Ինքնադիմանկար Շառլոտ Բերենդի հետ և մի բաժակ շամպայնով
 | |
|---|---|
.jpg) | |
| տեսակ | գեղանկար |
| նկարիչ | Լովիս Կորինտ |
| տարի | 1902[1] |
| բարձրություն | 98,5 սանտիմետր |
| լայնություն | 108,5 սանտիմետր |
| ժանր | ինքնապատկեր, նյու և դիմապատկեր |
| նյութ | յուղաներկ և կտավ |
| հավաքածու | անհայտ |
| հիմնական թեմա | Լովիս Կորինտ |
պատկերված են
| |
Ծանոթագրություններ | |
Ինքնադիմանկար Շառլոտ Բերենդի հետ և մի բաժակ շամպայնով (գերմ.՝ Selbstporträt mit Charlotte Berend und Sektglas), գերմանացի նկարիչ Լովիս Կորինտի 98,5 × 108,5 սանտիմետր չափերով երփնագիրը, որը նա ստեղծել է 1902 թվականին։ Դա նկարչի կրկնակի ինքնադիմանկարն է ապագա կնոջ հետ։ Նկարը գտնվում է մասնավոր հավաքածուում։
Համատեքստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Շառլոտ Բերենդը (1880-1967) եղել է Կորնթոսի առաջին աշակերտը Բեռլինի նրա մասնավոր նկարչական դպրոցում 1901 թվականին, այնտեղ հաստատվելուց անմիջապես հետո, Մյունխենի ոչ ծաղկուն շրջանից հետո։ Չնայած քսաներկու տարվա տարիքային տարբերությանը, նրանք շուտով սիրահարվել են և ամուսնացել 1903 թվականին։ 1902 թվականից սկսած Կորինտը հաճախ է նկարել՝ ի վերջո նրան ավելի հայտնի դարձնելով որպես մոդել և «կին», քան որպես նկարչուհի։ Դա չի փոխել այն փաստը, որ Շառլոտը մեծ ազդեցություն է ունեցել ամուսնու և նրա հետագա աշխատանքի վրա։ Նա ապացուցել է, որ կարող է առաջնորդել իր ամուսնու տատանումները զգայականության և մելամաղձության միջև և չնայած իր էությանը բավարարվածություն է գտել որոշակի կենցաղային երջանկության մեջ[2]։
Նկարագիր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Ինքնադիմանկար Շառլոտ Բերենդի հետ և մի բաժակ շամպայնով» նկարում Կորինտը պատկերել է իրեն՝ Շառլոտն իր գրկում։ Աջ ձեռքով ամուր բռնել է նրա կիսամերկ մարմինը։ Նրա ձեռքով գրկել է կնոջ աջ կուրծքը, մատները տարածված են՝ մերկացնելով նրա պտուկը։ Հպարտությամբ ու լկտիությամբ նա դիտողին ցույց է տալիս իր ապագա կնոջ կանացի գեղեցկությունը։ Շառլոտը հստակ դիրքավորված է կենտրոնում, նա նստած է նկարչի ծնկին, ձախ ձեռքով հենվել է նրա ձախ ուսին, իսկ աջ ձեռքը հենված է ազդրերի շուրջը իջած զգեստին։ Նա մերկ է մինչև գոտկատեղ, ամբողջությամբ լուսավորված է, և իր բաց հայացքով գրավում է դիտողի ուշադրությունը, Կորնինտը ստվերում է։ Նրանք երկուսն էլ նայում են դիտողին՝ Շառլոտի հայացքը ինչ-որ չափով ամաչկոտ է։ Ձախ ձեռքում նա ծաղիկ է պահում, որը խորհրդանշում է նրա երիտասարդությունն ու անմեղությունը[3]։
Ֆոնը սենյակի պատն է, որը հարակից պատի հետ կազմում է սենյակի անկյունը։ Անկյունում կլոր սեղան է ծածկված սպիտակ սփռոցով։ Դրա վրա կա կարմիր շամպայնի շիշ, երկու դատարկ շամպայնի բաժակ են դրված, ինչպես նաև մի քանի ծաղիկներ բարձր ծաղկամանի մեջ, իսկ առջևի եզրին խնձորով և խաղողով լցված մրգային ափսե։ Կորինտը բարձրացրել է բաժակը և կարծես թե կենաց է առաջարկում[4]։
Նկարը ստորագրված է վերևի ձախ դաշտում և թվագրված է 1902 թվականի հոկտեմբերին նկարի վերին աջ եզրում[4]։
Կարծիքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Ինքնադիմանկար Շառլոտ Բերենդի հետ և մի բաժակ շամպայնով» նկարը տարբեր ձևով է մեկնաբանվում։ Որոշ քննադատներ դիմանկարը համարում են սադրիչ։ Ենթադրվում է, որ դա կարող է կապված լինել Մյունխներ Սեզեսիոն էր ներկայացրած Կորինտի Սալոմեի կիսամերկ դիմանկարի մերժման հետ։ Նա չափազանց վրդովվել է դրանից և անմիջապես մեկնեց Բեռլին, որտեղ շատ արագ հաջողության է հասել[3][5]։
Մյուս քննադատները հիմնականում մատնանշում են այն մտերմությունը, որը հաղորդում է աշխատանքը։ Կենացը կարող է դիտվել նաև որպես նրանց միության կնիք։ Անդրադարձ է արվում նաև այն ձևին, որով Կորինտը ներկայացնում է իր Շառլոտին, գրեթե այնպես, կարծես այն իր անձնական սեփականությունն է։ Ժամանակակից աչքերով սա կարող է դիտվել որպես անբարյացականություն կանանց նկատմամբ։ Այս առումով հատկանշական է, որ Բերենդի՝ որպես նկարչի դերը միշտ եղել է ամուսնու կարիերայի ստվերում[6]։
Ոճ և մեթոդ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Անկախ մեկնաբանությունից՝ ստեղծագործությունը ցույց է տալիս Կորինտի ինքնաբուխ, արտահայտիչ, իմպրեսիոնիզմի ազդեցությամբ ոճը՝ ներկված բազմերանգ, բայց խլացված բնական երանգներով, ներդաշնակ կոմպոզիցիայով։ Բերենդը, իր կենսագրական գրքում գրել է, որ կրկնակի դիմանկարը ահռելի արագությամբ է նկարվել։ Սա հաստատվում է եռանդուն, հաճախ կոպիտ վրձնահարվածներով և անավարտ ֆոնով[7]։
|
Երբ նա սկսեց նկարել, ինձ թվաց, որ ես երբեք նրան այսպես չեմ ճանաչել։ ․․․երբ աշխատում էր բղավեց. «Ինչքան ուրախացնում է ինձ… Միայն տեսե՛ք, նկարն ինքն իրեն նկարվում է։ Եկեք, եկեք մի փոքր ընդմիջենք։ Ես գինի կխմեմ, դուք նույնպես»։ . . . Նա ծիծաղեց։ «Ողջույն, իմ Պետերմանխեն, և հիմա վերադարձիր աշխատանքի[7]։ | 
|
Հղում Ռեմբրանդտին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Ինքնադիմանկար Շառլոտ Բերենդի հետ և մի բաժակ շամպայնով» նկարի համար Լովիս Կորինտը որպես մոդել ընտրել է Ռեմբրանդտի «Ինքնադիմանկար Սասկիայի հետ» նկարը[8][9], որը, ըստ Բիթ Ուիսի, «շատ հստակ ճանաչելի է»[10]։ Սաբինա Ֆեհլեմանը, Վուպերտալի Ֆոն դեր Հայդտի թանգարանի նախկին տնօրենը, նկարի համար օրինակ է ճանաչում Պիտեր Պաուլ Ռուբենսին[11]։ Ռեմբրանդտի ինքնադիմանկարը ստեղծվել է մոտ 1635 թվականին, Ռեմբրանդն իրեն պատկերել է իր կնոջ՝ Սասկիա վան Ույլենբուրգի հետ մի տեսարանում, որտեղ կինը նստած է նրա գրկում, և նա կենաց է առաջարկում դիտողին, մինչդեռ նրա ձեռքը հենված է կնոջ ազդրի վրա[12]։
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Anna Benthues, Rolf Schneider
- y otros: Las 100 mujeres más bellas de la pintura . Rebo, Lisse, 2007, págs. 88-89. ISBN 9789036620239
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ (not translated to mul) Marburger Jahrbuch für Kunstwissenschaft(բազմ․) // (untranslated) — 2014. — Vol. 41, 2014. — P. 236. — ISSN 0342-121X
- ↑ Cf. Anna Benthues, Rolf Schneider e.a., blz. 88-89.
- ↑ 3,0 3,1 Zie o.a. Lovis Corinth: Selbstbildnisse mit Frauen.
- ↑ 4,0 4,1 Selbstporträt mit seiner Frau und Sektglas. In: Charlotte Berend-Corinth: Lovis Corinth. Werkverzeichnis. Neu bearbeitet von Béatrice Hernad. Bruckmann Verlag, München 1992, ISBN 3-7654-2566-4, S. 88
- ↑ Georg Biermann: Lovis Corinth. Verlag von Velhagen und Klasing, Bielefeld und Leipzig 1913, S. 62.
- ↑ Gert von der Osten: Lovis Corinth. Bruckmann, München 1955, S. 95–96.
- ↑ 7,0 7,1 Cf. Anna Benthues, Rolf Schneider e.a., blz. 88. Zie ook Het schilderij op Hoocher.com.
- ↑ Margret Greiner: Charlotte Berend-Corinth und Lovis Corinth: Ich will mir selbst gehören. Verlag Herder, 2016; o. S. (Google Books).
- ↑ Horst Uhr: Lovis Corinth. University of California Press, Berkeley 1990 (Digitalisat); S. 139–140.
- ↑ Beat Wyss: Das Selbstporträt als Historie, der moderne Rembrandt. In: Ulrike Lorenz, Marie-Amelie Prinzessin zu Salm-Salm,Hans-Werner Schmidt (Hrsg.): Lovis Corinth und die Geburt der Moderne. Kerber, Bielefeld/Leipzig 2008, ISBN 978-3-86678-177-1, S. 312–319 (Bezug auf S. 315).
- ↑ Sabine Fehlemann: Lovis Corinth – Die Ausstellung. In: Sabine Fehlemann (Hrsg.): Lovis Corinth. Ausstellung im Von der Heydt-Museum Wuppertal, 1. August bis 19. September 1999, S. 31–32.
- ↑ «SKD | Online Collection». skd-online-collection.skd.museum. Վերցված է 2023 թ․ դեկտեմբերի 23-ին.