Առնո Մոնտեբուր

	Առնո Մոնտեբուր
Կուսակցություն՝	Սոցիալիստական կուսակցություն
Կրթություն՝	Փարիզ 1 Պանթեոն-Սորբոն համալսարան, Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ և Բուրգունդիայի համալսարան
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ, փաստաբան և ձեռնարկատեր
Դավանանք	Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի
Ծննդյան օր	հոկտեմբերի 30, 1962[…] (61 տարեկան)
Ծննդավայր	Կլամսի
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Զավակներ	Paul Montebourg?
Կայք՝	arnaudmontebourg.fr
Պարգևներ	Young Leader of the French American Foundation?
Arnaud Montebourg

Առնո Մոնտեբուր (ֆր.՝ Arnaud Montebourg, հոկտեմբերի 30, 1962(1962-10-30)^[1]^[2]^[3]^[…], Կլամսի), ֆրանսիացի քաղաքական և պետական գործիչ, էկոնոմիկայի, արտադրության և թվային տեխնոլոգիաների աճի նախարար (2012-ից 2014 թվականներին)։ Սոցիալիստական կուսակցության ձախ թևի ներկայացուցիչ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առնո Մոնտեբուրը Աուտուն քաղաքից հարկային գործակալ Միշել Մոնտեբուրի և Լեյլա Ուլդ Կադիի (Leïla Ould Cadi) որդին է։ Ծնվել է Ֆրանսիայի Ալժիրում` Օրան քաղաքում, իսպանական լեզվի ուսուցչուհի է։ Ալժիրում մնացել են Մոնտեբուրի մոր հարազատների հետ՝ 2016 թվականին Օրանում նա այցելել է զարմիկներ Զորի և Ֆարիդա քույրերին և նրանց մորը՝ Ռոհային, պապը Բարուդի Ուլդ Քադին մահացել է 1992 թվականին^[5]։

Մոնտեբուրը մանկությունն անցկացրել է Ֆիքսում (Կոտ դ' Օր դեպարտամենտ), ուսումնասիրել է Բուրգունդիայի համալսարանի իրավունքը^[6]։

1990 թվականին դարձել է Փարիզի վերաքննիչ դատարանի փաստաբան։

1997 թվականին քաղաքական կարիերա է սկսել․ Սոցիալիստական կուսակցությունից ընտրվել է Սոն է Լուարում դեպարտամենտում Ֆրանսիայի Ազգային ժողովի պատգամավոր։ Հետագայում վերընտրվել է՝ պահպանելով մանդատը մինչև 2012 թվականը, երբ նրա շրջանը վերացվել է։

2007 թվականին մասնակցել է Սեգոլեն Ռուայալի նախագահական քարոզարշավին։

2008 թվականին Ռեյմսում Սոցիալիստական կուսակցության համագումարին Բենուա Ամոնի հետ միասին պաշտպանել Է Մարտին Օբրիի թեկնածությունը կուսակցությունում առաջնորդության համար պայքարում, որն ավարտվել է հաղթանակով^[7]։

2008 թվականին դարձել է Սոն Է Լուարի դեպարտամենտի գլխավոր խորհրդի նախագահը։

2011 թվականին պայքարել է 2012 թվականի նախագահական ընտրություններում սոցիալիստներին իր թեկնածությունն առաջադրելու համար^[8]։

2012 թվականին նշանակվել է Ժան Մարկ Էրոյի կառավարությունում արտադրության վերսկսման նախարար։

2014 թվականի մարտի 31-ին ստացել է էկոնոմիկայի, արտադրության և թվային տեխնոլոգիաների նախարարի պաշտոնը Մանուել Վալսի առաջին կառավարությունում։ Քննադատաբար էր վերաբերվում կառավարության նեոլիբերալ և անցողիկ կուրսին։

2014 թվականի մայիսի 14-ի կառավարության հրամանագրի (№ 2014-479) նախաձեռնողն է, որը սահմանափակում է արտասահմանյան կապիտալի մուտքը ռազմավարական նշանակության ձեռնարկություններ^[9]։ Դեկրետը ընդլայնել է հոդված R. 153-2-ի վալյութային և ֆինանսական օրենսգիրքը 2005 թվականի խմբագրությունում, երբ Դե Վիլպենի կառավարությունը որոշեց այն տարածքը, որտեղ օտարերկրյա ներդրումները պահանջում էին իշխանությունների թույլտվությունը՝ ազգային շահերը պաշտպանելու համար^[10]։

2014 թվականի օգոստոսի 25-ին սադրել է կառավարական ճգնաժամը՝ հայտարարելով կաբինետից դուրս գալու մասին` ի նշան խիստ խնայողության վարվող ֆինանսական քաղաքականության հետ անհամաձայնության, ինչի հետևանքով ձևավորվել է Վալսի երկրորդ կառավարությունը, որտեղ Մոնտեբուրի աթոռը զբաղեցրել է Էմանուել Մակրոնը^[11]։ Մոնտեբուրի հետ մեկտեղ կառավարությունը լքել են ժողովրդական կրթության, բարձրագույն կրթության և գիտական հետազոտությունների նախարար Բենուա Ամոնը և մշակույթի նախարար Օրելի Ֆիլիպետտին, որոնք նույնպես ներկայացրել են կուսակցության ձախասոցիալական թևը։

2016 թվականին, որոշելով պայքարել նախագահական ընտրություններում սոցհարցումից իր թեկնածությունն առաջադրելու համար, Մոնտեբուրը հրապարակել Է Le Projet France ծրագիրը (Ֆրանսիա նախագիծ), որում համադրվել են Ժան Պիեռ Շևենմանի 2002 թվականի գաղափարները՝ ի պաշտպանություն Ֆրանսիայի Ազգային բյուջետային ինքնիշխանության և Սեգոլեն Ռուայալի 2007 թվականի՝ սոցիալական նորացման առաջարկի^[12]։

2017 թվականի հունվարին մասնակցել է սոցիալիստների կազմակերպած «ձախերի փրայմերիզը», որը նպատակ ուներ ձախ ուժերի միասնական թեկնածու առաջադրել՝ հայտարարելով, որ մտադիր է առաջին հերթին պայքարից դուրս բերել նախագահ Օլանդի Մանուել Վալսի պաշտպանությունը, բայց ձայների 18 տոկոսի արդյունքով չի կարողացել դուրս գալ քվեարկության երկրորդ փուլ^[13]։ Իր կողմնակիցներին նա կոչ է արել քվեարկել փրայմերիզում առաջին տեղը զբաղեցրած Բենուա Ամոնի օգտին։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականին Առնո Մոնտեբուրն ամուսնացել է Օրելի Ֆիլիպետիի հետ, որը Վալսի կառավարությունում մշակույթի նախարար էր։ 2015 թվականի սեպտեմբերին նրանք ունեցան դուստր Ժաննան, բայց 2017 թվականի մարտի 3-ին հայտնի դարձավ, որ նրանք բաժանվել են^[14]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Sycomore (ֆր.) / Assemblée nationale
↑ ^2,0 ^2,1 GeneaStar
↑ ^3,0 ^3,1 Roglo — 1997. — ed. size: 9000000
↑ https://frenchamerican.org/young-leaders/earlier-classes/2000/
↑ Eric Hacquemand (2017 թ․ հունվարի 2). «Arnaud Montebourg : "L'Algérie, le pays de ma mère"» (ֆրանսերեն). Paris Match. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.
↑ «Biographie Arnaud Montebourg» (ֆրանսերեն). Le Parisien. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.
↑ Arthur Berdah (2016 թ․ օգոստոսի 17). «Hamon-Montebourg, destins croisés de deux frères ennemis» (ֆրանսերեն). Le Figaro. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 26-ին.
↑ «Montebourg cherche à faire «turbuler» la primaire» (ֆրանսերեն). Le Figaro. 2011 թ․ օգոստոսի 19. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.
↑ «Décret n° 2014-479 du 14 mai 2014 relatif aux investissements étrangers soumis à autorisation préalable» (ֆրանսերեն). legifrance.gouv.fr. 2018 թ․ փետրվարի 16. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 16-ին.
↑ «Au fait, c'est quoi ce décret sur les « investissements stratégiques » ?» (ֆրանսերեն). Le Monde. 2014 թ․ մայիսի 16. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 16-ին.
↑ «France Hollande: New team named after ministers rebel» (անգլերեն). BBC News. 2014 թ․ օգոստոսի 26. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.
↑ Bastien Bonnefous (2016 թ․ օգոստոսի 22). «Le « Projet France » d'Arnaud Montebourg» (ֆրանսերեն). Le Monde. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 23-ին.
↑ Romain Herreros (2017 թ․ հունվարի 23). «Résultats de la primaire de la gauche: Arnaud Montebourg, grand perdant, cherche avenir politique» (ֆրանսերեն). Huffington Post. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 23-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.
↑ «Arnaud Montebourg et Aurélie Filippetti se sont séparés» (ֆրանսերեն). La Depeche. 2017 թ․ մարտի 3. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Arnaud Montebourg - Parti socialiste» (ֆրանսերեն). Le Point. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Առնո Մոնտեբուր» հոդվածին։

[_9f10a6b35a0963a6-1] 1,0 ^1,1 Sycomore (ֆր.) / Assemblée nationale

[_cbe6f0d0066e7f27-2] 2,0 ^2,1 GeneaStar

[_3cd14d8d535ae955-3] 3,0 ^3,1 Roglo — 1997. — ed. size: 9000000

[_095a7d3a17556a99-4] ttps://frenchamerican.org/young-leaders/earlier-classes/2000/

[5] Eric Hacquemand (2017 թ․ հունվարի 2). «Arnaud Montebourg : "L'Algérie, le pays de ma mère"» (ֆրանսերեն). Paris Match. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.

[6] «Biographie Arnaud Montebourg» (ֆրանսերեն). Le Parisien. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.

[7] Arthur Berdah (2016 թ․ օգոստոսի 17). «Hamon-Montebourg, destins croisés de deux frères ennemis» (ֆրանսերեն). Le Figaro. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 26-ին.

[8] «Montebourg cherche à faire «turbuler» la primaire» (ֆրանսերեն). Le Figaro. 2011 թ․ օգոստոսի 19. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.

[9] «Décret n° 2014-479 du 14 mai 2014 relatif aux investissements étrangers soumis à autorisation préalable» (ֆրանսերեն). legifrance.gouv.fr. 2018 թ․ փետրվարի 16. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 16-ին.

[10] «Au fait, c'est quoi ce décret sur les « investissements stratégiques » ?» (ֆրանսերեն). Le Monde. 2014 թ․ մայիսի 16. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 16-ին.

[11] «France Hollande: New team named after ministers rebel» (անգլերեն). BBC News. 2014 թ․ օգոստոսի 26. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.

[12] Bastien Bonnefous (2016 թ․ օգոստոսի 22). «Le « Projet France » d'Arnaud Montebourg» (ֆրանսերեն). Le Monde. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 23-ին.

[13] Romain Herreros (2017 թ․ հունվարի 23). «Résultats de la primaire de la gauche: Arnaud Montebourg, grand perdant, cherche avenir politique» (ֆրանսերեն). Huffington Post. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 23-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.

[14] «Arnaud Montebourg et Aurélie Filippetti se sont séparés» (ֆրանսերեն). La Depeche. 2017 թ․ մարտի 3. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]