Քաղաքական գործունեությունն սկսել է որպես բուրժուական ռադիկալ։ Համբավ է ձեռք բերել 1880-ական թվականների դատավարություններում՝ գործադուլավոր բանվորների պաշտպանությամբ։ 1890-ական թվականների սկզբից հարել է սոցիալիստական ալիքին՝ ունենալով աջ կողմնորոշում, կողմ էր բարեփոխումների քաղաքականությանը։ 1899 թվականին որպես առևտրի և արդյունաբերության նախարար մտել է Վալդեկ Ռուսոյի կառավարության կազմի մեջ։ 1904 թվականին վտարվել է ֆրանսիական սոցիալիստական կուսակցությունից։ Եղել է հասարակական աշխատանքների և ռազմական նախարար, 1920 թվականին՝ Նախարարների խորհրդի նախագահ և արտաքին գործերի նախարար, հակախորհրդային ինտերվենցիայի ակտիվ կազմակերպիչներից։ 1920-1924 թվականներին եղել է Ֆրանսիայի նախագահը։ 1924 թվականին, պառլամենտական ընտրություններում ձախերի կարտելի կուսակցությունների հաղթանակից հետո, հարկադրված հեռացել է պաշտոնից և այլևս ակտիվ դեր չի խաղացել երկրի քաղաքական կյանքում։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 536)։