Երկան (Խոզաթի գավառակ)
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Երկան | ||
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
| Վիլայեթ | Խարբերդի վիլայեթ | |
| Գավառակ | Խոզաթի գավառակ | |
| Այլ անվանումներ | Երկան Ընկուզիկ, Երկան Ընկույզ, Երկան Կուզիկ, Էրգեն, Ընկըզիկ, Ընկուզակ, Ընկուզիկ | |
| Բնակչություն | 109 մարդ (2008) | |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), Զազա | |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Ժամային գոտի | UTC+3 | |
| Հեռախոսային կոդ | 428 | |
| Փոստային ինդեքս | 62400 | |
| Փոստային ինդեքսներ | 62400 | |
| Ավտոմոբիլային կոդ | 62 | |
| ||
Երկան (թուրք.՝ Geçimli, զազակի՝ Ergane), գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթի Խոզաթի գավառակում։ Գտնվում էր Խոզաթ գյուղաքաղաքից փոքր-ինչ հարավ, Խոզաթ գետի ձախ ափին:
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղն ավերվել է, իսկ հայերը արտաքսվել են 1915-1918 թվականների Մեծ եղեռնի ժամանակ։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
XIX դարի վերջերին ուներ 35 տուն հայ և քուրդ բնակիչ: Ներկայում գյուղում բնակվում է 109 մարդ (2008), հիմնականում զազաներ։
Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Երկանում էր գտնվում Երկան կամ Երկան Ընկույզի Ս. Կարապետի վանքը: Վանական համալիրի մեջ էին մտնում Ս. Աստվածածին և Ս. Կարապետ հոյակապ եկեղեցիները: XX դարի կեսերին վանքից պահպանվել էր միայն ավերակներ:
Գյուղում և նրա մոտակայքում գտնվում են Ս. Աստվածածին, Ս. Թորոս և Ս. Հարություն եկեղեցիները: Ս. Հարություն եկեղեցու պատի վրա մինչև 1915 թվականը կար երկաթագիր արձանագրություն՝ 975 թիվ: Այն վերականգվել է1430-ական թվականներին Առաքել Բաղիշեցու ջանքերով:[1]:
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 2, էջ 31
| ||||||||||||||