Աբել Մխիթարյան

Աբել Մխիթարյան
Ծնվել է	1804
Մահացել է	1873
Մահվան վայր	Վաղարշապատ, Էջմիածնի գավառ, Երևանի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Ազգություն	հայ
Մասնագիտություն	հայագետ և պատմաբան

Աբել Մխիթարյան (1804-1873, Էջմիածին, այժմ՝ Վաղարշապատ), հայագետ-պատմաբան, թարգմանիչ (հունարենից)։

Կյանք և գործունեություն

Սովորել է Էջմիածնի ժառանգավորաց վարժարանում, ապա դարձել միաբանության անդամ, վարել հոգևոր ու կրթական պաշտոններ։ Եղել է Տրապիզոնի հոգևոր առաջնորդը, հիմնել «Թանգարան Հայկազյան» ընկերությունը։ Պաշտոնավարել է նաև Կոստանդնուպոլսում։

Աշխատակցել է «Կռունկ Հայոց աշխարհին», «Բանասեր», «Արարատ» և այլ պարբերականների։ Առանձին գրքերով հրատարակել է «Ճանապարհորդություն յԱնի» (1855), «Պատմություն մենաստանին Հառիճո ի Շիրակ» (1856), «Վեպ գաղթականության հայոց Տրապիզոնու» (1857), «Անուշավան ի գերեվարս» (1860), «Ճանապարհորդություն ի Դավրեժ» (1861), «Վաղարշապատ քաղաքամայր Հայաստանի» (1874) և այլ գործեր։

Մատենագիտություն

Թարգմանություններ

• Եզովպոս, Խոհարար եւ շուն; Նապաստակք եւ գորտք; Բու եւ գիշերահաւ; Աղուէս եւ շուն; Ոչխար եւ շուն: «Արշալոյս Արարատեան», 1851, № 388:

Ծանոթագրություններ

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանի «ՄԽԻԹԱՐՅԱՆ» հոդվածից (հ․ 7, էջ 634 ) (հեղինակ — Ա․ Տեր-Ստեփանյան)։