Սերգեյ Պրիխոդկո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սերգեյ Պրիխոդկո
 
Կրթություն՝ Միջազգային հարաբերությունների Մոսկվայի պետական ինստիտուտ
Մասնագիտություն՝ դիվանագետ և քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր հունվարի 12, 1957(1957-01-12)
Ծննդավայր Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Վախճանի օր հունվարի 26, 2021(2021-01-26)[1] (64 տարեկան)
Վախճանի վայր Մոսկվա, Ռուսաստան
Թաղված Տրոեկուրովյան գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ

Սերգեյ Էդուարդի Պրիխոդկո (ռուս.՝ Сергей Эдуардович Приходько, հունվարի 12, 1957(1957-01-12), Մոսկվա, ԽՍՀՄ - հունվարի 26, 2021(2021-01-26)[1], Մոսկվա, Ռուսաստան), ռուս պետական գործիչ, դիվանագետ։ Ղեկավարել է Ռուսաստանի նախարարների կաբինետի միջազգային համագործակցության հարցերը[2]։

2012 թվականից մինչև 2013 թվականը և 2018 թվականի մայիսի 18-ից մինչև 2020 թվականի հունվարի 21-ը եղել է Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության աշխատակազմի ղեկավարի առաջին տեղակալ։ 2013-2018 թվականներին՝ Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության նախագահի տեղակալ՝ Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության աշխատակազմի ղեկավար[3]։

2004-2012 թվականներին աշխատել է որպես Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի օգնական, 1999-2004 թվականներին՝ արտաքին քաղաքականության հարցերով Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի վարչության պետ, 1998-2004 թվականներին՝ Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Էդուարդի Պրիխոդկոն ծնվել է 1957 թվականի հունվարի 12-ին Մոսկվայում։ Նրա հայրը աշխատել է Մոսկվայի ԽՍՀՄ զինված ուժերի զրահատանկային զորքերի ռազմական ակադեմիայում, մայրը Ի. Բարդինի անվան սև մետալուրգիայի կենտրոնական գիտահետազոտական ինստիտուտի գիտաշխատող էր (Մոսկվա)։

1980 թվականին ավարտել է ԽՍՀՄ ԱԳՆ Մոսկվայի Միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտը։ Ուսման ընթացքում անցել է ստաժավորում Պրահայի տնտեսագիտության բարձրագույն դպրոցում։ Ինստիտուտն ավարտելուց հետո դիվանագիտական աշխատանքի է անցել Խորհրդային Միության դեսպանատանը։

Մահացել է 2021 թվականի հունվարի 26-ին Մոսկվայում վաթսունչորս տարեկան հասակում (կողային ամիոտրոֆիկ սկլերոզից)[4]։ Թաղված է Տրոեկուրովյան գերեզմանատանը[5]։

Պաշտոններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1980-1985 թվականներին եղել է Չեխոսլովակիայի Սոցիալիստական Հանրապետությունում Խորհրդային Միության դեսպանության հերթապահ ռեֆերենտ։

1986-1987 թվականներին եղել է ԽՍՀՄ ԱԳՆ Եվրոպայի սոցիալիստական երկրների վարչության երրորդ քարտուղար։

1992-1993 թվականներին եղել է Չեխիայում Ռուսաստանի Դաշնության դեսպանության երկրորդ քարտուղար։

1993-1997 թվականներին եղել է Բալթյան բաժնի վարիչ, բաժնի պետ, ՌԴ ԱԳՆ եվրոպական դեպարտամենտի տնօրենի տեղակալ։

1997 թվականի ապրիլի 9-ից Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի օգնականն է[6]։

1998 թվականի սեպտեմբերի 11-ից՝ I դասի արտակարգ և լիազոր դեսպանորդ[7]։

1998 թվականի սեպտեմբերի 14-ից՝ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ[8]։ 1999 թվականի փետրվարի 2-ից ՌԴ նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ՝ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի արտաքին քաղաքականության վարչության պետ[9]։ 1999 թվականի հունիսի 17-ից՝ արտակարգ և լիազոր դեսպան[10]։

2003 թվականի ապրիլին Պրիխոդկոն ընտրվել է «տակտիկական հրթիռային սպառազինություն» կորպորացիայի տնօրենների խորհրդի նախագահ (ստեղծվել է 2002 թվականին «Զվեզդա-Ստրելա» գիտաարտադրական կենտրոնի հիման վրա), իսկ նույն թվականի սեպտեմբերին՝ «Սուխոյ ավիացիոն հոլդինգային ընկերություն» ԲԲԸ-ի տնօրենների խորհրդի անդամ։

2004 թվականի մարտի 26-ից՝ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի օգնական[11]։ Նոր պաշտոնում նա նախկինի պես ապահովել է պետության ղեկավարի գործունեությունը Միջազգային հարաբերությունների ոլորտում և համակարգել է արտաքին քաղաքականության վարչության գործունեությունը։

2004 թվականի հոկտեմբերին Պրիխոդկոն ընտրվել է «ՏՎԷԼ» ԲԲԸ-ի տնօրենների խորհրդի ղեկավար, որն աշխարհում ուրանի վառելիքի խոշորագույն արտադրողներից մեկն է, չնայած արդեն 2005 թվականի մայիսին ընկերության վարչության նոր նախագահ է դարձել ՌԴ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Սերգեյ Սոբյանինը։

2006 թվականին Պրիխոդկոն մասնակցել է G8-ի (Մեծ ութնյակի) 32-րդ գագաթնաժողովի նախապատրաստմանը, որը տեղի է ունեցել Ռուսաստանի նախագահությամբ[12]։

2007 թվականի դեկտեմբերին Ռուսաստանի նախագահ Վ. Պուտինը հրամանագիր է ստորագրել 2012 թվականին «Ասիա-խաղաղօվկիանոսյան տնտեսական համագործակցություն» համաժողովի նախապատրաստման կազմկոմիտեի ստեղծման մասին և Պրիխոդկոյին նշանակել կազմկոմիտեի նախագահ։

2008 թվականի մայիսի 13-ին Ռուսաստանի նախագահ Դ. Մեդվեդևը իր հրամանագրով Պրիխոդկոյին նշանակել է ՌԴ նախագահի վեց օգնականներից մեկը։

2012 թվականի մայիսի 21-ից եղել է Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության աշխատակազմի ղեկավարի առաջին տեղակալ։

2013 թվականի մայիսի 9-ից՝ Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության աշխատակազմի ղեկավարի ժամանակավոր պաշտոնակատար[13]։ 2013 թվականի մայիսի 22-ից մինչև 2018 թվականի մայիսի 18-ը՝ Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության նախագահի տեղակալ և Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության աշխատակազմի ղեկավար[3]։

2014 թվականի նոյեմբերին Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը Պրիխոդկոյին նշանակել էր Պետերբուրգի միջազգային տնտեսական համաժողովի կազմկոմիտեի նախագահ[14]։ Այդ պահից համաժողովի կազմակերպումն իրականացվում է Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության աշխատակազմի, այլ ոչ թե ՌԴ տնտեսական զարգացման նախարարության մակարդակով, ինչպես դա եղել է նախկինում։

2018 թվականի մայիսի 18-ին նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության աշխատակազմի ղեկավարի առաջին տեղակալ՝ այդ պաշտոնում փոխարինելով Մաքսիմ Ակիմովին[15]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնացած է եղել Նատալյա Սերաֆիմովնա Պրիխոդկոյի հետ, որի քույրը Ս. Վ. Յաստրժեմբսկու կինն է[12][16]։ Նրանք ունեն երկու դուստր՝ Սվետլանան և Նատալիան։

Սերգեյ Պրիխոդկոյի փեսան՝ Իվան Սադչիկովը Շվեյցարիայի սահմանին գտնվող Ֆրանսիայի ալպյան Մեժև քաղաքում ունի 12 հարյուր քառակուսի մետր ալպիական շալե։ Ըստ փաստաթղթերի ֆրանսիական անշարժ գույքի ռեեստրի, շալեի արժեքը հավասար է առնվազն 2,1 միլիոն եվրոյի կամ մոտ 156 միլիոն ռուբլի[17]։

Տիրապետում էր չեխերենին, ֆրանսերենին և անգլերենին։ Նա զբաղվում էր ձկնորսությամբ և որսով։

Սեփականություն և եկամուտներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պաշտոնական տվյալների համաձայն՝ Սերգեյ Պրիխոդկոյի 2011 թվականի եկամուտը կազմել է 6,79 միլիոն ռուբլի, նրա կնոջ եկամուտը՝ 6,74 միլիոն ռուբլի։ Կնոջ հետ միասին նրանց է պատկանում 5 հեկտար ընդհանուր մակերեսով 4 հողամաս, 1,6 հազար մ² մակերեսով բնակելի տուն, 4 բնակարան, 4 մեքենա, ոչ բնակելի տարածք, 3 մարդատար ավտոմեքենա՝ Mercedes-Benz, Toyota Land Cruiser և Audi A6 մակնիշի[16][18][19]։

Ընդդիմադիր Նավալնիի կողմից կոռուպցիայի մասին մեղադրանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականի նոյեմբերին մի շարք ԶԼՄ-ներում հրապարակվել են Ալեքսեյ Նավալնիի կոռուպցիայի դեմ պայքարի հիմնադրամի հետաքննություններից մեկի արդյունքները, որտեղ պնդվում Էր, որ Պրիխոդկոն օգտագործման մեջ ունի Իստրայի գետի ափին գտնվող «Սոսնի» ամառանոցային կոոպերատիվի չհայտարարագրված հատվածը[20], որը գտնվում է Իստրայի շրջանի Լեշկովո գյուղից ոչ հեռու[21]։ Նավալնիի հաշվարկներով՝ Պրիխոդկոն, որը պետծառայությունում է 1987 թվականից, 2008 թվականից մինչև 2012 թվականը վաստակել է 35,5 միլիոն ռուբլի[20]։

2014 թվականի փետրվարի 17-ին Ռուսաստանի նախագահի աշխատակազմի հակակոռուպցիոն վարչության պետ Օլեգ Պլոխոյը Նավալնիին պատասխանել է, որ «Պրիխոդկոյի ընտանիքներով հողամասեր են ձեռք բերվել 2005 թվականից ի վեր, բնակելի տան և բաղնիքի շինարարությունն իրականացվել է 2006 թվականից, իսկ Պրիխոդկոյի ամուսինների եկամուտը 2009-2012 թվականներին կազմել է ավելի քան 60 միլիոն ռուբլի», ինչը, նրա խոսքով, բավարար է երկրի անշարժ գույքի ձեռքբերման և պահպանման համար[22]։

2018 թվական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականի փետրվարի 8-ին կոռուպցիայի դեմ պայքարի հիմնադրամը հետաքննություն է սկսել Սերգեյ Պրիխոդկոյի կոռուպցիոն գործունեության վերաբերյալ՝ հրապարակելով տեսանյութ՝ «զբոսանավեր, օլիգարխներ, աղջիկներ. տղամարդու որսորդը մերկացնում է կաշառակերին» վերնագրով։ ՖԲԿ-ի հիմնադիր Ալեքսեյ Նավալնին պնդում էր, որ Պրիխոդկոն երեք օրվա ընթացքում Նորվեգիայում հանգստացել է միլիարդատեր Օլեգ Դերիպասկիի Elden զբոսանավով, և հետո, հավանաբար, օգտվել է իր անձնական ինքնաթիռից, պաշտոնյային մեղադրել է քողարկված կաշառքի մեջ՝ օլիգարխի հետ այդ ժամանցը անվանելով կոռուպցիայի թաքնված ձև[23][24][25][26]։ Ֆիլմում Նավալնին նաև ցուցադրում է Պրիխոդկոյի և նրա կնոջ անշարժ գույքի լուսանկարները, նշելով այն փաստը, որ նրանց պաշտոնական եկամուտներն ակնհայտորեն բավարար չեն այնպիսի անշարժ գույք ունենալու համար, ինչպիսին է 1580 մ² մակերեսով ամառանոց 2,8 հեկտար տարածքում և 350 մ² ընդհանուր մակերեսով երկու բնակարաններ Մոսկվայի կենտրոնում գտնվող Շվեդական փակուղում գտնվող հեղինակավոր բնակելի շենքում, որը գնահատվում է ավելի քան 1 միլիարդ ռուբլի[27][28]։

2018 թվականի փետրվարի 9-ին ՓԲԿ-ն դիմում է ուղարկել ՌԴ Քննչական կոմիտե և Գլխավոր դատախազություն՝ պահանջելով ստուգում անցկացնել հետաքննություն[29]։

Հետաքննության հրապարակման արգելք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Փետրվարի 9-ին, հրապարակումից մեկ օր անց, «Ռոսկոմնադզորը» Կրասնոդարի երկրամասի Ուստ-Լաբինսկի շրջանային դատարանի որոշման հիման վրա, Նավալնիի կայքում և YouTube-ում նրա տեսաերիզում ներառեց հետաքննության ինտերնետ-հասցեի արգելված կայքերի միասնական ռեեստրում[30][31], ինչպես նաև որոշեց հայցվորի լուսանկարները հանել արդեն հրապարակված լուրերից[32][33]։ Դատարանի որոշումը կայացվել է Անաստասիա Վաշուկևիչի (Նաստյա Ռիբկեի) և Ալեքսանդր Կիրիլովի (Ալեքս Լեսլի) դեմ Դերիպասկայի հայցի շրջանակներում՝ առանց թույլտվության անձնական կյանքի մասին նյութեր հրապարակելու համար[34][35]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2-րդ աստիճանի շքանշան (Ղազախստան, 2004 թվական)։
  • Սուրբ բարեպաշտ իշխան Դանիել Մոսկվայի ռուս ուղղափառ եկեղեցու II աստիճանի շքանշան (2007 թվական)[36]։
  • «Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշան (2010 թվականի փետրվարի 12)[37]։
  • «Եվրասիական տնտեսական միության ստեղծման գործում ներդրած ավանդի համար» 1-ին աստիճանի մեդալ (2015 թվականի մայիսի 13, Եվրասիական տնտեսական միության բարձրագույն խորհուրդ)[38]։
  • Ռուս Ուղղափառ եկեղեցու սրբազան Սերգեյ Ռադոնեժսկու II աստիճանի շքանշան (2017 թվական)[39]։
  • Պ․ Ստոլիպինի I աստիճանի մեդալ (2017 թվականի հունվարի 31), երկրի սոցիալ-տնտեսական զարգացման ռազմավարական խնդիրների լուծման և Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության գործունեության ապահովման գործում ունեցած մեծ ավանդի համար[40]։
Այլ
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալություն (1998 թվականի մարտի 30), 1998 թվականի Դաշնային ժողովին Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի ուղերձի նախապատրաստմանը ակտիվ մասնակցության համար[41]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալություն (1999 թվականի հուլիսի 30), Հարավսլավիայի և ՆԱՏՕ-ի Միութենական Հանրապետության միջև հակամարտության քաղաքական կարգավորման ծրագրի իրականացմանը ակտիվ մասնակցության և Հարավսլավիայի միութենական հանրապետության բնակչությանը մարդասիրական օգնություն ցուցաբերելու համար[42]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալություն (1999 թվականի օգոստոսի 12), Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի 1999 թվականի Դաշնային ժողովին ակտիվորեն մասնակցելու և ուղերձ պատրաստելու համար[43]։
  • Անկախ Պետությունների համագործակցության պատվոգիր (2001 թվականի հունիսի 1), Անկախ Պետությունների Համագործակցության ամրապնդման և զարգացման ուղղությամբ ակտիվ աշխատանքի համար[44]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի պատվոգիր (2010 թվականի հունվարի 12), Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի գործունեության ապահովման ուղղությամբ երկարամյա բեղմնավոր աշխատանքի համար։
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալություն (2010 թվականի հունվարի 18), Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի ուղերձի նախապատրաստմանը ակտիվ մասնակցության համար[45]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Коммерсантъ (ռուս.) — Коммерсантъ, 1989. — 125000 экз. — ISSN 1563-6380; 1561-347X
  2. ↑ Новым вице-премьером правительства стал Сергей Приходько. // runews24.ru
  3. ↑ 3,0 3,1 Указ Президента Российской Федерации В. Путина от 22 мая 2013 года № 505 «О заместителе председателя Правительства Российской Федерации — руководителе Аппарата Правительства Российской Федерации». // static.kremlin.ru
  4. ↑ «Умер бывший вице-премьер Сергей Приходько» (ռուսերեն). Официальный сайт газеты «Коммерсантъ» // kommersant.ru. 2021 թ․ հունվարի 26. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 26-ին.
  5. ↑ Татьяна Замахина (2021 թ․ հունվարի 28). ««С достоинством он прошёл всю жизнь». — В Москве простились с Сергеем Приходько» (ռուսերեն). Интернет-портал «Российской газеты» // rg.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունվարի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 28-ին.
  6. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 9 апреля 1997 года № 308 «О помощнике Президента Российской Федерации». // archive.is
  7. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 11 сентября 1998 года № 1094 «О присвоении дипломатических рангов». // archive.is
  8. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 14 сентября 1998 года № 1097 «О заместителе руководителя Администрации Президента Российской Федерации». // archive.is
  9. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 2 февраля 1999 года № 171 «О заместителе руководителя Администрации Президента Российской Федерации — начальнике Управления Президента Российской Федерации по внешней политике». // archive.is
  10. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 17 июня 1999 года № 784 «О присвоении Приходько С. Э. дипломатического ранга Чрезвычайного и Полномочного Посла». // archive.is
  11. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 26 марта 2004 года № 410 «О помощнике Президента Российской Федерации». // archive.is
  12. ↑ 12,0 12,1 «Приходько Сергей Эдуардович, первый заместитель руководителя Аппарата Правительства Российской Федерации. Биографическая справка». // lenta.ru. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 10-ին.
  13. ↑ Исполнять обязанности Суркова временно будет Сергей Приходько. Официальный сайт деловой газеты «Взгляд» // vz.ru (9 мая 2013 года)
  14. ↑ «Вице-премьер Приходько возглавил оргкомитет Петербургского экономического форума» (ռուսերեն). Информационное агентство России «ТАСС» // tass.ru. 18 ноября 2014 года. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 15-ին.
  15. ↑ Медведев назначил Сергея Приходько первым замглавы аппарата правительства. — Ранее этот пост занимал Максим Акимов. Информационное агентство России «ТАСС» // tass.ru (18 мая 2018 года)
  16. ↑ 16,0 16,1 «Аппаратный волк, конкурент Лаврова. — Герой расследования Навального Сергей Приходько возглавляет аппарат правительства. Кто он такой?» (ռուսերեն). // meduza.io. 10 февраля 2018 года. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 10-ին.
  17. ↑ Ольга Морозова (6 ноября 2018 года). ««Новая газета» рассказала, как визажистка зарабатывает на госзакупках для производителя гиперзвукового оружия» (ռուսերեն). // snob.ru. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  18. ↑ «Сведения о доходах, об имуществе и обязательствах имущественного характера федеральных государственных служащих Администрации Президента и аппарата Совета Безопасности России, а также их супругов и несовершеннолетних детей за период с 1 января 2011 г. по 31 декабря 2011 г.». Официальный сайт Президента Российской Федерации // kremlin.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ դեկտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 26-ին.
  19. ↑ «Самой богатой из жён высших чиновников стала супруга Сергея Приходько». «РБК» // rbc.ru. 15 апреля 2015 года. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 10-ին.
  20. ↑ 20,0 20,1 Навальный нашел дачный поселок высокопоставленных чиновников // Lenta.ru, 27 ноября 2013.
  21. ↑ Навальный обвинил Володина в сокрытии роскошной дачи // BBC — Россия
  22. ↑ Плохой ответил Навальному // «Газета.ру», 17 февраля 2014
  23. ↑ Навальный обвинил Приходько в получении взяток от Дерипаски и рассказал об их отдыхе на яхте с проститутками
  24. ↑ «Дерипаска, «его босс» вице-премьер и Настя Рыбка: новое расследование Навального в одном абзаце». Meduza (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 10-ին.
  25. ↑ Навальный обвинил в коррупции вице-премьера Сергея Приходько(չաշխատող հղում)
  26. ↑ «Настя Рыбка, олигарх и кремлевский чиновник». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ փետրվարի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 8-ին.
  27. ↑ Ведомости (2018 թ․ փետրվարի 9). «Навальный требует наказать вице-премьера Приходько». Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 9-ին.
  28. ↑ Inc., TV Rain,. «Навальный рассказал о «неформальных переговорах» Дерипаски и вице-премьера Приходько». Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 9-ին. {{cite news}}: |last= has generic name (օգնություն)CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) CS1 սպաս․ հավելյալ կետադրություն (link)
  29. ↑ Ведомости (2018 թ․ փետրվարի 9). «Навальный требует наказать вице-премьера Приходько». Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 11-ին.
  30. ↑ Роскомнадзор внёс расследование Навального о Дерипаске и Приходько в реестр запрещённых сайтов // Meduza, 10 февраля 2018
  31. ↑ «Суд включил в реестр запрещенной информации фильм ФБК о Дерипаске и Приходько». Interfax.ru (ռուսերեն). 2018 թ․ փետրվարի 10. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 10-ին.
  32. ↑ Deutsche Welle. «Роскомнадзор требует удалить фото из новостей про Дерипаску и Приходько | 10.02.2018» (ռուսերեն). DW.COM. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 10-ին.
  33. ↑ «Роскомнадзор потребовал от «Медиазоны» и «Радио Свобода» удалить фотографии из новости про Дерипаску, Приходько и Рыбку». Meduza (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 10-ին.
  34. ↑ «Дерипаска подал в суд на Настю Рыбку». РБК. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 10-ին.
  35. ↑ «Суд Усть-Лабинска запретил новое расследование ФБК. В этом городе вырос Олег Дерипаска». Meduza (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 10-ին.
  36. ↑ В Свято-Даниловом монастыре вручали награды Русской Православной церкви(չաշխատող հղում)
  37. ↑ Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana Dott. Sergei Eduardovic Prikhodko(իտալ.)
  38. ↑ Текст решения
  39. ↑ Святейший Патриарх Кирилл наградил заместителя председателя Правительства России С. Э. Приходько орденом преподобного Сергия Радонежского
  40. ↑ Игорь Шувалов и Сергей Приходько награждены медалями Столыпина
  41. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 30 марта 1998 года № 97-рп «О поощрении активных участников подготовки Послания Президента Российской Федерации Федеральному Собранию 1998 года»
  42. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 30 июля 1999 года № 259-рп «О поощрении благодарностью Президента Российской Федерации»
  43. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 12 августа 1999 года № 272-рп «О поощрении активных участников подготовки Послания Президента Российской Федерации Федеральному Собранию 1999 года»
  44. ↑ .Протокольное решение Совета глав государств Содружества Независимых Государств от 1 июня 2001 года «О награждении Грамотой Содружества Независимых Государств» Արխիվացված 2009-09-15 Wayback Machine
  45. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 18.01.2010 г. № 28-рп «О поощрении»
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սերգեյ Պրիխոդկո» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
GND: 1175544361 · ISNI: 0000000119939390 · LCCN: n2011035179 · NUKAT: n2014186813 · VIAF: 170952271 · WorldCat VIAF: 170952271
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սերգեյ_Պրիխոդկո&oldid=9523742» էջից