Բենջամին Ֆրանկլինի էֆեկտ
Բենջամին Ֆրանկլինի էֆեկտ, հոգեբանական էֆեկտ, ըստ որի՝ այն դեպքում, երբ ինչ-որ մեկն ուրիշի համար լավ արարք է կատարել, ավելի հավանական է, որ նրան նորից կօգնի, քան թե այն դեպքում, եթե իրեն օգնած լինեին։ Այլ կերպ ասած՝ անձն ավելի շուտ կօգնի այն մարդուն, ում ինքն է երբևէ լավություն արել, քան նրան, ով իրեն է օգնել։ Դա կարող է բացատրվել նրանով, որ մեր ուղեղը որպես այդ օգնության պատճառ դիտարկում է տվյալ անձի նկատմամբ մեր դրական վերաբերմունքը։ Դիտվում է նաև հակառակը. երբ մենք ատում ենք այն մարդուն, ում վատ ենք վերաբերվել. դա արվում է, որպեսզի արդարացնենք մեր վատ արարքը[1]։
Առաջ է քաշվել տեսակետ, ըստ որի՝ այն զինվորները, ովքեր մարտական գործողությունների ժամանակ սպանում են թշնամուն, հետագայում ատում են նրանց, որովհետև այդ հոգեբանական քայլն օգնում է «նվազեցնել սպանության դիսոնանսը»[1]։
Բենջամին Ֆրանկլինի էֆեկտն «այն բանի արդյունքն է, որ յուրաքանչյուրի մեջ ձևավորվում է անձնավորություն, ով ինքն իրեն պաշտպանում է, ուստի սեփական կյանքի պատմության մեջ ցանկացած անհամապատասխանություն վերագրվում է, խմբագրվում և վերամեկնաբանվում»[2]։
Էֆեկտի ուսումնասիրություն Բենջամին Ֆրանկլինի կողմից
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Հոգեբանական էֆեկտն իր անվանումն ստացել է ի պատիվ Բենջամին Ֆրանկլինի։ Իր ինքնակենսագրության մեջ նա ցիտում է հետևյալ միտքը, որն անվանել է «հին ասույթ».
|
Նա, ով մի անգամ ձեզ լավություն է արել, ավելի հավանական է, որ նորից կօգնի, քան նա, ում դուք ինքներդ եք օգնել[3]։ | 
|
Իր ինքնակենսագրականում Ֆրանկլինը մեկնաբանում է, թե 18-րդ դարում Փենսիլվանիայի գլխավոր ասամբլեայում ծառայելիս ինչպես է վերաբերել իր մրցակից-օրենսդրի թշնամանքին.
|
|
Իմանալով, որ նրա գրադարանում կա մի շատ հետաքրքիր և հազվադեպ հանդիպող գիրք՝ ես նրան գրություն ուղարկեցի՝ հայտնելով այն կարդալու իմ ցանկության մասին և խնդրելով գիրքը մի քանի օրով ինձ տրամադրել։ Նա անմիջապես ուղարկեց գիրքը, և ես մոտավորապես մեկ շաբաթ անց այն վերադարձրի ևս մեկ գրությամբ, որտեղ ջերմագին շնորհակալություն էի հայտնում նրա ծառայության համար։ Երբ մենք հաջորդ անգամ Պալատում հանդիպեցինք, նա սկսեց խոսել ինձ հետ, ընդ որում, բավականին սիրալիր, ինչը նախկինում երբեք չէր եղել։ Հետագայում ևս նա մշտապես պատրաստակամություն էր հայտնում օգնել ինձ տարբեր իրավիճակներում, ուստի շուտով մենք դարձանք ընկերներ, և մեր ընկերությունը շարունակվեց մինչև նրա կյանքի վերջը։ |
|
Having heard that he had in his library a certain very scarce and curious book, I wrote a note to him, expressing my desire of perusing that book, and requesting he would do me the favour of lending it to me for a few days. He sent it immediately, and I return'd it in about a week with another note, expressing strongly my sense of the favour. When we next met in the House, he spoke to me (which he had never done before), and with great civility; and he ever after manifested a readiness to serve me on all occasions, so that we became great friends, and our friendship continued to his death.
Հետազոտություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1969 թվականին Էկկերը և Լենդին անցկացրին մի հետազոտություն. ուսանողներին հրավիրեցին մասնակցելու «Հարցեր և պատասխաններ» մրցույթին, որտեղ կարող էին գումար վաստակել։ Մրցույթի ավարտից հետո հետազոտողը հաղթող ուսանողների մեկ երրորդին խնդրեց վերադարձնել գումարը՝ հիմնավորելով, որ հաղթողներին պարգևատրելու համար նա գումար էր ներդրել իր սեփական գրպանից, իսկ հիմա ֆինանսական խնդիրներ ունի։ Հետազոտվողների մյուս մասին գումարը վերադարձնելու խնդրանքով դիմեց քարտուղարը՝ բացատրելով, որ հոգեբանության բաժնի ֆինանսական միջոցները սուղ են։ Հետազոտվողների վերջին խմբին չառաջարկեցին գումարը վերադարձնել։ Դրանից հետո բոլոր երեք խմբերին էլ հարցրին, թե որքանով է իրենց դուր եկել հետազոտողը։ Ամենաշատը նրան հավանել էր առաջին խումբը, իսկ ամենաքիչը՝ երկրորդ։ Ենթադրվում է, որ միջնորդի օգնությամբ գումարը վերադարձնելու խնդրանքը նվազեցրել էր նրանց դրական վերաբերմունքը հետազոտողի նկատմամբ, այն դեպքում, երբ ուղիղ խնդրանքը այն ավելացրել էր[1]։
1971 թվականին հոգեբաններ Ջոն Շոպլերը և Ջոն Կոմպերը Հյուսիսային Կարոլինայի համալսարանում անցկացրին գիտափորձ։
Հետազոտվողները ստուգում էին մասնակիցների թեստերը, ովքեր ներկայացել էին որպես այլ մասնակիցներ։ Սուբյեկտներին նախապես ասել էին, որ աշակերտները պետք է դիտեն ուսուցիչներին, ովքեր երկար փայտերով թխկթխկացնում էին փայտե խորանարդներին։ Այնուհետև հետազոտվողներին խնդրեցին կրկնել գործողությունը։ Յուրաքանչյուր ուսուցիչ երկու հոգու հետ պետք է կիրառեր ուսուցման երկու տարբեր մեթոդ։ Մի դեպքում ուսուցիչը խրախուսում էր ուսանողին, երբ նա գործողությունները անսխալ էր կատարում։ Մյուս դեպքում ուսուցիչը վիրավորում և քննադատում էր փորձարկվողին, եթե նա սխալվում էր։ Այնուհետև ուսուցիչները լրացրին հարցաթերթ, որտեղ ներառված էին հարցեր այն մասին, թե որքան գրավիչ (որպես մարդ) և համակրելի էին նրանց համար փորձարկվողները։ Գիտափորձի արդյունքում քննադատության արժանացած սուբյեկտները գնահատվել էին որպես պակաս համակրելի, քան նրանք, ովքեր աջակցություն և խրախուսանք էին ստացել։ Մասնակիցների նկատմամբ դասավանդողների վերաբերմունքը ձևավորվել էր նրանց հանդեպ հենց իրենց վերաբերմունքով[2]։
Էֆեկտը՝ որպես կոգնիտիվ դիսոնանսի օրինակ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Բենջամին Ֆրանկլինի էֆեկտը որպես օրինակ ներկայացվել է կոգնիտիվ դիսոնանսի (իմացական աններդաշնակություն) տեսության շրջանակներում, որտեղ ասվում է, որ մարդիկ վերակառուցում են իրենց վերաբերմունքը կամ վարքագիծը, որպեսզի չեզոքացնեն իրենց մտքերի, վերաբերմունքի կամ գործողությունների միջև առկա լարվածությունը և դիսոնանսը։ Այս էֆեկտի դեպքում աններդաշնակությունն առաջանում է ուրիշ մարդու նկատմամբ բացասական վերաբերմունքի և այն գիտակցման արդյունքում, որ տվյալ մարդը բարեհաճ է[4][5]։ Մի գիտական բլոգեր այդ էֆեկտը մեկնաբանել է հետևյալ կերպ.
|
|
Ինքնաընկալման ժամանակակից տեսությունը նշում է, որ մեր ուղեղը հանդես է գալիս որպես կողմնակի դիտող, մշտապես հետևում է, թե ինչ ենք մենք անում, այնուհետև բացատրություններ է հորինում այն արարքների համար, որոնք հետագայում ներգործում են մեր մասին պատկերացումների վրա։ Մեր ուղեղը չի սիրում, երբ մեր գործողությունները չեն համապատասխանում մեր մասին ունեցած համոզմունքներին։ Այդ իրավիճակը սովորաբար կոչվում է կոգնիտիվ դիսոնանս։ Եվ այսպես, երբ ձեր վարքագիծը հակասում է ձեր համոզմունքներին (օրինակ՝ եթե ինչ-որ մեկին, ում չեք համակրում, լավություն եք անում, կամ, ընդհակառակը, վատություն եք անում մեկին, ում մասին պետք է հոգ տանեք), այդ կոնֆլիկտը ձեր ուղեղում անմիջապես տագնապալի ազդանշաններ է առաջացնում։ Այդպիսի իրավիճակների համար ուղեղն ունի շատ խելացի պատասխան. փոխում է ձեր ընկալումը, որպեսզի մեղմի կոնֆլիկտը և վերացնի տագնապի ազդանշանը[6]։ |
|
Կիրառություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Նշվել է, որ Բենջամին Ֆրանկլինի էֆեկտը շատ արդյունավետ կարող է լինել գործընկերների փոխհարաբերությունները լավացնելու համար[7]։
Առևտրի ոլորտում այս էֆեկտը կարող է կիրառվել ցանկալի հաճախորդի հետ փոխըմբռնման մթնոլորտ ստեղծելու նպատակով։ Հավանական հաճախորդին օգնություն առաջարկելու փոխարեն վաճառողը կարող է պարզապես նրանից օգնություն խնդրել։
|
|
Խնդրեք հաճախորդին ձեզ հետ կիսել իր մտքերն այն մասին, թե իր կարծիքով ինչն է այդ պահին համարվում շուկայում առաջատարը, կամ որ արտադրանքներն իր համար հետաքրքիր կլինեն անգամ մի քանի տարի անց։ Այս չվճարվող, մաքուր ծառայությունը կարող է առաջացնել համակրանքի մթնոլորտ, որը կմեծացնի հետագայում ավելի շատ վաստակելու և ներդրումներ անելու ձեր կարողությունը[8]։ |
|
As Carnegie suggests, when we ask a colleague to do us a favour, we are signalling that we consider them to have something we don't, whether more intelligence, more knowledge, more skills, or whatever. This is another way of showing admiration and respect, something the other person may not have noticed from us before. This immediately raises their opinion of us and makes them more willing to help us again both because they enjoy the admiration and have genuinely started to like us.
Բենջամին Ֆրանկլինի էֆեկտը կարելի է դիտարկել նաև ղեկավարի և ենթակայի փոխհարաբերություններում, սակայն ղեկավարի համանուն հետաքրքրություններին ակտիվորեն պատասխանելու փորձը կարող է ունենալ նաև հակառակ ազդեցությունը, քանի որ դերերի փոփոխությունը և անտեղի օգնությունը ղեկավարին կարող են դնել անհարմար իրադրությունում[8]։
Այս էֆեկտը ներկայացվել է նաև Դեյլ Քարնեգիի «Ինչպես ձեռք բերել բարեկամներ և ազդել մարդկանց վրա» բեսթսելլերում։ Քարնեգին ծառայություն մատուցելու խնդրանքը մեկնաբանում է որպես «շողոքորթության մեղմ, սակայն արդյունավետ ձև»։ Ինչպես հեղինակն է նշում, երբ մենք խնդրում ենք մեր գործընկերոջը մեզ որևէ ծառայություն մատուցել, այդ կերպ մենք ազդարարում ենք, որ մեր կարծիքով նա ունի ինչ-որ բան, որը մենք չունենք՝ լինի դա ավելի շատ ինտելեկտ, գիտելիք, հմտություն կամ այլ բան։ Դա ևս մեկ միջոց է սեփական հիացմունքը և հարգանքն արտահայտել մեկի նկատմամբ, ով նախկինում ձեզ գուցե չի էլ նկատել։ Դա անմիջապես նրա աչքերում բարձրացնում է ձեր հեղինակությունը և նրա մեջ առաջացնում ձեզ նորից օգնելու ցանկություն, քանի որ անկեղծորեն սկսում եք դուր գալ նրան[7]։
Շների վարժեցման օրինակով ցույց է տրվել, որ Բենջամին Ֆրանկլինի էֆեկտը գործում է նաև ընտանի կենդանիների հետ հարաբերություններում։ Այն, թե մարզումների ժամանակ ինչպես եք վարվում ձեր շան հետ, ներգործում է նրա՝ որպես անհատի նկատմամբ ձեր վերաբերմունքի վրա։ Երբ շան համար որևէ լավ բան եք անում, օրինակ՝ անուշեղեն եք տալիս, շոյում եք կամ խաղում, արդյունքում սկսում եք ավելի շատ սիրել նրան։ Նկատվում է նաև հակառակը. եթե սկսեք կոպիտ բառեր օգտագործել կամ հարվածել շանը, նրա հանդեպ ձեր սերը կսկսի նվազել[6]։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Ben Franklin Effect». Changing Minds. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 15-ին.
- ↑ 2,0 2,1 McRaney, David. «The Benjamin Franklin Effect». You Are Not So Smart. You Are Not So Smart. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 15-ին.
- ↑ From The Autobiography of Benjamin Franklin, page 48 Архивировано 18 января 2015 года
- ↑ Paul Henry Mussen, Mark R. Rosenzweig & Arthur L. Blumenthal (1979). Psychology: an introduction, p.403. University of Michigan. ISBN 0-669-01672-1
- ↑ Tavris, Carol; Elliot Aronson (2008). Mistakes were made (but not by me). Pinter and Martin. էջեր 28–29. ISBN 978-1-905177-21-9.
- ↑ 6,0 6,1 «The Ben Franklin Effect». Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 15-ին.
- ↑ 7,0 7,1 «Get Others to Like You: The Benjamin Franklin Effect». Manage Train Learn. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 15-ին.
- ↑ 8,0 8,1 Dalton, Steve (2014 թ․ հունվարի 17). «Harness the Ben Franklin Effect, Boost Your Career». The Huffington Post. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 15-ին.
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Schopler, John; Compere, John S. (1971). «Effects of being kind or harsh to another on liking». Journal of Personality and Social Psychology. 20 (2): 155–159. doi:10.1037/h0031689. ISSN 0022-3514.
- The Ben Franklin Effect: An Unexpected Way to Build Rapport: http://buildthefire.com/ben-franklin-effect/ Արխիվացված 2016-03-03 Wayback Machine