«Բարեկամություն» (1936) վեպով և «Գիշեր» (1939) պատմվածքների ժողովածուով Վենցլովան դասվել է լիտվական առաջադիմական, հակաֆաշիստ, գրողների շարքը։ Հայրենական պատերազմի տարիներին հրատարակվել են նրա «Հայրենիքի կանչը» (1943) և «Այնտեղ, որտեղ բարձր խնձորենին Է» (1945) բանաստեղծությունների ժողովածուները։ «Հատընտիր» (1951, ռուս․) ժողովածուի համար 1952 թվականին Վենցլովան արժանացել է ԽՍՀՄ պետական մրցանակի։ «Ծննդյան օրը» (1959, Լիտվ․ ՍՍՀ պետ․ մրցանակ, 1960) վեպը պատմում է Լիտվայում խորհրդային կարգերի վերահաստատման շրջանում մտավորականության ճակատագրի մասին։ Գրել է նաև «Գարնանային գետ» (1964), «Երիտասարդություն որոնելիս» (1966) և «Փոթորիկը կեսօրին» (1969) ինքնակենսագրական վիպակները։ Լիտվայի կոմկուսի 7-10 համագումարներում ընտրվել է Կենտկոմի անդամ։ ԽՍՀՄ 1-5 գումարումների Գերագույն խորհրդի դեպուտատ։ Պարգևատրվել է Լենինի և 3 այլ շքանշաններով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 377)։
Լիտվա
ԽՍՀՄ
