Ժաննա Բոնապարտ
| Ժաննա Բոնապարտ ֆր.՝ Jeanne Bonaparte | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 25, 1861[1] |
| Ծննդավայր | Orval Abbey, Florenville, Վիրտոն, Լյուքսեմբուրգ, Վալոնիա, Բելգիա |
| Մահացել է | հուլիսի 25, 1910 (48 տարեկան) |
| Վախճանի վայրը | Փարիզ, Ֆրանսիա |
| Քաղաքացիություն |  Բելգիա |
| Մասնագիտություն | նկարչուհի |
| Ամուսին | Christian de Villeneuve-Esclapon? |
| Ծնողներ | հայր՝ Պիեռ Բոնապարտ Նապոլեոն, մայր՝ Eleonore Justine Ruflin? |
 Jeanne Bonaparte Վիքիպահեստում | |
Ժաննա Բոնապարտ ((ֆր.՝ Jeanne Bonaparte), սեպտեմբերի 25, 1861[1], Orval Abbey, Florenville, Վիրտոն, Լյուքսեմբուրգ, Վալոնիա, Բելգիա - հուլիսի 25, 1910, Փարիզ, Ֆրանսիա), Նապոլեոն Բոնապարտի թառական եղբոր աղջիկ, արքայազն Պյեր Նապոլեոն Բոնապարտի և Ժյուստանա Էլեոնորա Ռուֆլենի դուստր։ Ֆրանսիական հասարակության մեջ հայտնի էր իբրև նկարչուհի և քանդակագործ, Կրիստիան դե Վիլնյով-Էսկլապոնի[2] կինը։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ժաննան ծնվել է 1861 թվականի սեպտեմբերի 15-ին Օրվալի աբբայությունում՝ Բելգիայում։ Պյեր Նապոլեոն Բոնապարտի և Ժյուստանա Էլեոնորա Ռուֆլենի ընտանիքում կար ընդամենը 5 երեխա, բայց ողջ մնացին միայն երկուսը՝ Ժաննան ու իր եղբայր Ռոնալդը։ Չնայած նրան, որ Ժաննան ծնվել է իր հարազատի՝ Նապոլեոն III-ի կառավարման ժամանակաշրջանում, իր ընտանիքի անդամները տհաճ հյուրեր էին կայսերական պալատում[3]։ Իր պապիկը՝ Լյուսեն Բոնապարտը, ով Նապոլեոն I-ի հարազան եղբայրն էր, կայսեր մոտ դժգոհության առաջացրեց Ալեքսանդրինե դե Բլեշամի հետ ամուսնանությամ և մերժվում է ընտանիքի կողմից՝ զրկվելով ժառանգությունից։ 1852 թվականին ժառանգությունից զրկել են Ժաննայի հորը, ով Նապոլեոն III կայսրից ստացավ իր համեստ եկամտի միայն փոքր մասը։ Կայսեր հետ հարաբերությունների ամբողջական խզումը տեղի է ունեցել Պյերի և հասարակ աշխատավորի դուստր Ժյուստանա Էլեոնորա Ռուֆլենի հետ ամուսնությունից հետո։ Կայսրը չտվեց ամուսնության համաձայնություն[4] : 1870 թվականին Ֆրանսիական երկրորդ կայսրության անկումից հետո Ժաննան, ինչպես նաև Բոնապարտների ընտանիքի բոլոր անդամները, ստիպված եղան լքել Ֆրանսիան։ Ընտանիքը տեղափոխվեց Բրյուսել, իսկ այնուհետև՝ Լոնդոն[5]։ Շուտով Ժաննայի հայրը հիվանդացավ և մահացավ։ Ժյուստինա Էլեոնորան բացեց սեփական կարի խանութը՝ «Princesse Pierre Bonaparte, Marchande de Confections pour Dames», բայց ստիպված փակեց այն մեկ տարի անց՝ հաճախորդների բացակայության պատճառով[6]։
Մայրը ցանկանում էր երեխաներին կրթություն տալ։ Այն ընթացքում, երբ ընտանիքը ապրում էր Լոնդոնում, նրանք ծանոթացան ծեր ֆրանսիացի սպայի հետ, ով ծառայել էր Նապոլեոն I-ի բանակում։ Սպան միջոցներ ձեռնարկեց, որպեսզի Ռոլանդին ընդունեն ֆրանսիական զինվորական դպրոց[6]։ Ժաննային նա առաջարկեց ընդունվել Փարիզի նկարչական դպրոց[6]։ Նա համաձայնվեց և մեկնեց Փարիզ, որտեղ վերցրեց գեղանկարչության և փորագրության դասեր, սովորել է Մարիա Բլանկի՝ Մոնակոյից հարուստ ժառանգորդուհու հետ[4]։ Ժաննան Մարիային ծանոթացրեց իր եղբոր հետ, ովքեր ավելի ուշ ամուսնացան[4]։ Ժաննայի նկարչական տաղանդը աչքի ընկավ 1878 թվականի նուրբ արվեստի աշխատանքների էքսպոզիցիայի ժամանակ[7]։ Ժաննան շարունակեց աշխատել որպես նկարիչ և քանդակագործ[7]։ Նա ապրում էր Ռիվոլի փողոցի «Մարի» հյուրանոցում, եղբայր Ռոլանդից և իր կնոջից ոչ հեռու։ Մարիա Բլանկը, որպես Ռոլանդի հետ ծանոթացնելու համար շնորհակալություն, Ժաննային տալիս է մեկ միլիոն ֆրանկ, իսկ Մարիայի հայրը տալիս է ևս մեկ միլիոն։ Այդքան մեժ բաժինք ստանալուց հետո Ժաննան շրջապատվել էր ամուսնության առաջարկություններով[8]։ Ընտանիքը ցանկանում էր, որ նա ամուսնանար սիրով, այլ ոչ թե բարձր տիտղոսի համար[8]։
Ամուսնությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1882 թվականին Ժաննա Բոնապարտը ամուսնացավ Կրիստիան դե Վիլնյով-Էսկլապոնի՝ Փարիզում Վիլնյով-Էսկլապոնի (1852-1931 թվականներ) 10-րդ մարկիզի հետ։ Նա դուքս Մադրիդսկու նախկին սպան էր և սերում էր ֆրանսիական ազնվականների ընտանիքից[4][7]։ Համարվում էր ամենախելացի և կրթված մարդկանցից մեկը, երիտասարդ տարքում եղել էր մի շարք երկրներում։ Իսպանիա վերադառնալուն պես նա տրվում է գրականության և պատմության ուսումնասիրությանը, ինքնուրույն ստեղծագործում էր, որով արժանանում էր քննադատների հիացմունքին[8]։ Հարսանիքին հրավիրվածներից մեկը նկատեց
|
Ժաննա Բոնապարտը, հենվելով իր եղբայր Ռոլանդին, հասավ նավին... Նա իր հայացքի մեջ մոր քեղեցկությունից քիչ ուներ, բայց նա բարձրահասակ է, արժանի է նկատված լինելու և ունի հարուստ, ագռավի թևի գույն հյուսեր[7]... | 
|
Ժաննան և Կրիստիանը ունեցան վեց երեխա.
- Պյեր (1886—1957 թվականներ) — մարկիզ դե Վիլնյով-Էսկլապոն, ամուսնացած էր Սեսիլ Կուրտվայի հետ, երեխաներ չուներ,
- Ռոմա (1889—1944 թվականներ) — չի ամուսնացել,
- Լուչանո (1890—1939 թվականներ) — ամուսնացած էր Գլեդիս Մատոսիանի հետ,
- Ժաննա (1887—1942 թվականներ) — ամուսնացած էր Լյուսենոմ մարոն լե Ռեդոբենի հետ, ուներ 4 օրինական և 1 անօրինական երեխա,
- Մարիա Ռոզելի (1893—1973 թվականներ) — ամուսնացած էր Բրունո կոմս Մեյգրետի հետ, ուներ 3 երեխա,
- Աննա Մաթիլդա (1896—1972 թվականներ) — ամուսնացած էր Անտոնիո դե Լի դե Բելյուի հետ, երեխաներ չուներ։
Հետագա կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Փարիզում Ժաննան ուներ սեփական սրահը, որտեղ հաճախում էին հայտնի գրողներ և նկարիչներ, ինչպես նաև հարուստ ամերիկացիներ։ Իր ամուսինը, բացի պատմությունից և քաղաքականությունից, հետաքրքրվում էր նաև օկուլտիզմով[4]։ Ջորջ Գրեվիլլ Մուռը՝ անգլիացի սպա և Ժաննայի ժամանակակից, այցելելով իր սրահ, գրել է
|
|
Իր ընդունումների ժամանակ նա տարբերվում էր գեղեցկությամբ, որը նման էր արևելյանին։ Նա շատ սևուկ էր, ուներ մուգ մաշկ, բայց գեղեցիկ սև աչքեր և երկար թարթիչներ։ Ես հիշում եմ մի երեկո։ Բոլորը ամբոխվել էին աստիճանավանդակին, որպեսզի տեսնեն նրան, երբ մեկնում է պարահանդեսի։ Այդ առիթով նա հագել էր սպիտակ շրջազգեստ՝ առանձնացված ջրաշուշաններով, չափազանց երկար փեշով, և թանկարժեք քարերը նրա վրա քիչ չէին։ Պարում էին, իսկ իր փեշը հազիվ էր նրան այդ հնարավորությունը տալիս[9]։ |
|
| Ժաննա Բոնապարտի տոհմածառը | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Lundy D. R. The Peerage
- ↑ Lundy Darryl։ «The Peerage: Jeanne Bonaparte»։ Վերցված է 18 Օգոստոսի 2010 թվական։
- ↑ «Princess Jeanne Bonaparte», The Washington Post, 14 October 1894
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Romance of Princess Jeanne Bonaparte», The New York Times (Paris), 29 October 1905
- ↑ «Princess As Shopkeeper», Hackney Express And Shoreditch Observer, 13 August 1910
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «A Modern Cinderella in Fashionable Society», San Antonio Light, 29 October 1911
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «Two Weddings in Paris», The New York Times (Paris), 10 April 1882
- ↑ 8,0 8,1 8,2 «Princess Jeanne Bonaparte», Galveston Daily News, 11 November 1894
- ↑ Greville Moore George (1907)։ Society Recollections in Paris and Vienna, 1879-1904։ London: John Long։ էջ 8
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Jeanne Bonaparte» (անգլերեն)
- «Jeanne, princess Bonaparte» (իսպաներեն)
- «Jeanne Bonaparte» (ֆրանսերեն)