Ինեսա Ֆյոդորովնա Արմանդ (ֆր.՝ Inessa Fyodorovna Armand, ռուս.՝ Инесса Фёдоровна Арманд, իրական ազգանունը՝ Էլիզաբեթ-Ինես Ստեֆան դ'Արբենվիլ [Elisabeth-Inès Stéphane d'Herbenville], գրական կեղծանուն՝ Ելենա Բլոնինա, ապրիլի 26 (մայիսի 8), 1874, Փարիզ, Փարիզի շրջան - սեպտեմբերի 24, 1920(1920-09-24)[1][2], Նալչիկ), ֆրանսիացի կոմունիստ քաղաքական գործիչ, բոլշևիկ հեղափոխական, ֆեմինիստ։
1904 թվականից եղել է ԽՄԿԿ անդամ։ Մասնակցել է 1905-1907 թվականների Ռուսական հեղափոխությանը։ Քաղաքական ակտիվ գործունեության համար մի քանի անգամ բանտարկվել է, աքսորվել, 1909 թվականին արտաքսվել Ռուսաստանից։ 1910-1912 թվականներին, որպես Փարիզի բոլշևիկյան խմբի նախագահության անդամ, կուսակցական աշխատանքներին զուգընթաց, Լենինի հանձնարարությամբ նամակագրություն է վարել այլ երկրներում գործող բոլշևիկյան խմբերի ղեկավարների հետ։
1912 թվականին ուղարկվել է Պետերբուրգ՝ ընդհատակյա աշխատանքի, ապա նորից փախել արտասահման։ 1915 թվականին աշխատել է Բեռնում։ Մասնակցել է Ցիմերվալդյան (1915 թվական) և Կինտալյան (1916 թվական) կոնֆերանսներին։ Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո ընտրվել է Համառուսաստանյան ԿԳԿ, ՌԿ(բ)Կ Մոսկվայի նահանգային կոմիտեի անդամ։ 1918 թվականից ղեկավարել է ՌԿ(բ)Կ ԿԿ–ի կինբաժինը։ Ակտիվ մասնակցություն է ունեցել Կոմինտերնի II (1920) կոնգրեսին, ղեկավարել է կին կոմունիստների I միջազգային կոնֆերանսը (1920)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 89)։
Ֆրանսիա
Inessa Armand Վիքիպահեստում
