Ծերունի (պիես)
| Ծերունի ռուս.՝ Старик | |
|---|---|
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Ժանր | պիես |
| Հեղինակ | Մաքսիմ Գորկի |
| Բնագիր լեզու | ռուսերեն |
| Հրատարակվել է | 1915 |
«Ծերունին» (ռուս.՝ «Старик»), պիես, որը գրել է Մաքսիմ Գորկին 1915 թվականին։ Առաջին անգամ հանրությանը ցուցադրվել է 1919 թվականի հունվարի 1-ին Փոքր թատրոնի բեմում[1]։ Այս ներկայացմանը ներկա էին Վ. Լենինը և Ն․Կրուպսկայան[2]։
Ծերուկը պիեսը սերտ կապ ունի Մ. Գորկու «Կարամազովշչինի մասին» և «Դեռ կարամազովշչինի մասին» հրապարակախոսական հոդվածների հետ, որոնք հրատարակվել են 1913 թվականին[3]։ Այսպես, պիեսի ամերիկյան հրատարակության նախաբանում Մ. Գորկին գրել է. «Ծերունին պիեսում ես փորձում էի նշել, թե ինչ զզվելի է մարդը, որը սիրահարված է իր տառապանքին, կարծում է, որ նա իրեն իրավունք է տալիս վրեժխնդիր լինել այն ամենի համար, ինչ նա ստիպված էր կրել։ Բայց եթե մարդը համոզված է, որ տառապանքը նրան իրավունք է տալիս իրեն համարել բացառիկ անձ և վրեժխնդիր լինել ուրիշներին իր դժբախտությունների համար, - այդպիսի մարդը, իմ կարծիքով, չի պատկանում այն մարդկանց, որոնք հարգանքի են արժանի ուրիշների կողմից։ Ձեզ համար դա հասկանալի կլինի, եթե դուք ինքներդ պատկերացնեք մի մարդու, որը հրդեհում է տներ և քաղաքներ միայն այն պատճառով, որ նրա համար ցուրտ է»[4]։
Պիեսի գործող անձինք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նկարագրությունները տրված են հեղինակային բնութագրով[5]․
- Մաստակով՝ 40-45 տարեկան; բաց գույնի մազերով, մորուքավոր, ռուս տղամարդու դրական տեսակ։
- Պավել՝ 20-22 տարեկան, անշնորհք ինքնասիրահարված երիտասարդ։
- Տատյանա՝ 17-19 տարեկան, երես առած, քմահաճ և միամիտ աղջիկ։
- Զախարովա՝ 60 տարեկան, զբաղվում է տնտեսությամբ, սիրում է այն տունը, որտեղ ապրում է։
- Ստեպանիչ՝ 50 տարեկան.
- Սոֆյա՝ 30-35 տարեկան, եռանդուն, գեղեցիկ, կատակասեր, ինքնավստահ կին։
- Խարիտոնով՝ 45-50 տարեկան, ակտիվ մարդ, խարդախամիտ։
- Յակով՝ 25 տարեկան, շոյող գեղեցկությամբ, հիմարավուն, էժան պճնամոլ։
- Որմնադիր՝ ծեր մարդ, որը հակված է մտախոհության։
- Ծերունի՝ 60-65 տարեկան, հագնված է կիսավանականի զգեստով, դեմքը չար է, նայում է աչքի տակով։
- Օրիորդ՝ ուղեկցում է ծերունուն։
Բեմադրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1952 թվականին Սիմֆերոպոլի դրամատիկական թատրոնում «Ծերունին» ներկայացումը Պավել Գայդեբուրովի բեմադրությամբ արժանացել է ԽՍՀՄ Պետական մրցանակի[6]։
1962 թվականին ներկայացումը բեմադրվել է Ա. Պուշկինի անվան Պսկովի թատրոնի բեմում[7]։
2013 թվականին ներկայացումը բեմադրվել է Տոմսկի դրամատիկական թատրոնի բեմում ռեժիսոր Ա. Զագորաևի կողմից[8][9]։
2017 թվականին բեմադրվել է Ա. Պուշկինի անվան Պսկովի թատրոնի բեմում, ռեժիսոր Աննա Լվովնա Պոտապովայի կողմից[10][11]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «СТАРИК» ГОРЬКОГО И МОЛОДОСТЬ ТЕАТРА
- ↑ «К 120-летию со дня рождения Веры Николаевны Пашенной» «ЖИВАЯ ПАШЕННАЯ»
- ↑ М. Горький. О «карамазовщине»
- ↑ пьеса „Старик“
- ↑ «Старик. Примечания». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 3-ին.
- ↑ Гайдебуров // Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.
- ↑ Внук актёра, исполнявшего главную роль в спектакле «Старик» 1962 года, примет участие в документальном проекте Псковского театра
- ↑ ««Старик» для томичей». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 19-ին.
- ↑ Режиссёр Александр Загораев
- ↑ «Старик» Детективная история в двух действиях
- ↑ «Потапова Анна Львовна». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 29-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 3-ին.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
