Հանս Բաուր
| Հանս Բաուր | |
|---|---|
| գերմ.՝ Hans Baur | |
 | |
| հունիսի 19, 1897 - փետրվարի 17, 1993 (95 տարեկան) | |
| Ծննդավայր | Ամպֆինգ, Իննեի Մյուլդորֆ, Վերին Բավարիա, Բավարիա, Գերմանական կայսրություն |
| Մահվան վայր | Ամերզեի Հերշինգ, Շտարնբերգ, Վերին Բավարիա, Բավարիա, Գերմանիա |
| Գերեզման | Westfriedhof[1] |
| Քաղաքացիություն |  Գերմանիա |
| Զորատեսակ | Լյուֆտվաֆե |
| Կոչում | Gruppenführer? |
| Մարտեր/ պատերազմներ | Առաջին համաշխարհային պատերազմ և Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ |
| Պարգևներ |    և  |
Հանս Բաուր (գերմ.՝ Johann "Hans" Peter Baur, հունիսի 19, 1897, Ամպֆինգ, Իննեի Մյուլդորֆ, Վերին Բավարիա, Բավարիա, Գերմանական կայսրություն - փետրվարի 17, 1993, Ամերզեի Հերշինգ, Շտարնբերգ, Վերին Բավարիա, Բավարիա, Գերմանիա), Ադոլֆ Հիտլերի անձնական օդաչուն, ԷսԷս-ի գրուպպենֆյուրեր ոստիկանության գեներալ-լեյտենանտ[2]։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Իոհան (Հանս) Պեռեր Բաուրը ծնվել է Բավարիայի Ամպֆինգ քաղաքում` փոստային ծառայողի ընտանիքում։ Միջնակարգ կրթությունը ստացել է մյունխենյան գիմնազիաներից մեկում (Erasmus-Grasser-Gymnasium): 1915 թվականին կամավոր ընդունվում է Գերմանիայի կայսերական ռազմաօդային ուժեր։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ խփել է թշնամու ինը օդանավ[3]։
1918 թվականին ստացել է լեյտենանտի կոչում։ Գերմանիայի կողմից Վերսալի հաշտության կնքումից հետո 1919 թվականին Բաուրը հաշվառվում է Ֆ. Կ. ֆոն Էպպի հրամանատարությամբ գործող կամավորական կիսառազմական կորպուսում։ Այնուհետև 1921 թվականից մինչև 1923 թվականը ընկած ժամանակահատվածում աշխատել է օդաչու նախ Bayrische Luftlloyd-ում, հետագայում` Junkers Luftverkehr-ում։ 1926 թվականի մայիսին դարձել է Lufthansa ընկերության առաջին վեց օդաչուներից մեկը[3]։ Այդ ժամանակ էլ ընդունվել է Նացիոնալ-սոցիալիստական գերմանական բանվորական կուսակցության շարքերը (տոմս № 48 113):
1932 թվականին Հայնրիխ Հիմլերի և Ռուդոլֆ Հեսսի ներկայացմամբ Հանս Բաուերը նշանակվել է ֆյուրերի անձնական օդաչու, 1934 թվականին ղեկավարել է կառավարական էսկադրիլիան, որն անմիջականորեն ենթարկվում էր Նացիոնալ-սոցիալիստական գերմանական բանվորական կուսակցության ղեկավարությանը և կայսերական կառավարությանը։ Մասնավորապես 1939 թվականին վարել է արտաքին գործերի կայսերական նախարար Իոահիմ ֆոն Ռիբբենտրոպին Մոսկվա բանակցությունների տեղափոխող ինքնաթիռը։ Օդաչուն, օգտվելով Հիտլերի տրամադրության տակ լինելու հանգամանքից, ուղեկցում էր նրան բոլոր ուղևորությունների ժամանակ։ Վերջին անգամ Հիտլերի հետ թռիչքը կատարել է 1944 թվականին՝ ռազմակայանը Ռաստենբուրգից Բեռլին տեղափոխելիս (դրանից հետո Հիտլերը այլևս ինքնաթիռով չի թռել)։ 1945 թվականի սկզբին կատարել է նորագույն Ju.290 ինքնաթիռի փորձարկում։ 1945 թվականի ապրիլ-մայիս ամիսներին Բեռլինում մարտերի ժամանակ Հանս Բաուրը մշտապես գտնվել է Կայսերական գրասենյակին կից ֆյուրերի բունկերում։ Հիտլերի ինքնսպանությունից հետո փորձել է փախչել Արևմուտք, բայց մայիսի 2-ին խորհրդային զորքերի կողմից գերի է վերցվել և փոխադրվել Մոսկվա։
Դատավարություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հետագա հինգ տարիներին Բաուրը պահվում է Բուտիրկայի բանտում, այնուհետև 1950 թվականի մայիսի 31-ին ՆԳՆ զորքերի Մոսկովյան օկրուգի ռազմական տրիբունալը դատապարտում է նրան 25 տարվա ճամբարային ազատազրկման։ Նրան ուղարկում են Ստալինոգորսկ` ռազմագերիների № 388 ճամբար, որտեղ աշխատում է № 26 հանքավայրում[4]։ Սակայն 1955 թվականի հոկտեմբերի 8-ին Բաուրին ներում չշնորհված հանցագործների թվում հանձնում են ԳՖՀ իշխանություններին։
1971 թվականին նա հիշողություններ է գրում «Երկրի և երկնքի իշխանության միջև» (գերմաներեն` Mit Mächtigen zwischen Himmel und Erde[3]) վերնագրով։ Հանս Բաուրը մահացել է 1993 թվականին։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Find A Grave — 1996.
- ↑ Залесский К. А. Охранные отряды нацизма. М., Вече, 2009. С. 29.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Hans Baur
- ↑ «На угольных шахтах Сталиногорска работал личный пилот Гитлера». Слобода. 9 сентября 2013. Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 8-ին.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հանս Բաուր» հոդվածին։ |
| ||||||||||||
