Լռջուն Կարյագինի
| Լռջուն Կարյագինի | |
| Դասակարգում | |
| Թագավորություն | Բույսեր (Plantae) |
| Տիպ/Բաժին | Անոթավոր բույսեր (Tracheophyta) |
| Ենթատիպ | Սերմնավոր բույսեր (Spermatophytes) |
| Կարգ | Կաղամբածաղկավորներ (Brassicales) |
| Ընտանիք | Կաղամբազգիներ (Brassicaceae) |
| Տրիբա | Isatideae |
| Ցեղ | Լրջուն (Isatis) |
| Տեսակ | Լռջուն Կարյագինի (I. karjaginii) |
| Միջազգային անվանում | |
| Isatis karjaginii | |
| Կարգավիճակ | |
Հատուկ պահպանության կարգավիճակ՝  Վտանգված տեսակ | |
Լռջուն Կարյագինի (լատին․՝ Isatis karjaginii), խաչածաղկավորների ընտանիքին պատկանող ծածկասերմ բույս։ Գրանցված է Հայաստանի Հանրապետության Կարմիր գրքում[1]։
Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բազմամյա խոտաբույս է, որի ցողունը հասնում է 40 սմ երկարության։ Տերևները երկարավուն են՝ ծածկված հազվադեպ մազիկներով, իսկ ցողունային տերևները եզրերից և գլխավոր ջղի ուղղությամբ ծածկված են առսեղմ մազիկներով։ Ծաղիկները դեղին են և խմբված են խիտ ծաղկաբույլերում։ Պտուղը պատիճակ է (լայնությունը գերազանցում է երկարությանը) և հասնում է 29-35 մմ լայնության և 25-28 մմ երկարության։ Այն բաղկացած է մերկ, լայնակի-օվալ, ալիքավոր թևերից[1]։
Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հայաստանում հանդիպում է Երևանի (Ուրծի լեռնաշղթա) և Զանգեզուրի (Շաքիի ջրվեժ) ֆլորիստական շրջաններում։ Աճում է նաև Նախիջևանում[1]։
Էկոլոգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աճում է միջին լեռնային գոտում՝ ծովի մակարդակից 1300-1500 մ բարձրությունների վրա, ժայռոտ լանջերին։ Ծաղկում է մայիս ամսին, պտղաբերում՝ հունիսին[1]։
Պահպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կրիտիկական վիճակում գտնվող տեսակ է։ Հարավային Անդրկովկասի էնդեմիկ է։ Հայաստանում հայտնի է ընդամենը երկու պոպուլյացիաներից։ Տարածման և բնակության շրջանների մակերեսը 10 կմ²-ից պակաս է։ Արեալը խիստ մասնատված է։ Տնտեսական գործունեության և ռեկրեցիայի պատճառով տեսակին սպառնում է անհետացում։ Կարմիր գրքի առաջին հրատարակությամ մեջ ընդգրկված չէր։ Ընդգրկված չէ CITES-ի և Բեռնի կոնվենցիաների հավելվածներում։
Պահպանություն չի իրականացվում[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.
|
