Jump to content

Վիկտոր Բուլատով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիկտոր Բուլատով
Քաղաքացիությունը  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Ծննդյան ամսաթիվ հունվարի 22, 1972(1972-01-22) (52 տարեկան)
Ծննդավայր Չելյաբինսկ, ԽՍՀՄ
Դիրք կիսապաշտպան

Վիկտոր Գենադևիչ Բուլատով (ռուս.՝ Булатов, Виктор Геннадьевич, հունվարի 22, 1972(1972-01-22), Չելյաբինսկ, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուս ֆուտբոլիստ, կիսապաշտպան, կարիերայի ավարտից հետո՝ մարզիչ։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆուտբոլ սկսել է խաղալ Չելյաբինսկի մանկական թիմում՝ «Վասխոդ» սպորտային ակումբում, առաջին մարզիչն եղել է Վ․ Ն․ Պերմյանկովը։ Կալինինգրադում մեկ մրցաշրջան խաղալուց հետո տեղափոխվել է Մոսկովայի սպորտային ինտերնատ։ 1988 թվականին ՌԽՖՍՀ-ի հավաքականի կազմում դարձել է Նիժնի Նովգորոդում անցկացվող ԽՍՀՄ-ի ժողովուրդների սպարտակիադայի չեմպիոն։ 1990 թվականին խաղացել է Աստրախանի «Վոլգարադ»-ում։

1992-93 մրցաշրջանում մինի-ֆուտբոլ է խաղացել Չելյաբինսկի «Ֆենիքս»-ի կազմում, և ակումբի կազմում դարձել է Ռուսաստանի առաջնության բրոնզե մեդալակիր։

1993 թվականին «Վոլգոր» ֆուտբոլային ակումբի մարզչի՝ Վլադիմիր Յուլիգինի հետ տեղափոխվել է Բուլղարիայի «Դիմիտրոգրադ» ակումբ։ 1994 թվականին իր պրոֆեսիոնալ նորամուտն է նշելՌուսաստանի Պրեմիեր Լիգայի Ստավրապոլի «Դինամո»-ի կազմում։ 1995-1997 թվականներին խաղացել է Սամարայի «Կռիլյա Սովետով»-ի կազմում։ 1998 թվականին դարձել է «Տորպեդո»-ի լավագույն ռմբարկու։ Դրանից հետո նրան հրավիրել են Մոսկովայի «Սպարտակ», որի կազմում նա դարձել է երկրի եռակի չեմպիոն։

2007 թվականին խաղացել է Ղազախստանի «Աստանա» ակումբում[1]։ 2008 թվականին խաղում էր Ռուսաստանի առաջին լիգայի «ՍԿԱ-Էներգիա»-ում (Խաբարովսկ)՝ կատարելով նաև մարզչի պարտականությունները։ 2008 թվականի հունիսի վերջում որոշել է վերջացնել ֆուտբոլիստի կարիերան և հեռացել է «ՍԿԱ-Էներգիա» ակումբից։ 2009 թվականի հունվարին սկսել է սովորել ՄԲԴ-ում (Մարզիչների բարձրագույն դպրոց)։

2009 թվականի հունիսի 4-ին հայտավորվել է որպես Մոսկվայի «Տորպեդո» ակումբի միջին գծի խաղացող, որը հանդես է եկել Ռուսաստանի սիրողական ֆուտբոլային ակումբների առաջնությունում։

Մարզչական կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 թվականի հուլիսի կեսերին հայտարարվել է, որ Բուլատովը մտել է Նովոռոսիյսկի «Չերնոմորեց» մարզչական շտաբ[2]։

2009 թվականի նոյեմբերի 11-ին գլխավոր մարզիչ է նշանակվել Սմոլենսկի «Դենեպր»-ում երկրորդ դիվիզիոնից («Կենտրոն» գոտի)։ Այդ պաշտոնում փոխարինել է Արմեն Ադամյանին[3]։ 2012 թվականի հունիսի 5-ին Բուլատովը լքել է «Դենեպր»-ը՝ սեփական դիմումի համաձայն աշխատանքից ազատվելու դիմում գրելով։ Դիմումի պատճառն է դարձել ղեկավարության՝ հատկապես Լև Պլատոնովի հետ ունեցած տարաձայնությունները[4]։ Նրա ղեկավարության ժամանակ՝ 2011-12 մրցաշրջանում, «Դենեպր»-ը գրավել է Ռուսաստանի առաջնությունում իր պատմության մեջ ամենաբարձր դիրքը (չորրորդ տեղ)։ Սմոլենսկի «Դենեպր»-ից ազատվելուց հետո դարձել է «Խիմկի»-ի գլխավոր մարզչի օգնական[5]։

2012 թվականի հոկտեմբերի 2-ին Բուլատովը դարձել է Պենզայի «Զենիթ»-ի գլխավոր մարզիչ[6]։

2014 թվականից Տուլայի երիտասարդական «Արսենալ»-ի գլխավոր մարզիչն է[7]։ 2015 թվականի հուլիսի 15-ին նշանակվել է «Արսենալ»-ի գլխավոր մարզիչ՝ Մոսկվայի «Սպարտակ» տեղափոխված Դմիտրի Անատոլիևիչի փոխարեն[8]։ 2016 թվականի փետրվարին հեռացվել է պաշտոնից[9], թեև Տուլայի խաղացողները այդ ժամանակ երրորդ տեղը Ռուսաստանի առաջին դիվիզիոնի մրցաշարային աղյուսակում[10]։

2016 թվականի մայիսի 5-ից մինչև 2017 թվականի հուլիսի 1-ը գլխավորել է Մոսկովայի «Տորպեդո» ակումբը[11][12] («Կենտրոն» գոտի ՊՖԼ առաջնություն)։ 2018 թվականի հունվարից մինչև ապրիլ մարզել է Պեսչանոկոպսկոյեի «Չայկա» ֆուտբոլային ակումբը[13] («Հարավ» գոտի ՊՖԼ)։

2018 թվականի մայիսին դարձել է Մոսկվայի «Սպարտակ-2»-ի գլխավոր մարզիչ[14]։ 2020 թվականի հունվարի 11-ին Լեոնիդ Ֆեդունը[15] նրան պաշտոնանկ է արել․ վերջինս որոշել է «Սպարտակ-2»-ի գլխավոր մաիզիչ նշանակել Ռոման Պիլիչուկին, սակայն պաշտոնանկության մասին լուրը իմացել է ակումբի գլխավոր տնօրենից՝ Թոմաս Ցորնից, քանի որ Ֆեդունը Մոսկվայում չի եղել։ Բուլատովի խոսքով՝ նա չէր սպասում իրադարձությաունների այդպիսի զարգացման[16]։ «Սպարտակ-2»-ի հետ Բուլատովը անհաջողության է մատնվել 63 խաղում՝ ունենալուվ ընդամենը 18 հաղթանակ (28,6% հաղթանակ), ակումբի պատմությամ մեջ դա վատագույն արդյունքն էր․ հեռացման պահին ակումբը գտնվում էր Ֆուտբոլի ազգային լիգայից դուրս մնալու եզրին[17]։ Ինքը՝ Բուլատովը, բացատրում էր, որ «Սպարտակ-2»-ը ամենաերիտասարդ ակումբն է լիգայում և նրա խաղացողների միջին տարիքը 19,6 է՝ կազմի հաճախակի փոփոխությամբ[18]։

2020 թվականի փետրվարի 5-ին նշանակված է եղել Սմոլենսկի «Կրասնի» ֆուտբոլային ակումբի գլխավոր մարզիչ, որը 2019 թվականին հաղթել է ֆուտբոլի «Կենտրոն» ֆեդերացիայի երրորդ դիվիզիոնում, իսկ 2020 թվականի ամռանը խաղում էր ՊՖԼ-ում[19][20]։ 2020 թվականի դեկտեմբերի 3-ին հեռացել է «Կրասնի»-ից․ հեռանալու պատճառը կուտակված պարտքերը և Սմոլենսկի պաշտոնյաների կողմից հաճախակի հակազդեցություներն էին[21]։

Բուլատովը «Նոա Յուրմալա» ակումբը «Նոա» հոլդինգի նոր սեփականատերերի հրավերով պատրաստում էր 2021 մրցաշրջանին, սակայն երբ վերջիններս դուրս են եկել նախագծից, Բուլատովը հեռացել է ակումբից[22]։ 2021 թվականի մայիսի 3-ին ղեկավարել է Ձերժինսկի «Խիմիկ» ֆուտբոլային ակումբը[23]։ 2021 թվականի նոյեմբերի 8-ին լքել է «Խիմիկ»-ը, որպիսի շարունակի կարիերան այլ ակումբում[24]։ 2021 թվականի նոյեմբերի 10-ին ղեկավարել է Հայաստանի «Նոա» ֆուտբոլային ակումբը՝ կնքելով պայմանագիր մինչև 2021-22 մրցաշրջանի ավարտ[25]։ 2022 թվականի մարտին ղեկավարության հետ համատեղ որոշում է կայացրել լքել ակումբը[26]։

2022 թվականի հուլիսի 14-ից «Չելյաբիսկ»-ի գլխավոր մազիչն է[27]։ 2023 թվականի հունիսի 14-ին ղեկավարում է Կիրովի «Դինամո»-ն[28]։

Խաղային վիճակագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Որպես գլխավոր մարզիչ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ակումբ Աշխատանքի սկիզբ Աշխատանքի ավարտ Արդյունքներ
Խ Հ Ո Պ ԽԳ ԲԳ Գ Հ%
Նիկա (Մոսկվա) 2009 ապրիլի 22 2009 հուլիսի 7 17 1 5 11 12 36 −24 &05,88
Դնեպր (Սմոլենսկ) 2009 նոյեմբերի 11 2012 հունիսի 5 80 37 20 23 117 85 +32 46,25
Զենիթ (Պենզա) 2012 հոգտեմբերի 2 2014 հուլիսի 15 47 15 19 13 44 42 +2 31,91
Արսենալ-եր․ (Տուլա) 2014 հունիսի 7 2015 հուլիսի 14 30 14 8 8 49 37 +12 46,67
Արսենալ (Տուլա) 2015 փետրվարի 23 2016 հունիսի 15 25 14 4 7 39 30 +9 56,00
Տորպեդո (Մոսկվա) 2016 մայիսի 5 2017 մայիսի 31 28 13 10 5 42 23 +19 46,43
Չայկա (Պեսչանոկոպսկոյե) 2018 հունվարի 1 2018 ապրիլի 5 5 2 1 2 10 8 +2 40,00
Սպարտակ-2 (Մոսկվա) 2018 հունիսի 1 2020 հունվարի 10 63 18 17 28 82 90 −8 28,57
Կրասնի 2020 փետրվարի 5 2020 դեկտեմբերի 3 16 6 4 6 21 17 +4 37,50
Խիմիկ (Ձերժինսկ) 2021 մայիսի 3 2021 նոյեմբերի 8 19 4 6 9 15 34 −19 21,05
Նոա 2021 նոյեմբերի 10 2022 մարտի 21 10 2 3 5 8 11 −3 20,00
Ընդամենը 340 126 97 117 439 413 +26 037,06

Նվաճումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային

Սպարտակ (Մոսկվա)

  • Ռուսաստանի առաջնության հաղթող (3)՝ 1999, 2000, 2001

Տերեկ

  • Ռուսաստանի ֆուտբոլի գավաթի գավաթակիր՝ 2003/04

Անհատական

  • Ռուսաստանի ֆուտբոլի առաջնության 33 լավագույն խաղացողների ցանկում է (3)՝ № 1 (2000), № 2 (1997, 1999)
  • Առաջին ֆուտբոլիստն է, ում հաջողվել է նվաճել Ռուսաստանի բոլոր պրոֆեսիոնալ լիգաների և Երկրի գավաթի ոսկե մեդալները, նաև միակ խաղացողն է Ռուսաստանում, որը մեծ ֆուտբոլից տեղափոխվել է մինի ֆուտբոլ ապա վերադարձել է հետ[29]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ Булатов переходит в «Астану» Արխիվացված 2007-09-30 Wayback Machine // Goal.com, 14 июля 2007
  2. ↑ «Новость за 14 июля 2009 г.». torpedo.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 4-ին.
  3. ↑ Булатов возглавил смоленский «Днепр»(չաշխատող հղում)
  4. ↑ «Виктор Булатов ушёл в отставку с поста главного тренера смоленского «Днепра»». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 7-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունիսի 5-ին.
  5. ↑ «Экс-спартаковец Булатов вошёл в тренерский штаб клуба «Химки»». www.championat.com. 2012 թ․ հունիսի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
  6. ↑ «Булатов стал главным тренером пензенского «Зенита»». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 16-ին. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 3-ին.
  7. ↑ «Булатов будет тренировать молодёжный состав тульского «Арсенала»». www.euro-football.ru. 2014 թ․ հուլիսի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  8. ↑ «Булатов представлен в качестве нового главного тренера тульского «Арсенала»». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ հունիսի 21-ին. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 26-ին.
  9. ↑ «ПФК «Арсенал» информирует». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 5-ին.
  10. ↑ ««Арсенал» отстранил Булатова и пригласил Павлова». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ հունիսի 1-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 5-ին.
  11. ↑ «Виктор Булатов — главный тренер «Торпедо»». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ մայիսի 8-ին. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 5-ին.
  12. ↑ «Игорь Колыванов — главный тренер «Торпедо»». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 5-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 1-ին.
  13. ↑ «Виктор Булатов отправлен в отставку с поста главного тренера ФК «Чайка»». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ ապրիլի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 8-ին.
  14. ↑ «Федун назвал нового главного тренера «Спартака-2»». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 25-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 24-ին.
  15. ↑ «Роман Пилипчук — главный тренер «Спартака-2»». spartak.com. «Спартак». 2020 թ․ հունվարի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 15-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունվարի 15-ին.
  16. ↑ «Булатов рассказал, как ушёл из «Спартака-2»». www.sport-express.ru. «Спорт-Экспресс». 2019 թ․ հունվարի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 13-ին.
  17. ↑ «Пилипчуку надо вытаскивать «Спартак-2» из подвала ФНЛ. Раньше работать главным получалось не очень». matchtv.ru. «Матч ТВ». 2019 թ․ հունվարի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 25-ին.
  18. ↑ «Экс-главный тренер «Спартака-2» дал первое интервью после отставки». www.sport-express.ru. «Спорт-Экспресс». 2019 թ․ հունվարի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունվարի 13-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 14-ին.
  19. ↑ «2020 год богат на события. Наш клуб ждут глобальные изменения». vk.com. «Красный-СГАФКСТ». 2020 թ․ փետրվարի 5. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 6-ին.
  20. ↑ «Уволенный из «Спартака-2» Булатов возглавил новичка ПФЛ». news.sportbox.ru. «Sportbox.ru». 2020 թ․ փետրվարի 6. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 6-ին.
  21. ↑ «Виктор Булатов ушёл из смоленского клуба «Красный»». www.rabochy-put.ru. «Рабочий путь». 2020 թ․ դեկտեմբերի 3. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունվարի 19-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 22-ին.
  22. ↑ «Экс-тренер «Спартака-2» Булатов покинул «Ноа Юрмалу». Новые хозяева латвийского клуба вышли из проекта». sport24.ru. 2021 թ․ մարտի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 13-ին. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 2-ին.
  23. ↑ «Булатов возглавит дзержинский «Химик»». sport24.ru. «Sport24.ru». 2021 թ․ մայիսի 3. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ մայիսի 29-ին.
  24. ↑ «Виктор Булатов уходит из «Химика»». Футбольный клуб «Химик» Дзержинск. 2021 թ․ նոյեմբերի 8. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
  25. ↑ «Экс-игрок «Спартака» и «Торпедо» Булатов возглавил армянский клуб». news.sportbox.ru. 2021 թ․ նոյեմբերի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
  26. ↑ «Виктор Булатов рассказал, почему покинул армянский «Ноа»». metaratings.ru. 2022 թ․ մարտի 21. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 21-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 21-ին.
  27. ↑ «Виктор Булатов — новый главный тренер «Челябинска»». Футбольный клуб «Челябинск». 2022 թ․ հունիսի 14. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ նոյեմբերի 3-ին. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 25-ին.
  28. ↑ «Виктор Булатов - главный тренер ФК «Динамо Киров»». vk.com (ռուսերեն). ФК «Динамо» (Киров). 2023 թ․ հունիսի 14.
  29. ↑ Владимир Яковлев (2008 թ․ նոյեմբերի 22). «Как дела, Виктор Булатов?». Sportbox. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 9-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վիկտոր_Բուլատով&oldid=9467401» էջից