Երկու հոգի
| Երկու հոգի | |
|---|---|
| Տեսակ | բանաստեղծություն |
| Ժանր | Բանաստեղծություն |
| Ձև | բանաստեղծություն |
| Հեղինակ | Հովհաննես Թումանյան |
| Բնագիր լեզու | հայերեն |
| Գրվել է | 1912 թվականին |
| Հրատարակվել է | 1940 թվականի հունվարի 30 |
| Վիքիդարան | Երկու հոգի |
«Երկու հոգի», Հովհաննես Թումանյանի բանաստեղծություններից, գրվել է 1912 թվականին, մինչև մարտի 20-ը, երբ Պետերբուրգում ավարտվել է, այսպես կոչված, «Դաշնակցության գործի» դատավարությունը, և Թումանյանն անպարտ է ճանաչվել։
Ստեղծման պատմությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանի Թումանյանի Ֆոնդի № 262 համարում պահվում է մեկ ինքնագիր, իսկ Թումանյանի ընտանիքի արխիվում՝ մեկ մեքենագիր օրինակ, որը փոքր-ինչ տարբերվում է ինքագրից։
Բանաստեղծությունն առաջին անգամ տպագրվել է 1940 թվականի հունվարի 30-ին Գրական Թերթի № 18 համարի, այնուհետև՝ 1943 թվականին Սովետական Գրականության № 3 համարի 89-րդ էջում, ապա՝ 1969 թվականին Երևանում լույս տեսած Ուսումնասիրություններ և հրապարակումների 2-րդ հատորի 244-րդ էջում[1]։
«Երկու հոգի» բանաստեղծությունը Թումանյանի երկերի լիակատար ժողովածուի առաջին հատորում տպագրված է ինքնագրից։
Բանաստեղծությունը նվիրված է Օսկար Օսպովիչ Դրուղենրերգին, որը եղել է բանաստեղծի դատապաշտպանը, երբ 1911 թվականին Թումանյանը կրկին ձերբակալվել է հակակառավարական գործունեության մեղադրանքով։
Բանաստեղծի դուստր Աշխենի վկայությամբ՝ Գրուզենբերգը Թումանյանի դեմ հարուցված մեղադրանքները համարել է բավականաչափ ծանր և ենթադրել է, թե նրան կարող են դատապարտել երկրաժամկետ բանտարկության։ Մինչդեռ բանաստեղծն իրեն անմեղ զգալով հանգիստ է սպասել դատավճռին[1]։
