2015. — ISBN 9780198706205
| ||||||||||||
