Սովորել է Լենինգրադի համալսարանի արևելյան ֆակուլտետում (1927-1928 թթ.)։ 1927 թվականին հրապարակել է «Աղջկական աշխարհ», 1928 թվականին՝ «Ստրկացվածը կամ Ադաթի զոհը» պոեմները։ Քերբաբաևի «Վճռական քայլը» (1940 թ., 1-ին մաս, ամբողջությամբ տպագրվել է 1947 թվականին) առաջին վեպն էր թուրքմենական խորհրդային գրականության մեջ։ Քերբաբաևի ստեղծագործությունը բազմաժանր է։ Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին են գրվել «Կուրբան Դուրդը» (1942 թ.) վիպակը, «Այլար» (1943 թ.) պոեմը, «Եղբայրներ» և «Մահթումկուլի» (երկուսն էլ՝ 1943 թ.) պիեսները և այլն։ Կոլտնտեսային աուլի կյանքն է պատկերում «Այսոլթանը սպիտակ ոսկու երկրից» (1949 թ., ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1951 թ.) վիպակը։ Թուրքմենական գրականության նշանակալից ձեռքբերումն է նրա «Նեբիտդաղ» (1957 թ.) վեպը՝ նվիրված նավթագործներին։ Թուրքմեն ականավոր հեղափոխական ու պետական գործիչ Կ․ Աթաբաևի մասին է «Հրաշքով ծնվածը» (1965 թ.) վեպը։ Թուրքմենիայի ԳՄ վարչության նախագահ (1942-1950 թթ. )։ Պարգևատրվել է Լենինի 3 և 3 այլ շքանշաններով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։