«Աշոտ Բելուբեկյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Աշոտ Բելուբեկյան;
Ծնվել է	1909
Ծննդավայր	Գետաշեն, Ելիզավետպոլի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	1982
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ
Կրթություն	Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան (1939)
Մասնագիտություն	մանկավարժ
Պարգևներ և ; մրցանակներ	և ՀԽՍՀ վաստակավոր մանկավարժ

Դիտել պատմությունը

← Նախորդ տարբ Հաջորդ տարբ →

Content deleted Content added

ՎիզուալԵլատեքստ

Գծային

23:10, 28 փետրվարի 2021-ի տարբերակ

Աշոտ Արշակի Բելուբեկյան (1909, Գետաշեն, Ելիզավետպոլի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - 1982), հայ մանկավարժ: ՀԽՍՀ վաստակավոր մանկավարժ (1959), Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) մասնակից:

Կենսագրություն

Աշոտ Բելուբեկյանը ծնվել է 1909 թվականին, Խանլարի շրջանի Գետաշեն գյուղում, արհեստավորի ընտանիքում: Նախնական կրթությունն ստացել է գյուղի յոթնամյա դպրոցում, այնուհետև սովորել և ավարտել է Գետաշենի զոոտեխնիկական տեխնիկումը: Աշխատել է որպես դպրոցի տնօրեն: Ապա տեղափոխվել է Երևան, ընդունվել Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական մանկավարժական ինստիտուտի պատմության ֆակուլտետը: Ուսումնառության տարիներին, 1936-1939 թվականներին, միաժամանակ վարել է Երևանի № 2 երեկոյան դպրոցի տնօրենի պաշտոնը: Ինստիտուտն ավարտել է 1939 թվականին և աշխատանքի է անցել ՀԼԿԵՄ Երևանի քաղաքային կոմիտեում: 1940-1941 թվականներին աշխատել է ՀԿԿ Կենտկոմում որպես հրահանգիչ^[1]:

1941 թվականին զորակոչվել է կարմիր բանակ, ծառայել է մինչև 1946 թվականը: Գերմանա-խորհրդային պատերազմում որպես 47-րդ բանակի հակահետախուզական բաժնի աշխատակից, մասնակցել է Անդրկովկասյան, Կերչի, Սևծովյան, 1-ին և 2-րդ Բելոռուսական ռազմաճակատներում մղված մարտերին: Պարգևատրվել է Կարմիր աստղի, Հայրենական պատերազմի 1-ին և 2-րդ աստիճանի շքանշաններով, «Խիզախության համար» և այլ մեդալներով^[1]:

Բանակից զորացրվելուց հետո աշխատանքի է անցել ՀԿԿ Երևանի քաղաքային կոմիտեում, սկզբում որպես բաժնի վարիչի տեղակալ, հետո՝ բաժնի վարիչ: 1949 թվականին աշխատել է ՀԽՍՀ ռադիոկոմիտեում որպես նախագահի տեղակալ և գլխավոր խմբագիր: Քսանվեց տարի անընդմեջ, վարել է Երևանի հիդրոմելիորատիվ տեխնիկումի տնօրենի պաշտոնը: 1971 թվականին պարգևատրվել է Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշանով: 1959 թվականին նրան շնորհվել է Հայկական ԽՍՀ վաստակավոր ուսուցչի պատվավոր կոչում: Պարգևատրվել է ՀԽՍՀ Գերագույն խորհրդի, ՀԼԿԵՄ Կենտկոմի, ՀԽՍՀ բարձրագույն և միջնակարգ մասնագիտական կրթության նախարարության, ՀԱՄԽ-ի պատվոգրերով: 1978 թվականից Բելուբեկյանն անցել է անհատական թոշակի^[1]:

Մահ

Աշոտ Բելուբեկյանը մահացել է 1982 թվականին:

Պարգևներ

ՀԽՍՀ վաստակավոր մանկավարժ (1959)
Կարմիր աստղի շքանշան
Հայրենական պատերազմի 1-ին աստիճանի շքանշան
Հայրենական պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշան
«Խիզախության համար» մեդալ

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Հայաստանի ուսուցիչները մեծ հայրենականում (Ա. Հ. Հարությունյան, Լ. Ս. Մելքումյան, Ա. Ղ. Սուքիասայան), «Լույս» հրատարակչություն, Երևան, 1982:

[books-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Հայաստանի ուսուցիչները մեծ հայրենականում (Ա. Հ. Հարությունյան, Լ. Ս. Մելքումյան, Ա. Ղ. Սուքիասայան), «Լույս» հրատարակչություն, Երևան, 1982:

[1]

@@ Տող 1. / Տող 1. @@
 {{Անձ}}
-'''Աշոտ Արշակի Բելուբեկյան''' ({{ԱԾ}}), [[հայ]] [[մանկավարժ]]: [[ՀԽՍՀ]] վաստակավոր մանկավարժ ([[1959]]): [[Հայրենական մեծ պատերազմ]]ի մասնակից:
+'''Աշոտ Արշակի Բելուբեկյան''' ({{ԱԾ}}), [[հայ]] [[մանկավարժ]]: [[ՀԽՍՀ]] վաստակավոր մանկավարժ ([[1959]]), [[Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ]]ի [[Արևելյան ռազմաճակատ (Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ)|Արևելյան ռազմաճակատ]]ի (''«[[Հայրենական մեծ պատերազմ (տերմին)|Հայրենական մեծ պատերազմ]]»'', [[1941]]-[[1945]]) մասնակից:
 == Կենսագրություն ==
 Աշոտ Բելուբեկյանը ծնվել է [[1909]] թվականին, [[Խանլար]]ի շրջանի [[Գետաշեն (Արցախ)|Գետաշեն]] գյուղում, արհեստավորի ընտանիքում: Նախնական կրթությունն ստացել է գյուղի յոթնամյա դպրոցում, այնուհետև սովորել և ավարտել է Գետաշենի զոոտեխնիկական տեխնիկումը: Աշխատել է որպես դպրոցի տնօրեն: Ապա տեղափոխվել է [[Երևան]], ընդունվել [[Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարան|Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական մանկավարժական ինստիտուտ]]ի պատմության ֆակուլտետը: Ուսումնառության տարիներին, [[1936]]-[[1939]] թվականներին, միաժամանակ վարել է Երևանի № 2 երեկոյան դպրոցի տնօրենի պաշտոնը: Ինստիտուտն ավարտել է 1939 թվականին և աշխատանքի է անցել ՀԼԿԵՄ Երևանի քաղաքային կոմիտեում: [[1940]]-[[1941]] թվականներին աշխատել է ՀԿԿ Կենտկոմում որպես հրահանգիչ<ref name="books">[https://books.google.am/books/about/%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A1%D5%B6%D5%AB_%D5%B8%D6%82%D5%BD%D5%B8%D6%82%D6%81%D5%AB%D5%B9%D5%B6%D5%A5.html?id=XObawQEACAAJ&redir_esc=y Հայաստանի ուսուցիչները մեծ հայրենականում (Ա. Հ. Հարությունյան, Լ. Ս. Մելքումյան, Ա. Ղ. Սուքիասայան), «Լույս» հրատարակչություն, Երևան, 1982:]</ref>:
-թվականին զորակոչվել է [[կարմիր բանակ]], ծառայել է մինչև [[1946]] թվականը: Հայրենական մեծ պատերազմում, որպես 47-րդ բանակի հակահետախուզական բաժնի աշխատակից, մասնակցել է [[Անդրկովկաս]]յան, [[Կերչ]]ի, Սևծովյան, 1-ին և 2-րդ Բելոռուսական [[ռազմաճակատ]]ներում մղված մարտերին: Պարգևատրվել է [[Կարմիր աստղ]]ի, Հայրենական պատերազմի 1-ին և 2-րդ աստիճանի [[շքանշան]]ներով, «Խիզախության համար» և այլ [[մեդալ]]ներով<ref name="books" />:
+թվականին զորակոչվել է [[կարմիր բանակ]], ծառայել է մինչև [[1946]] թվականը: Գերմանա-խորհրդային պատերազմում որպես 47-րդ բանակի հակահետախուզական բաժնի աշխատակից, մասնակցել է [[Անդրկովկաս]]յան, [[Կերչ]]ի, Սևծովյան, 1-ին և 2-րդ Բելոռուսական [[ռազմաճակատ]]ներում մղված մարտերին: Պարգևատրվել է [[Կարմիր աստղ]]ի, Հայրենական պատերազմի 1-ին և 2-րդ աստիճանի [[շքանշան]]ներով, «Խիզախության համար» և այլ [[մեդալ]]ներով<ref name="books" />:
 Բանակից զորացրվելուց հետո աշխատանքի է անցել ՀԿԿ Երևանի քաղաքային կոմիտեում, սկզբում որպես բաժնի վարիչի տեղակալ, հետո՝ բաժնի վարիչ: [[1949]] թվականին աշխատել է ՀԽՍՀ ռադիոկոմիտեում որպես նախագահի տեղակալ և գլխավոր խմբագիր: Քսանվեց տարի անընդմեջ, վարել է Երևանի հիդրոմելիորատիվ տեխնիկումի տնօրենի պաշտոնը: [[1971]] թվականին պարգևատրվել է [[Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան]]ով: [[1959]] թվականին նրան շնորհվել է [[Հայկական ԽՍՀ]] վաստակավոր ուսուցչի պատվավոր կոչում: Պարգևատրվել է ՀԽՍՀ Գերագույն խորհրդի, ՀԼԿԵՄ Կենտկոմի, ՀԽՍՀ բարձրագույն և միջնակարգ մասնագիտական կրթության նախարարության, ՀԱՄԽ-ի պատվոգրերով: [[1978]] թվականից Բելուբեկյանն անցել է անհատական թոշակի<ref name="books" />: