Իվան Գոնչար

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Իվան Գոնչար
ուկրաիներեն՝ Іван Макарович Гончар
Ծնվել էհունվարի 14 (27), 1911[1]
ԾննդավայրԼիպյանկա, Chyhyryn Uyezd, Կիևի նահանգ, Ռուսական կայսրություն[2]
Մահացել էհունիսի 18, 1993(1993-06-18) (82 տարեկան)
Վախճանի վայրըԿիև, Ուկրաինա[2]
ՔաղաքացիությունFlag of Russia.svg Ռուսական կայսրություն, Flag of the Soviet Union.svg ԽՍՀՄ և Flag of Ukraine.svg Ուկրաինա
ԿրթությունԿիևի գեղարվեստի ուսումնարան
Մասնագիտությունարվեստագետ, նկարիչ և քանդակագործ
Զբաղեցրած պաշտոններթանգարանի տնօրեն
Քաղաքական կուսակցությունԽՄԿԿ
Պարգևներ և
մրցանակներ
Հայրենական պատերազմի II աստիճանի շքանշան, «Խիզախության համար» մեդալ (ԽՍՀՄ), Վլադիմիր Իլյիչ Լենինի ծննդյան 100-ամյակի հոբելյանական մեդալ, «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմում Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար» մեդալ, «1941-1945 թթ Հայրենական մեծ պատերազմի հաղթանակի 20-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ, «1941-1945 թթ Հայրենական մեծ պատերազմի հաղթանակի 40-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ, «Աշխատանքի վետերան» մեդալ, «ԽՍՀՄ Զինված ուժերի 50-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ, «ԽՍՀՄ Զինված ուժերի 60-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ, «ԽՍՀՄ Զինված ուժերի 70-ամյակին» նվիրված հոբելյանական մեդալ,
, People's Painter of the USSR, Շևչենկոյի անվան Ուկրայինայի ազգային մրցանակ և Ուկրաինայի արվեստի վաստակավոր գործիչ
Կայքhonchar.org.ua/tvory/skulptura-hrafika-zhyvopys/
Commons-logo.svg Ivan Honchar Վիքիպահեստում

Իվան Գոնչար (ուկրաիներեն՝ Іва́н Мака́рович Гонча́р, հունվարի 14 (27), 1911[1], Լիպյանկա, Chyhyryn Uyezd, Կիևի նահանգ, Ռուսական կայսրություն[2] - հունիսի 18, 1993(1993-06-18), Կիև, Ուկրաինա[2][3]), խորհրդային ուկրաինացի քանդակագործ, նկարիչ։ Ուկրաինական ԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ (1991)։ Տան հավաքածուում ներառել է 3000 նմուշներ[4]։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) մասնակից։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իվան Գոնչարը ծնվել է 1911 թվականին Լիպյանկա գյուղում գյուղացու ընտանիքում։ 1930 թվականին ավարտել է Կիևի գեղարվեստա-արդյունաբերական դպրոցը (ուսուցիչ՝ Վ. ԿԼիմով), 1936 թվականին՝ Կիևի ագրոքիմիայի և հողագիտության ինստիտուտը։ Մասնակցել է Գերմանա-խորհրդային պատերազմին[5]։ 1988 թվականի փետրվարի 4-ին Ուկրաինայի նկարիչների ազգային միությունում կայացել է Գոնչարի առաջին անհատական ցուցահանդեսը։

Իվան Գոնչարը պաշտոնապես ամուսնացած չի եղել, երեխաների չի ունեցել։ Որդեգրել է իր զարմիկ Պետերին, ով դարձել է նկարիչ և հետագայում եղել է Կիևի Իվան Գոնչարի անվան թանգարանի տնօրենը։

Գոնչարը մահացել է Կիևում։ Թաղված է Բայկովո գերեզմանատանը։

Ցուցահանդեսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իվան Գոնչարը մասնակցել է համամիութենական, հանրապետական ցուցահանդեսների, այդ թվում ունեցել է անհատական ցուցահանդեսներ։

  • «Իվան Գոնչարի քանդակագործություն, գեղանկար, գծանկար» (Ուկրաինայի նկարիչների միություն, Կիև, 1987)
  • «Գոնչարի ստեղծած ուկրաինական ճարտարապետական կոթողների նկարներ» (Հուշարձանների պահպանության ընկերություն, 1992)
  • «Պատերազմի այրած գեղեցկությունը» (Հայրենական մեծ պատերազմի թանգարան, 1992-1994 թթ.)

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Հայրենական պատերազմի II աստիճանի շքանշան
  • «Արիության», «Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի» մեդալներ
  • Ուկրաինական ԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ (1991)
  • Տարաս Շևչենկոյի անվան ազգային մրցանակ (1989)

Ֆիլմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իվան Գոնչարի մասին նկարվել է «Սոնատ նկարչի մասին» ֆիլմը (1966, Ուկրաինական կինոխրոնիկա, ռեժիսոր՝ Վ. Շկուրին)։

Հիշատակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իվան Գոնչարի անվան թանգարան

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Шевченківські лауреати. 1962-2001: Енциклопедичний довідник / Автор-упор. М. Г. Лабінський. - К.: Криниця, 2001. - С. 101-103.
  • Універсальна енциклопедія «Черкащина». Упорядник Віктор Жадько. - Київ, 2010. - С. 212-213.
  • Митці України: Енциклопедичний довідник / Упорядники: М. Г. Лабінський, В. С. Мурза. За редакцією А. В. Кудрицького. - К.: «Українська енциклопедія»
  • Гончар Іван. Альбом. Авт. вступ. статті та упорядник Богданович Г. - К., 1971.
  • Гончар Іван. Каталог виставки творів. Авт. вступ. статті та упорядник Іванченко Ю. - К., 1987.
  • Поклад Н. Іван Гончар: «Я ніколи не думав про славу…» // Київ. - 1988. - № 5.
  • Качкан В. Ключі до скарбів // Жовтень. - 1989. - № 1; Українські народні типажі в малюнках Івана Гончара. Листівки. Автор і упорядник Підгора В. - Вип. І, ІІ. - К., 1990.
  • Коцюк В. Дорога пам’яті. - К., 2000.
  • Онищенко В. Україна пам’ятає свого сина // Образотворче мистецтво. - 2003. - № 3.
  • Бенфугаль Т., Дубиківська Л. Мужній лицар України (до 90-річчя від дня народження І.М.Гончара) // Мистецькі обрії 2001-2002. Альманах. Науково-теоретичні праці та публіцистика. - К., 2003.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Енциклопедія історії України (укр.) — Київ: Наукова думка, 2003. — ISBN 966-00-0632-2
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 різні автори Енциклопедія сучасної України (укр.) — Інститут енциклопедичних досліджень НАН України, 2001. — ISBN 94-402-3354-X
  3. ↑ Знайомтесь - Україна. Туристичними стежками України
  4. ↑ Культура и жизнь. - Всесоюзное общество культурной связи с заграницей, 1968
  5. ↑ «Подвиг народа»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-03-13-ին։ Վերցված է 2017-04-14 

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Իվան_Գոնչար&oldid=8162072» էջից