Ռոզա Պապո

Ռոզա Պապո; սերբական կիրիլիցա՝ Роза Папо
Ծնվել է	փետրվարի 6, 1914
Ծննդավայր	Սարաևո, Ավստրո-Հունգարիա
Մահացել է	փետրվարի 15, 1984 (70 տարեկան) կամ փետրվարի 20, 1984 (70 տարեկան)
Մահվան վայր	Բելգրադ, ՀՍՖՀ
Քաղաքացիություն	Հարավսլավիա և Սերբիա
Կրթություն	School of Medicine, University of Zagreb?
Մասնագիտություն	բժիշկ
Գիտական աստիճան	բժշկական գիտությունների դոկտոր
Ռազմական ծառայություն	Yugoslav People's Army?
Պարգևներ	և

Ռոզա Պապո (սերբ.՝ Роза Папо, փետրվարի 6, 1914(1914-02-06), Սարաևո, Ավստրո-Հունգարիա - փետրվարի 15, 1984(1984-02-15) կամ փետրվարի 20, 1984(1984-02-20), Բելգրադ, ՀՍՖՀ), հարավսլավացի բժիշկ-վարակաբան, Հարավսլավիայի ժողովրդական բանակի գեներալ-մայոր, Բելգրադի ռազմա-բժշկական ակադեմիայի գլխավոր ռազմական բժշկական հանձնաժողովի նախագահ։ Բժշկական ծառայության գեներալ-գնդապետ։

Կենսագրություն

Ռոզա Պապոն ծնվել է 1914 թվականի փետրվարի 6-ին Սարաևոյում։ 1939 թվականին ավարտել է Զագրեբի համալսարանի բժշկության ֆակուլտետը։ Նախքան պատերազմն աշխատել է Սարաևոյի, Բեգոմ-Խանի և Օլովոյի հիվանդանոցներում։ Հարավսլավիայի թագավորության օկուպացիայից հետո միացել է պարտիզանական շարժմանը, որպես բժիշկ ծառայել Օզրենսկի պարտիզանական ջոկատում (դաշտային հիվանդանոցի գլխավոր բժիշկ դեկտեմբերից), իսկ ավելի ուշ տեղափոխվել է 1-ին հարձակողական գումարտակ և 6-րդ արևմտաբոսնիական հարվածային բրիգադ։ 1942 թվականից եղել է Հարավսլավիայի կոմունիստական կուսակցության անդամ։

1943 թվականի մարտին Լովնիցա վանական համալիրից և Շեկովիչի տարածքից վիրավորների տարհանման ժամանակ Դոնյա-Տրնովա վայրում ձևավորովել է մեծ պարտիզանական հիվանդանոց, որը գլխավորել է Ռոզան։ 1943 թվականին Ռոզա Պապոն դարձել է 17-րդ արևմտաբոսնիական դիվիզիայի հիվանդանոցի գլխավոր բժիշկ, հետագայում՝ 2-րդ բանակի վիրաբուժական դաշտային հոսպիտալի ղեկավար։

Պատերազմից հետո Հարավսլավիայի բանակում շարունակել է աշխատել որպես բժիշկ՝ մասնագիտացած վարակիչ հիվանդությունների գծով։ Եղել է Բելգրադի ռազմաբժշկական ակադեմիայի վարակիչ հիվանդության բաժանմունքի առաջին վարիչը, վիրաբուժության պրոֆեսոր, գլխավոր զինվորական բժշկական հանձնաժողովի նախագահ։

Պարգևներ, մրցանակներ

Պարգևատրվել է մի շարք պատվոգրերով և մեդալներով, արժանացել է 6 մեդալների^[1], այդ թվում՝ 1941 թվականի պարտիզանական հուշամեդալ, Ժողովրդական վաստակի շքանշան, Եղբայրության և միասնության շքանշան^[2]։ 1973 թվականին արժանացել է Հարավսլավիայի ժողովրդական բանակի բժշկական ծառայության գեներալ-մայորի կոչման^[3]. այդ ժամանակ Հարավսլավիան ավելի շատ հրեա գեներալներ է ունեցել, քան Իսրայելը^[4] և Պապոն առաջին կին գեներալն էր Բալկաններում^[1]^[2]։ Նա հայտնի էր որպես «ծամերով գեներալ»^[1]։

Ընտանիք, մահ

Պապոն ունեցել է որդի, որը մահացել է 1969 թվականին և մեկ դուստր։

Ռոզա Պապոն մահացել է 1984 թվականի փետրվարի 25-ին Բելգրադում^[2]։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Barton Hacker; Margaret Vining, eds. (2012), A Companion to Women's Military History, BRILL, ISBN 9004206825
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 A.T. (1984), Pletenice opšivene plemenitošću (in Serbo-Croatian), Front
↑ Yugoslav Review, 1984
↑ Paul Benjamin Gordiejew (2012), Voices of Yugoslav Jewry, SUNY, ISBN 1438404476

[Barton-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Barton Hacker; Margaret Vining, eds. (2012), A Companion to Women's Military History, BRILL, ISBN 9004206825

[Front-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 A.T. (1984), Pletenice opšivene plemenitošću (in Serbo-Croatian), Front

[Review-3] Yugoslav Review, 1984

[Jewry-4] Paul Benjamin Gordiejew (2012), Voices of Yugoslav Jewry, SUNY, ISBN 1438404476

[1]

[2]

[3]

[4]