Ծովափին (նկար)
 | |
|---|---|
 կինը ծովափին | |
| տեսակ | նկար |
| նկարիչ | Կարապետ Ադամյան |
| տարի | 1910 |
| ստեղծման երկիր | Հայաստան |
| ուղղություն | Իմպրեսիոնիզմ |
| ժանր | Գեղանկարչություն |
| գտնվում է | Հայաստանի ազգային պատկերասրահ |
| հավաքածու | Հայաստանի ազգային պատկերասրահ |
| քաղաք | Երևան |
պատկերված են
| |
Ծանոթագրություններ | |
Ծովափին, գեղանկարիչ Կարապետ Ադամյանի բնագիր գործերից մեկը, որում գերակշռում են նրբերանգները։
Նկարագիր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պատկերը ներկայացնում է ալեկոծ ծովի տեսարան` ավազոտ մի փոքր հարթությամբ, որտեղ մեջքը դեպի դիտողը կանգնած է մտքերով տարված, ինքնամփոփ տրամադրությամբ մի մանկամարդ աղջիկ։ Տպավորությամբ ստեղծված ծովը չի ստեղծում ջրի առարկայական պատրանք, բայց ալեկոծ ծովի տպավորությունը համոզիչ է և գրավում է դիտողին իր բազմերանգ, մեղմ գունաշարով, քնքուշ, օդառատ, լուսավոր, թափանցիկ կոլորիտով։ Դա երկնքի ցոլացումով շաղախված մոխրավունի, դեղնավունի, մանուշակավունի աննկատելի երանգների խառնուրդ է, որում հնարավոր չէ գտնել գույների սահմանը, բայց որով ստեղծված է բնության բացօթյա կոլորիտի կատարյալ տպավորություն։
Արտահայտիչ են հատկապես դեղինի տվող սպիտակափրփուր ալիքները` ձգված պատկերի ամբողջ հորիզոնականով` իրար հետևից դեպի ափ գրոհելիս։ Մոխրակապտավուն երկինքը խստաշունչ է թվում, ամպերը մի քանիսն են, երկարավուն, սպիտակ, հորիզոնում` մի փոքր մշուշված։
Ադամյանին հետաքրքրել է լույսի ազդեցությամբ ծովի մակերեսին գոյացած գունափոխումների գեղեցկությունը.նա չի ձգտել ջրին կշիռ տալ։
Պատկերված է իմպրեսիոնիստական ընկալումով . ծովին հակադրված է ափին պատկերված աղջկա ֆիգուրը` միանգամայն ռեալ մարմնաձևերով, կենդանի տպավորությամբ, կերպարային ճանաչելիության հասցված դիմանկարով։ Ինչպես նմանատիպ այլ գործերում, այստեղ ևս ֆիգուրները մշակված են հանգամանորեն, շոշափելի ձևով, դասական արվեստի մեթոդի օգտագործումով։ Աղջկա ֆիգուրը գեղանկարված է երանգների նուրբ տատանումներով և ներշնչմամբ։ Մասնավորապես աղջկա դեղին զգեստը ներկայացնում է գեղանկարչական մի շողշողուն հմայք։ Համատարած արտացոլումի հետևանքով դրա վրա առաջացել են դեղինի բազմազան երանգավորումներ` միացած կապույտի, կանաչի, օխրայի հազիվ նկատելի գուներանգներին։ Աղջկա առկայությունը իր մեղմերանգ փողփողումներով կարող էր ձուլվել շրջապատի հետ և դիտվել լոկ գունային բիծ, եթե մի քանի մանրամասներ չընդգծեին նրա առարկայական գոյությունը։ Անեզր օվկիանոսի տարածքում աղջկա մարմնի մուգ մասերը որոշակի և շոշափելի են դարձնում նրա ֆիգուրը։ Այս պատկերը բացօթյա գեղանկարչության օրինակ է[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Եղիշե Մարտիկյան, Հայկական կերպարվեստի պատմություն, Երևան, 1987