Աբդ ալ-Մալիք (արաբ․ ՝ عبد الملك بن مروان , 646 Մադինա Ուղղահավատ խալիֆների պետություն հոկտեմբերի 4 , 705 Ալ-Սինաբրա Օմայանների հարստության խալիֆա 685 թվականից ։ Ճնշեց Աբդալլահ Իբն ազ-Զուբայրի (Մեքքայում ) ու նրա կողմնակիցների (Իրաքում ) խռովությունը (683 -692 ) և խալիֆայությունը վերածեց միաձույլ պետության։ Խալիֆ Աբդ ալ-Մալիքը առաջին հարվածն ուղղեց աղանդավորների դեմ, ջախջախելով խարիջիներին 684 թվականին և ճնշելով շիաների ապստամբությունը, 689 թվականին սիրիական զորքը արշավանք կատարեց Եփրատից ներքև, այնուհետև գրավեց Մեդինան , պաշարեց Մելլան, իսկ 692 թվականին վերցրեց այդ քաղաքը։ 701 թվականին Փոքր Ասիայում հաղթեց բյուգանդացիներին , նվաճեց Հայաստանը , Վրաստանն ու Աղվանքը ։ Նրա օրոք պետական լեզուն դարձավ արաբերենը (հունարենի ու պահլավերենի փոխարեն), կտրվեց արաբատառ դրամ ։ Դամասկոսի ու նահանգների միջև սկսեց գործել պետական փոստը։ Հողահարկը պարտադիր դարձավ նաև մուսուլմանների համար։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից ։
↑ Abdallah ibn Abd al-Malik
