Բարաաթ (հնդկական հարսանիք)
Բարաաթ (հինդի՝ बरात; ուրդու՝ برات; pronunciation ), ավանդական հինդուական հարսանեկան երթ Հյուսիսային Հնդկաստանում, Արևմտյան Հնդկաստանում և Պակիստանում, որին մասնակցում են փեսացուն և նրա մտերիմները[1][2]։ Հնդկական հյուսիսային բնակավայրերում փեսան սովորաբար ուղևորվում է հարսանիքի վայր (հաճախ հարսի տուն)՝ իր ընտանիքի անդամների ուղեկցությամբ[3]։
Բարաաթը կարող է վերածվել մեծ տոնախմբության՝ նվագախմբի և պարողների մասնակցությամբ, առանձին բյուջեով։ Փեսան և նրա ձին պետք է շքեղ զարդարված լինեն և, որպես կանոն, չեն մասնակցում տոնախմբության մասնակիցների՝ «բարաաթների» պարերին ու երգերին։ Փեսան սովորաբար սուր է կրում։ «Բարաաթի» անվանումը օգտագործվում է նաև ավելի լայն իմաստով՝ նշանակելով հյուր, որը հրավիրվել է փեսայի կողմից։ Ավանդաբար բարաաթի հյուրերին ընդունում է հարսի ընտանիքը։
Թափորը հրավառության, թմբուկների և դհոլի թմբկահարման ուղեկցությամբ հասնում է հանդիպման վայրը, որտեղ հանդիպում են երկու ընտանիքների ավագները։ Հյուսիսհնդկական հինդուական հարսանիքի ժամանակ փեսային դիմավորում են ծաղկաշղթաներով և արատիներով։ Ավանդական հյուսիսային հնդկական հարսանիքի ժամանակ բարաաթիները հարսանիքի վայր են հրավիրվում շահնայ նվագելու համար, որը խորհրդանշում է հարսանիքի բարեհաջող ընթացքը, ինչպես հինդուսների, այնպես էլ մուսուլմանների և սիկհերի համար[4]։
Փենջաբցիների բարաաթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Փենջաբցիների շրջանում բարաաթի երթին մասնակցում են և՛ տղամարդիկ, և՛ կանայք։ Թե՛ հարսի, թե՛ փեսայի մտերիմ արական սեռի ազգականները միշտ կրում են չալմա՝ մատնանշելով նրանց բարձրաստիճան լինելու մասին։ Երբ երթը հասնում է հարսանիքի վայր, կատարվում է մի արարողություն, որը հայտնի է որպես միլնի (բառացիորեն «հանդիպում» կամ «միաձուլում»), որի ժամանակ հարսի և փեսայի հարազատները ողջունում են միմյանց[5]։ Այն սովորաբար սկսվում է երկու հայրերի հանդիպումով, հետո իրար ողջունում են երկու մայրերը, քույրերը, հորեղբայրները, մորաքույրները, զարմիկները։ Միլնիին մասնակցում են նույնիսկ հեռավոր ազգականները՝ խորհրդանշելով երկու տոհմերի միավորումը[6]։
Ռաջպուտցիների բարաաթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռաջպուտների մոտ բարաաթին մասնակցում են բացառապես տղամարդիկ, սակայն մեր օրերում մասնակցում են նաև կանայք։ Փեսային սովորաբար հագցնում են երկար ոսկեգույն շերվանի ֆրակ վերարկու (աչկան), նարնջագույն չալմա և կիպ չուրիդար շալվար կամ գալիֆե՝ ջուտի տափակ կոշիկներով։ Երթի մասնակիցները պետք է կրեն նաև աչկաններ (շերվանիներ)՝ հեծյալի վարտիք և սաֆա (գունավոր չալմա)։ Դեպի հարսի տուն երթը շատ շքեղ տեսք ունի, քանի որ դրա մասնակիցները բացարձակապես չեն պարում փողոցներում։ Բոլոր մասնակիցները՝ ներառյալ փեսան, ով նստած է ձիու կամ փղի վրա, զինված են սրերով։ Ձին կարևոր է ռաջպուտների համար։
Այնուհետև տեղի է ունենում պարզ միլնի արարողություն, և երկու ընտանիքները միմյանց հանդիպելիս բարեմաղթանքներ են փոխանակում։ Դրան հաջորդում են թեթև խորտիկների և թեյի հյուրասիրությունը՝ կրոնական արարողությունից առաջ։ Մեկ առ մեկ կանչում են ընտանիքի անդամներին, փոխանակում ծաղկեշղթաներ ու գրկախառնվում են։
Փեսան իր ընտանիքին մատուցում է կարահ պրաշադ (տոնական պուդինգ)։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «The marriage parties», The Hindu, 2009-07-03, Վերցված է 2010-06-17-ին, «... bands are routinely hired for the baraat — a tradition in India where the groom rides a decorated horse to the wedding ceremony, accompanied by relatives and friends dancing to the music of the band ...» «Источник». Արխիվացված օրիգինալից 2009 թ․ հուլիսի 6. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ unfit URL (link) - ↑ Iftikhar Haider Malik (2006), Culture and customs of Pakistan, Greenwood Publishing Group, ISBN 0-313-33126-X, «... The groom comes back again with a procession (baraat) and at this time the bride finally departs with him ...» «Источник». Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 4. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ unfit URL (link) - ↑ K. N. Pandita; Kumar Suresh Singh; Sukh Dev Singh Charak; Baqr Raza Rizvi (2003), Jammu & Kashmir (Volume 25 of People of India: State Series), Anthropological Survey of India, ISBN 81-7304-118-0, «... the groom ... mare carrying a sword. The sehra ceremony ...» «Источник». Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 16. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ unfit URL (link) - ↑ Mark-Anthony Falzon (2004), Cosmopolitan connections: the Sindhi diaspora, 1860-2000, BRILL, ISBN 90-04-14008-5, «... the shehnai (a wind instrument widely used by musicians at weddings and such auspicious occasions) ...» «Источник». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ ապրիլի 7. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ unfit URL (link) - ↑ Paulias Matane; M.L. Ahuja (2004), India: a splendour in cultural diversity, Anmol Publications Pvt. Ltd., ISBN 81-261-1837-7, «... When the marriage party reaches the bride's place, it is welcomed with milni ceremony (hugging of nearest relatives on a one-to-one basis ...» «Источник». Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ մայիսի 5. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ unfit URL (link) - ↑ Murray J. Leaf (2009), Human Organizations and Social Theory: Pragmatism, Pluralism, and Adaptation, University of Illinois Press, ISBN 0-252-03424-4, «... the very first ceremony of the entire sequence, the entry of the groom's party into the village of the bride. The name of the ceremony in Punjabi is milni ... term comes from the verb melna, which means both "to unite" and "to concur" ...» «Источник». Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 16. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ unfit URL (link)