«Տրավիատա»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
|||
Տող 18. | Տող 18. | ||
'''«Տրավիատա»''' ({{lang-it|La traviata}} «ընկյալ», «անառակ», ''traviare'' - ''մոլորվել'' բայից), իտալացի երգահան [[Ջուզեպպե Վերդի]]ի [[օպերա]] չորս գործողությամբ։ Իտալերեն լիբրետտոն Ֆրանչեսկո Մարիա Պիավեի ըստ [[Ալեքսանդր Դյումա (որդի)|Ալեքսանդր Դյումա-որդու]] «[[Կամելիազարդ տիկինը]]» պիեսի։ Առաջնախաղը կայացել է [[1853]] թ. մարտի 6-ին Վենետիկի «Լա-Ֆենիչե» օպերային թատրոնում։ |
'''«Տրավիատա»''' ({{lang-it|La traviata}} «ընկյալ», «անառակ», ''traviare'' - ''մոլորվել'' բայից), իտալացի երգահան [[Ջուզեպպե Վերդի]]ի [[օպերա]] չորս գործողությամբ։ Իտալերեն լիբրետտոն Ֆրանչեսկո Մարիա Պիավեի ըստ [[Ալեքսանդր Դյումա (որդի)|Ալեքսանդր Դյումա-որդու]] «[[Կամելիազարդ տիկինը]]» պիեսի։ Առաջնախաղը կայացել է [[1853]] թ. մարտի 6-ին Վենետիկի «Լա-Ֆենիչե» օպերային թատրոնում։ |
||
Համարվում է Վերդիի լավագույն ստեղծագործություններից մեկը, իր բեմադրության պահից առ այսօր չի իջել օպերային թատրոնների բեմահարթակներից։ Երևանի ազգային ակադեմիական օպերային թատրոնի կողմից բեմադրվել է 1936 թ. /դիրիժոր – Մ. Թավրիզյան, բեմ. – Լ. Քալանթար/ |
Համարվում է Վերդիի լավագույն ստեղծագործություններից մեկը, իր բեմադրության պահից առ այսօր չի իջել օպերային թատրոնների բեմահարթակներից։ Երևանի ազգային ակադեմիական օպերային թատրոնի կողմից բեմադրվել է 1936 թ. /դիրիժոր – Մ. Թավրիզյան, բեմ. – Լ. Քալանթար/ |
||
'''Առաջին գործողություն''' |
|||
Կուրտիզանուհի Վիոլետա Վալերիի տանը ուրախություն էր տիրում՝ Վիոլետայի երկրպագուները տոնում էին նրա ապաքինումը: Փարիզ ժամանած հյուրերի մեջ էր և Ալֆրեդ Ժերմոնը: Առաջին իսկ հայացքից նա սիրահարվում է Վիոլետային: Ալֆրեդի կրքոտ զգացմունքներն առաջացնում են ներկաների քմծիծաղը: Վիկոնտ Գաստոն դե՛Լետորյերը համոզում է Ալֆրեդին օգտվել հնարավորությունից և երգել կենսաց երգը՝ սիրո և կյանքի հիմնը: |
|||
Հարևան սրահից լսվում են վալսի ձայներ և հյուրերը գնում են այնտեղ: Վիոլետան իրեն վատ է զգում և մնում է Ալֆրեդի հետ: Ալֆրեդը համոզում է Վիոլետային փոխել ապրելաձևը և հավատալ իր զգացմունքներին: Վիոլետան կատակով է պատասխանոմ Ալֆրեդի այդ առաջարկին: Նա նվիրում է Ալֆրեդին ծաղիկ և ժամադրություն նշանակում: |
|||
Հյուրերը հեռանում են: Մենակ մնալով, Վիոլետան հուզմունքով հիշում է Ալֆրեդի խոսքերը: Կյանքում նա առաջին անգամ է հանդիպում անկեղծ զբացմունքների և սրում բոցավառվում է պատասխան սերը: |
|||
'''Երկրորդ գործողություն''' |
|||
Վիոլետան և Ալֆրեդը մեկնում են Փարիզից և առանձնանում արվարձանում գտնվող առանձնատանը: Այստեղ նրանք գտնում են իրենց երջանկությունը: Ալֆրեդի երազանքները ընդհատում է սպասուհի Աննինան: Նա հայտնում է, ար Վիոլետան գաղտնի վաճառում է իրերը: Զարմացած սիրուհո այդ արարքով, Ալֆրեդը մեկնում է Փարիզ՝ կարգավորելու իր ֆինանսական խնդիրները: |
|||
Վիոլետային բերում են նամակներ, որոնց մեջ իր ընկերուհի Ֆլորայի հերթական պարահանդեսի հրավերն է: Վիոլետան անտարբերությամբ հրավերը դնում է մի կողմ: |
|||
Հայտնվում է Ալֆրեդի հայրը՝ Ժորժ Ժերմոնը: Նա մեղադրում է Վիոլետային՝ իր որդու սնանկացման ու անպատվաբեր ճանապարհով տանելու համար: |
|||
Վիոլետան այլայլված է: Սերը դեպի Ալֆրեդը նրա միակ ուրախությունն է: Նրան ի՞նչ է մնացել ապրելու՝ Վիոլետան մահացու հիվանդ է: Զիջելով Ժերմոնին՝ Վիոլետան որոշում է զոհաբերելլ իր երջանկությունը: Նա այլևս չի կասկածում, որ Վիոլետան ընդմիշտ հեռանում է իրենից: Ալֆրեդը շտապում է Փարիզ՝ վրեժխնդիր լինելու դավաճանության համար: |
|||
'''Երրորդ գործողություն''' |
|||
Պարահանդես է: Ուրախություն է տիրում: Խաղասեղանի մոտ է և Ալֆրեդը: Ներս է մտնում Վիոլետան բարոն Դյուֆոլի հետ: Ֆլորան զարմանքով է դիմավորում նրան ու գաղտնի հայտնում Վիոլետային, ար Ալֆրեդն այստեղ է և հնարավոր է ընդհարում բարոնի հետ: |
|||
Վիոլետան ծանր է տանում բաժանումն իր սիրածից: Ալֆրեդը առիթ է փնտրում վիճաբանելու բարոնի հետ: Վիոլետան տագնապի մեջ է, նա փորձում է կանխել սպասվելիք մենամարտը: Ալֆրեդը համոզված լինելով Վիոլետայի դավաճանությանը, հյուրերի ներկայությամբ նետում է փողերը նրա դեմքին. «Աահ քեզ սիրո փոխհատուցումը»,- անպատվում է նա Վիոլետային բոլորի ներկայությամբ: |
|||
'''Չորրորդ գործողություն''' |
|||
Վիոլետան տառապանքներից և հիվանդությունից դանդաղ հանգչում է: |
|||
Դոկտոր Գրենվիլը հույս է ներշնչում, բայց նա գիտի, որ վախճանը մոտ է: Վիոլետան կանգադրում է Աննինային բաժանել փողերը չքավորներին, և մնալով մենակ, նորից ընթերցում է Ժերմոնի նամակը, որը հայտնում է որդու վերադարձի մասին: |
|||
Ալֆրեդը գիտի ամենը, հայրը պատմել է իրեն Վիոլետայի անձնազոհության մասին: |
|||
Փողոցից դիմակահանդեսի ուրախ ձայներ են լսվում: |
|||
Ներս է մտնում Աննինան: Նա հայտնում է, որ Ալֆրեդը վերադարձել է: Սիրահարների ուրախությունն անսահման է: Բայց Վիոլետայի ուժերը սպառվում են, նա չի ուզում մահանալ, երբ երջանկությունն այդքան մոտ է: |
|||
Ժորժ Ժերմոնը համոզում է, որ ոչ իր համաձայնությունը որդու և Վիոլետայի ամուսնության, ոչ էլ ուշացած զղջումը չեն փրկի մահամերձ Վիոլետային: Նա ուժերի լարման վերջին ճիգով նետվում է դեպի Ալֆրեդը և մահանում նրա գրկում: |
|||
<ref>http://opera.am/xagacank_old_1_arm.html</ref>, 1948 թ. /դիր.- Ս. Չարեկյան, բեմ.- Ի. Վոլչեկ/ <ref>http://opera.am/xagacank_old_2_arm.html</ref>, 1958 թ. /դիրիժոր – Ս. Չարեկյան, բեմ.- Գ. Մելքումյան/ <ref>http://opera.am/xagacank_old_4_arm.html</ref> և 2000թ. / դիրիժոր - Օ. Դուրյան, բեմ. - Գ. Գրիգորյան/ <ref>http://opera.am/xagacank_old_7_arm.html</ref>։ |
|||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
19:03, 31 Մայիսի 2015-ի տարբերակ
Տրավիատա իտալ.՝ La traviata | |
---|---|
Տեսակ | դրամատիկ-երաժշտական ստեղծագործություն և Իտալական Օպերա |
Ժանր | ողբերգություն և օպերա[1] |
Կոմպոզիտոր | Ջուզեպպե Վերդի |
Լիբրետտոյի հեղինակ | Ֆրանչեսկո Մարիա Պիավե |
Լիբրետտոյի լեզու | իտալերեն |
Սյուժեի աղբյուր | Ալեքսանդր Դյումա-որդի. «Կամելիազարդ տիկինը» պիես |
Գործողությունների քանակ | 3 արար և 4 արար[1] |
Գործողության տեղ | Փարիզ |
Տևողություն | 1,5 ժամ |
Կերպարներ | Violetta Valéry?, Alfredo Germont?, Giorgio Germont?, Flora Bervoix?, Annina?, Gastone de Letorières?, Marchese d'Obigny?, Dottore Grenvil?, Giuseppe?, Flora's servant?, Commissioner?, Q55010661? և Barone Douphol? |
Ստեղծման տարեթիվ | 1852 |
Առաջնախաղի տարեթիվ | մարտի 6, 1853[1] |
Առաջնախաղի վայր | Վենետիկ |
Հրատարակման տարեթիվ | 19-րդ դար |
La traviata Վիքիպահեստում |
«Տրավիատա» (իտալ.՝ La traviata «ընկյալ», «անառակ», traviare - մոլորվել բայից), իտալացի երգահան Ջուզեպպե Վերդիի օպերա չորս գործողությամբ։ Իտալերեն լիբրետտոն Ֆրանչեսկո Մարիա Պիավեի ըստ Ալեքսանդր Դյումա-որդու «Կամելիազարդ տիկինը» պիեսի։ Առաջնախաղը կայացել է 1853 թ. մարտի 6-ին Վենետիկի «Լա-Ֆենիչե» օպերային թատրոնում։
Համարվում է Վերդիի լավագույն ստեղծագործություններից մեկը, իր բեմադրության պահից առ այսօր չի իջել օպերային թատրոնների բեմահարթակներից։ Երևանի ազգային ակադեմիական օպերային թատրոնի կողմից բեմադրվել է 1936 թ. /դիրիժոր – Մ. Թավրիզյան, բեմ. – Լ. Քալանթար/
Առաջին գործողություն
Կուրտիզանուհի Վիոլետա Վալերիի տանը ուրախություն էր տիրում՝ Վիոլետայի երկրպագուները տոնում էին նրա ապաքինումը: Փարիզ ժամանած հյուրերի մեջ էր և Ալֆրեդ Ժերմոնը: Առաջին իսկ հայացքից նա սիրահարվում է Վիոլետային: Ալֆրեդի կրքոտ զգացմունքներն առաջացնում են ներկաների քմծիծաղը: Վիկոնտ Գաստոն դե՛Լետորյերը համոզում է Ալֆրեդին օգտվել հնարավորությունից և երգել կենսաց երգը՝ սիրո և կյանքի հիմնը: Հարևան սրահից լսվում են վալսի ձայներ և հյուրերը գնում են այնտեղ: Վիոլետան իրեն վատ է զգում և մնում է Ալֆրեդի հետ: Ալֆրեդը համոզում է Վիոլետային փոխել ապրելաձևը և հավատալ իր զգացմունքներին: Վիոլետան կատակով է պատասխանոմ Ալֆրեդի այդ առաջարկին: Նա նվիրում է Ալֆրեդին ծաղիկ և ժամադրություն նշանակում: Հյուրերը հեռանում են: Մենակ մնալով, Վիոլետան հուզմունքով հիշում է Ալֆրեդի խոսքերը: Կյանքում նա առաջին անգամ է հանդիպում անկեղծ զբացմունքների և սրում բոցավառվում է պատասխան սերը:
Երկրորդ գործողություն
Վիոլետան և Ալֆրեդը մեկնում են Փարիզից և առանձնանում արվարձանում գտնվող առանձնատանը: Այստեղ նրանք գտնում են իրենց երջանկությունը: Ալֆրեդի երազանքները ընդհատում է սպասուհի Աննինան: Նա հայտնում է, ար Վիոլետան գաղտնի վաճառում է իրերը: Զարմացած սիրուհո այդ արարքով, Ալֆրեդը մեկնում է Փարիզ՝ կարգավորելու իր ֆինանսական խնդիրները: Վիոլետային բերում են նամակներ, որոնց մեջ իր ընկերուհի Ֆլորայի հերթական պարահանդեսի հրավերն է: Վիոլետան անտարբերությամբ հրավերը դնում է մի կողմ: Հայտնվում է Ալֆրեդի հայրը՝ Ժորժ Ժերմոնը: Նա մեղադրում է Վիոլետային՝ իր որդու սնանկացման ու անպատվաբեր ճանապարհով տանելու համար: Վիոլետան այլայլված է: Սերը դեպի Ալֆրեդը նրա միակ ուրախությունն է: Նրան ի՞նչ է մնացել ապրելու՝ Վիոլետան մահացու հիվանդ է: Զիջելով Ժերմոնին՝ Վիոլետան որոշում է զոհաբերելլ իր երջանկությունը: Նա այլևս չի կասկածում, որ Վիոլետան ընդմիշտ հեռանում է իրենից: Ալֆրեդը շտապում է Փարիզ՝ վրեժխնդիր լինելու դավաճանության համար:
Երրորդ գործողություն
Պարահանդես է: Ուրախություն է տիրում: Խաղասեղանի մոտ է և Ալֆրեդը: Ներս է մտնում Վիոլետան բարոն Դյուֆոլի հետ: Ֆլորան զարմանքով է դիմավորում նրան ու գաղտնի հայտնում Վիոլետային, ար Ալֆրեդն այստեղ է և հնարավոր է ընդհարում բարոնի հետ: Վիոլետան ծանր է տանում բաժանումն իր սիրածից: Ալֆրեդը առիթ է փնտրում վիճաբանելու բարոնի հետ: Վիոլետան տագնապի մեջ է, նա փորձում է կանխել սպասվելիք մենամարտը: Ալֆրեդը համոզված լինելով Վիոլետայի դավաճանությանը, հյուրերի ներկայությամբ նետում է փողերը նրա դեմքին. «Աահ քեզ սիրո փոխհատուցումը»,- անպատվում է նա Վիոլետային բոլորի ներկայությամբ:
Չորրորդ գործողություն
Վիոլետան տառապանքներից և հիվանդությունից դանդաղ հանգչում է: Դոկտոր Գրենվիլը հույս է ներշնչում, բայց նա գիտի, որ վախճանը մոտ է: Վիոլետան կանգադրում է Աննինային բաժանել փողերը չքավորներին, և մնալով մենակ, նորից ընթերցում է Ժերմոնի նամակը, որը հայտնում է որդու վերադարձի մասին: Ալֆրեդը գիտի ամենը, հայրը պատմել է իրեն Վիոլետայի անձնազոհության մասին: Փողոցից դիմակահանդեսի ուրախ ձայներ են լսվում: Ներս է մտնում Աննինան: Նա հայտնում է, որ Ալֆրեդը վերադարձել է: Սիրահարների ուրախությունն անսահման է: Բայց Վիոլետայի ուժերը սպառվում են, նա չի ուզում մահանալ, երբ երջանկությունն այդքան մոտ է: Ժորժ Ժերմոնը համոզում է, որ ոչ իր համաձայնությունը որդու և Վիոլետայի ամուսնության, ոչ էլ ուշացած զղջումը չեն փրկի մահամերձ Վիոլետային: Նա ուժերի լարման վերջին ճիգով նետվում է դեպի Ալֆրեդը և մահանում նրա գրկում: [2], 1948 թ. /դիր.- Ս. Չարեկյան, բեմ.- Ի. Վոլչեկ/ [3], 1958 թ. /դիրիժոր – Ս. Չարեկյան, բեմ.- Գ. Մելքումյան/ [4] և 2000թ. / դիրիժոր - Օ. Դուրյան, բեմ. - Գ. Գրիգորյան/ [5]։
Ծանոթագրություններ
|