Jump to content

Ուվե Ռյոսլեր

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ուվե Ռյոսլեր
գերմ.՝ Uwe Rösler
Քաղաքացիությունը  Գերմանիա և  Արևելյան Գերմանիա
Ծննդյան ամսաթիվ նոյեմբերի 15, 1968(1968-11-15)[1] (55 տարեկան)
Ծննդավայր Ալտենբուրգ, Լայպցիգ, Արևելյան Գերմանիա
Հասակ 185 սանտիմետր
Դիրք հարձակվող

Ուվե Ռյոսլեր (գերմ.՝ Uwe Rösler, նոյեմբերի 15, 1968(1968-11-15)[1], Ալտենբուրգ, Լայպցիգ, Արևելյան Գերմանիա), գերմանացի ֆուտբոլիստ և ֆուտբոլային մարզիչ։

Կենտրոնական հարձակվողի դիրքում հանդես է եկել Արևելյան Գերմանիայի, Անգլիայի և Նորվեգիայի թիմերում։ Երեք մրցաշրջանների ընթացքում ՝ 1994-1997 թվականներին, դարձել է «Մանչեսթեր Սիթիի» լավագույն ռմբարկուն։ «Կայզերսլաուտերնի» կազմում հանդես է եկել Չեմպիոնների լիգայում։ Անցկացրել է 5 հանդիպում ԳԴՀ ազգային հավաքականի կազմում։

2004 թվականին մարզչի կարիերան սկսել է Նորվեգիայի առաջնությունում, 2011-2018 թվականներին աշխատել է անգլիական տարբեր ակումբներում։ 2018 թվականի հունիսից մինչև 2019 թվականի նոյեմբեր եղել է «Մալմյո» ակումբի գլխավոր մարզիչը։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կարիերայի սկիզբ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆուտբոլիստի կարիերան Ռյոսլերը սկսել է ԳԴՀ-ում՝ Լայպցիգի «Լոկոմոտիվի» կազմում։ Մեկական մրցաշրջան անցկացրել է «Լոկոմոտիվի», «Խեմի» և «Մագդեբուրգի» կազմում, որից հետո տեղափոխվել է Դրեզդենի «Դինամո»:Երկու տարի Դրեզդենում անցկացնելուց հետո տեղափոխվել է «Նյուրնբերգ», որի կազմում անցկացրել է 28 խաղ՝ չկարողանալով ոչ մի գնդակ խփել, որից հետո վարձավճարով վերադարձել է «Դինամո»։ Մեծանալով ԳԴՀ-ում, որտեղ ֆուտբոլիստները պաշտոնապես համարվում էին սիրողական, Ռյոսլերը դժվարանում էր հարմարվել միավորումից հետո Գերմանիայի արևմուտք տեղափոխվելուց հետո, ինչի մասին նա խոսեց հարցազրույցում[2]։

Մանչեսթեր Սիթի

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1994 թվականի մարտին Ռյոսլերը փորձաշրջան է անցել «Մանչեսթեր Սիթիում»։ Ինքն իրեն դրսևորելու հնարավորություն նա ստացել է պահեստային կազմի՝ «Բարնլիի» դեմ խաղում և օգտագործել այն՝ խփելով երկու գնդակ։ Արդյունքը երեք ամսվա վարձույթն էր։ Մեկ շաբաթ անց նա իր նորամուտը նշեց նաև հիմնական կազմի կազմում «Քուինս Պարկ Ռեյնջերսի» դեմ խաղում։ 12 խաղում Ռյոսլերը դարձել է 5 գոլի հեղինակ և լիարժեք պայմանագիր է կնքել «քաղաքայինների հետ»։ Տրանսֆերի արժեքը գնահատվել է 375-500 հազար ֆունտ։

1994/95 մրցաշրջանը «Սիթիի» համար սկսվեց անհաջողությամբ-մեկնարկային տուրում թիմը 0:3 հաշվով զիջեց «Արսենալին»:Ժամանակի ընթացքում Ռյոսլերը կապ հաստատեց հարձակման գծում իր թիմակից Փոլ Ուոլշի հետ և մրցաշրջանի ընթացքում 22 գոլ խփեց առաջնությունում և գավաթում։ «Նոթս Քաունթիի» դեմ գավաթային խաղում Ռյոսլերը աչքի ընկավ չորս անգամ ՝ կրկնելով Ջոնի Հարթի 1953 թվականի նվաճումը։ Մրցաշրջանի արդյունքում նա դարձավ թիմի լավագույն ռմբարկուն և ստացավ տարվա խաղացողի մրցանակը։

1995/96 մրցաշրջանի սկզբում «Սիթին» գլխավորեց Ալան Բոլը։ Թիմի սխեման փոխվեց և, չնայած ուժեղ Եզրային խաղացողներին, շեշտը դրվեց կենտրոնի միջոցով հարձակումների վրա։ Բացի այդ, վաճառվել է Ռյոսլերի հարձակման թիմակից Փոլ Ուոլշը։ Ստեղծված իրավիճակը հանգեցրել է խաղացողի կոնֆլիկտի մարզչի հետ, որից հաղթող է դուրս եկել Ռյոսլերը։ «Մանչեսթեր Յունայթեդի» դեմ դերբիում նա փոխարինման դուրս եկավ և գեղեցիկ գոլի հեղինակ դարձավ։ Մրցաշրջանի ավարտից հետո «Մանչեսթեր Սիթին» լքեց Պրեմիեր լիգան, սակայն Ռյոսլերը հավատարիմ մնաց թիմին։

Մեկ այլ ծանր մրցաշրջան անցկացնելուց հետո, որը ստվերվեց վնասվածքներով, Ռյոսլերը ազատ գործակալի կարգավիճակով հեռացավ «Մանչեսթեր Սիթիից»՝ 1997/98 մրցաշրջանի ավարտից հետո, որում «քաղաքայինները» լքեցին առաջին դիվիզիոնը։

Չորս տարվա ընթացքում «Սիթիի» կազմում նա անցկացրել է 176 խաղ, որոնցում աչքի է ընկել 64 անգամ։ 2009 թվականի դեկտեմբերին նա ընդգրկվել է ակումբի փառքի սրահում։

Վերադարձ Գերմանիա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1998 թվականի ամռանը Ռյոսլերը մեկ տարվա պայմանագիր կնքեց «Կայզերսլաուտերնի» հետ, որը նոր էր հաղթել Գերմանիայի առաջնությունում։ Թիմի կազմում նրա լավագույն խաղը դարձել է Չեմպիոնների լիգայի՝ Հիկի դեմ խաղը, որում նա հեթ-տրիկ է ձևակերպել։ Լիգայի քառորդ եզրափակչում «Կայզերսլաուտերնը» պարտվել է Մյունխենի «Բավարիային»։

Մրցաշրջանի ավարտից հետո նա տեղափոխվել է Բեռլինի «թենիսի Բորուսիա», որի կազմում անցկացրել է 28 խաղ՝ դառնալով 6 գոլի հեղինակ։

Սաութհեմփթոն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2000 թվականի ամռանը «թենիս Բորուսիան» հայտարարեց սնանկության մասին։ Ռյոսլերին ազատ գործակալի կարգավիճակով հրավիրել է Գլեն Հոդդլը «Սաութհեմփթոն»։ «Սրբերի» հիմնական հարձակվող դառնալը Ռյոսլերին թույլ չի տվել Ջեյմս Բիտտիի փայլուն մարզավիճակը, ով նոյեմբեր-դեկտեմբերին 10 խաղում խփել է 10 գնդակ։ Բացի այդ, նա աճուկի վնասվածք է ստացել, որը վիրահատության կարիք է ունեցել և բաց է թողել մի քանի շաբաթ։ «Սաութհեմփթոնի» կազմում Ռյոսլերը գոլ է խփել միայն մեկ անգամ ՝ «Մանսֆիլդի» դեմ գավաթային խաղում։

2001 թվականի մայիսի 26-ին Ռյոսլերը «Բրայթոն ընդ Հոուվ Ալբիոնի» դեմ ընկերական խաղում խփեց «Դելլ» մարզադաշտի պատմության վերջին գնդակը։ Վերջին խաղում մրցակցի ընտրությունը խորհրդանշական էր. հենց «Բրայթոն Ընդ Հոուվ» - ը դարձավ մարզադաշտի առաջին հյուրը 1898 թվականին[3]։

Հաջորդ մրցաշրջանում Ռյոսլերը վարձակալությամբ տրվեց Վեստ «Բրոմվիչ Ալբիոնին», որը փոխարինող էր փնտրում վնասվածք ստացած Սքոթ Դոբիի համար[4]։ «Վեստ բրոմի» կազմում իր նորամուտը նշել է 2001 թվականի հոկտեմբերի 31-ին «Քրիսթալ Փելասի» դեմ խաղում։ Ընդհանուր առմամբ, նա ակումբի կազմում անցկացրել է 5 հանդիպում։ Միակ գոլը խփել է «Նոթինգհեմ Ֆորեստի» դարպասը 2001 թվականի նոյեմբերին ։ 2002 թվականի հունվարին Ռյոսլերը հեռացավ Անգլիայից և տեղափոխվեց «Ունտերհահինգ», որի հետ մրցաշրջանի արդյունքներով նվաճեց Բունդեսլիգայի ուղեգիր։

Կարիերայի ավարտը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2002 թվականի հուլիսին Ռյոսլերը տեղափոխվեց Նորվեգական «Լիլեստրեմ», որի կազմում մրցաշրջանի երկրորդ կեսի 11 խաղում խփեց 10 գնդակ։ 2003 թվականի սկզբին Ռյոսլերը ավարտեց ֆուտբոլիստի կարիերան այն բանից հետո, երբ նրա մոտ քաղցկեղ ախտորոշվեց[5][6]։ Քիմիոթերապիայի կուրս անցնելուց հետո նա հաղթեց հիվանդությանը և վերադարձավ ֆուտբոլ՝ անցնելով մարզչական գործունեության։

Կարիերան հավաքականում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԳԴՀ ազգային հավաքականի կազմում իր նորամուտը նշել է 1990 թվականի հունվարի 26-ին Քուվեյթի հետ խաղում, որն ավարտվել է 2:1 հաշվով հաղթանակով։ Մասնակցել Է ԳԴՀ հավաքականի պատմության վերջին խաղին՝ 1990 թվականի սեպտեմբերի 12-ին Բելգիայի դեմ[7]։ Ընդհանուր առմամբ թիմի կազմում անցկացրել է 5 հանդիպում, գոլ չի խփել ։

Մարզչական գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վերականգնվելով քաղցկեղի բուժումից՝ 2004 թվականին Ռյոսլերը զբաղեցրել է նորվեգական «Լիլեստրեմի» գլխավոր մարզչի պաշտոնը։ Նրա գլխավորությամբ թիմը երկու անգամ անընդմեջ առաջնությունում զբաղեցրել է 4-րդ հորիզոնականը, ինչպես նաև դուրս է եկել Նորվեգիայի գավաթի և թագավորական լիգայի եզրափակիչ, որոնցում պարտվել է։ Արդյունքները չբավարարեցին ակումբի ղեկավարությանը, և 2006 թվականի նոյեմբերի 13-ին Ռյոսլերը հեռացվեց աշխատանքից[8]։

2006 թվականի նոյեմբերի 22-ին Ռյոսլերը գլխավորել է «Վիկինգը»[9]։ 2007 թվականին նա թիմին բերեց առաջնության երրորդ տեղը։ Լքել է թիմը 2009 թվականի նոյեմբերի 18-ին[10]։

2010 թվականի օգոստոսի 31-ին կարճաժամկետ պայմանագիր է կնքել «Մոլդեի» հետ՝ հանդես գալով «հրշեջի» դերում։ Նրա գլխավորությամբ մրցաշրջանի վերջին ութ խաղերում թիմը կրկնապատկել է վաստակած միավորների քանակը և պահպանել տեղը բարձրագույն դիվիզիոնում ։ Մրցաշրջանի ավարտից հետո թիմի գլխավոր մարզչի պաշտոնում Ռյոսլերին փոխարինել է Ուլե Գունար Սուլշերը[11]։

2011 թվականի հունիսին Ռյոսլերը վերադարձավ Անգլիա՝ երկու տարվա պայմանագիր կնքելով «Բրենտֆորդի» հետ[12]։ Ռյոսլերի գլխավորած թիմն առաջին պաշտոնական խաղում 2:0 հաշվով հաղթել է «Յովիլ Թաունին»։ Առաջին մրցաշրջանը հաջող դասավորվեց. առաջնության արդյունքներով «Բրենտֆորդը» վաստակեց 67 միավոր և զբաղեցրեց առաջնության 9-րդ հորիզոնականը, ինչը լավագույն արդյունքն էր թիմի համար վերջին վեց տարիների ընթացքում։

Հաջորդ մրցաշրջանում «Բրենտֆորդը» կանգ առավ դասի առաջխաղացումից մեկ քայլ հեռավորության վրա։ Սկզբում դրամատիկ խաղում թիմը զիջեց «Դոնկաստերին», որի նկատմամբ տարած հաղթանակը թույլ տվեց ուղղակիորեն դուրս գալ ավելի բարձր դիվիզիոն։ «Բրենտֆորդը» դուրս եկավ փլեյ-օֆֆ, որի եզրափակիչ խաղում «Ուեմբլիում» 1:2 հաշվով պարտվեց «Յովիլին»։

2012/13 մրցաշրջանի հիասթափեցնող ավարտից հետո Ռյոսլերը սկսեց վերակառուցել թիմը։ Հերթական մրցաշրջանի մեկնարկից առաջ թիմը համալրել են 13 նորեկներ՝ ինչպես գնված, այնպես էլ վարձակալությամբ վերցված։ 2013 թվականի նոյեմբեր-դեկտեմբեր ամիսներին «Բրենտֆորդը» 8 խաղում տարել է 7 հաղթանակ։ 2013 թվականի դեկտեմբերի 7-ին Ռյոսլերը թողեց իր պաշտոնը։ Նրա իրավահաջորդի՝ Մարկ Ուորբերթոնի գլխավորությամբ, ակումբը մրցաշրջանն ավարտեց 2-րդ տեղում և վաստակեց դասի առաջխաղացում։ Թիմի վետերան Քևին Օ ' Քոնորը հարցազրույցում արժանին է մատուցել Ռյոսլերին՝ հայտարարելով, որ գերմանացի մասնագետն աշխատել է Պրեմիեր լիգայի մակարդակով և կարողացել է փոխել խաղացողների մտածելակերպը՝ նրանց վստահություն տալով իրենց ուժերի նկատմամբ[13]։

2013 թվականի դեկտեմբերի 7-ին Ռյոսլերը նշանակվեց «Ուիգանի» գլխավոր մարզչի պաշտոնում[14]։ Ակումբի գլխավոր մարզիչի Նորամուտը տեղի է ունեցել սլովենական «Մարիբորի» դեմ Եվրոպայի լիգայի խաղում, որն ավարտվել է 1:2 հաշվով պարտությամբ։

2014 թվականի մարտին «Ուիգանը» «Էթիհադ» մարզադաշտում 2:1 հաշվով սենսացիոն հաղթանակ տարավ «Մանչեսթեր Սիթիի» նկատմամբ՝ դուրս թողնելով ֆավորիտին Անգլիայի Գավաթի 1/4-ում։ Հաջորդ փուլում «Ուիգանը» դուրս մնաց պայքարից՝ 11 մետրանոցներով զիջելով Լոնդոնի «Արսենալին»։ Մրցաշրջանն թիմն ավարտել է 5-րդ տեղում և հայտնվել փլեյ-օֆֆ փուլում, որտեղ լրացուցիչ ժամանակում 1:2 հաշվով պարտվել է «Քուինս Պարկ Ռեյնջերսին»։

2014/15 մրցաշրջանում «Ուիգանը» համարվում էր մրցաշարի ֆավորիտներից մեկը։ Իսկ թիմի խաղը չարդարացրեց կանխատեսումները, և «Ուիգանը» 2014 թվականի նոյեմբերին հայտնվեց մեկնման գոտում։ Նոյեմբերի 13-ին Ռյոսլերը հեռացվել է գլխավոր մարզչի պաշտոնից[15]։ Դա չօգնեց շտկել իրավիճակը, և առաջնության արդյունքներով թիմը դիվիզիոնով ավելի ցածր էր ։

2015 թվականի փետրվարին Ռյոսլերը մերժեց «Մյունխեն 1860»- ը գլխավորելու առաջարկը՝ հույս ունենալով նոր աշխատանք ստանալ Անգլիայում[16]։ 2015 թվականի մայիսի 20-ին նա նշանակվել է «Լիդս Յունայթեդի» գլխավոր մարզիչ՝ կնքելով երկու տարվա պայմանագիր[17]։ Ռյոսլերի գլխավորությամբ առաջին խաղը «Լիդսը» խաղացել է «Բերնլիի» դեմ 2015 թվականի օգոստոսի 8-ին, Հանդիպումն ավարտվել է ոչ-ոքի՝ 1:1: Հոկտեմբերի 19-ին նա պաշտոնանկ արվեց այն բանից հետո, երբ թիմը 12 խաղում տարավ ընդամենը երկու հաղթանակ և իջավ աղյուսակի 18-րդ հորիզոնական[18]։

Ֆլիթվուդ Թաուն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականի հուլիսի 30-ին Ռյոսլերը գլխավորել է անգլիական ֆուտբոլի երրորդ էշելոնում հանդես եկող «Ֆլիթվուդ Թաուն» ակումբը[19]։ Առաջին մրցաշրջանում նրա գլխավորությամբ թիմը առաջնությունում գրավեց չորրորդ տեղը, իսկ փլեյ-օֆֆի կիսաեզրափակչում երկու խաղերի արդյունքում ավելի բարձր դիվիզիոն դուրս գալու համար զիջեց «Բրեդֆորդ Սիթիին» (0:1, 0:0)։

Մարզչական ոճ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռյոսլերի թիմերն աչքի են ընկնում ակտիվ բարձր ճնշմամբ, կազմի հաճախակի ռոտացիայով։ Նախընտրելի խաղային սխեմաներ 4-3-3 կամ 3-5-2[20]։Իր ոճը Ռյոսլերը համեմատում է այն թիմերի հետ, որոնք գլխավորում է իր հայրենակից Յուրգեն Կլոպը[21] և նկարագրում է այն որպես «ֆուտբոլային հևի մետալ», արագ հարձակողական խաղ՝ պաշտպանությունից հարձակման արագ անցումով[22]։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնացած է նորվեգուհու հետ, ունի երկու որդի, որոնք անվանվել են «Մանչեսթեր Սիթիի» նախկին խաղացողների անուններով՝ Քոլին (ի պատիվ Քոլին Բելի) և Թոնի (ի պատիվ Թոնի Բուկի)[23]։

2013 թվականին հրատարակել է ինքնակենսագրություն, որը կոչվում է Knocking Down Walls[24]:

Վիճակագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային Վիճակագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ակումբ Մրցաշրջան Առաջնություն Գավաթ Այլ[25] Եվրագավաթներ Ընդամենը
Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր
Լոկոմոտիվ (Լայպցիգ) 1987/88 3 0 1 0 - - 2 0 6 0
Ընդամենը 3 0 1 0 - - 2 0 6 0
Հեմի 1988/89 27 6 - - - - - - 27 6
Ընդամենը 27 6 - - - - - - 27 6
Մագդեբուրգ 1988/89 9 3 - - - - - - 9 3
1989/90 24 11 - - - - - - 24 11
1990/91 13 5 - - - - 4 0 17 5
Ընդամենը 46 19 - - - - 4 0 50 19
Դինամո (Դրեզդեն) 1990/91 13 3 - - - - 2 0 15 3
1991/92 33 4 3 2 - - - - 36 6
Ընդամենը 46 7 3 2 - - 2 0 51 9
Նյուրնբերգ 1992/93 28 0 3 3 - - - - 31 3
Ընդամենը 28 0 3 3 - - - - 31 3
Դինամո (Դրեզդեն) 1993/94 7 0 1 0 - - - - 8 0
Ընդամենը 7 0 1 0 - - - - 8 0
Մանչեսթեր Սիթի 1993/94 12 5 - - - - - - 12 5
1994/95 31 15 4 5 3 2 - - 38 22
1995/96 36 9 5 2 3 2 - - 44 13
1996/97 44 15 3 1 2 1 - - 49 17
1997/98 29 6 2 1 2 0 - - 33 7
Ընդամենը 152 50 14 9 10 5 - - 176 64
Կայզերսլաուտերն 1998/99 28 8 2 1 1 0 6 3 37 12
Ընդամենը 28 8 2 1 1 0 6 3 37 12
Թենիս Բորուսիա 1999/00 28 6 2 3 - - - - 30 9
Ընդամենը 28 6 2 3 - - - - 30 9
Սաութհեմփթոն 2000/01 20 0 2 0 2 1 - - 24 1
2001/02 4 0 0 0 1 0 - - 5 0
Ընդամենը 24 0 2 0 3 1 - - 29 1
Վեստ Բրոմվիչ Ալբիոն 2001/02 5 1 - - - - - - 5 1
Ընդամենը 5 1 - - - - - - 5 1
Վեստ Բրոմվիչ Ալբիոն 2001/02 5 1 - - - - - - 5 1
Ընդամենը 5 1 - - - - - - 5 1
Ոնտերհախինգ 2001/02 14 5 - - - - - - 14 5
Ընդամենը 14 5 - - - - - - 14 5
Լիլեստրեմ 2002 10 9 - - - - 2 0 12 9
2003 1 1 - - - - - - 1 1
Ընդամենը 11 10 - - - - 2 0 13 9
Ընդամենը կարիերայի ընթացքում 419 112 28 18 14 6 16 3 477 139

Մարզչական Վիճակագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թիմ Աշխատանքի սկիզբ Աշխատանքի ավարտը Արդյունքներ
Խ Հ Ո Պ %
Լիլեստրեմ 2004 թվականի նոյեմբերի 1-ին 2006 թվականի նոյեմբերի 13-ին 55 24 16 15 43,64
Վիկինգ 2006 թվականի նոյեմբերի 22-ին 2009 թվականի նոյեմբերի 18-ի 89 37 24 28 41,57
Մոլդե 2010 թվականի օգոստոսի 30-ին 2010 թվականի դեկտեմբերի 31-ի 8 6 2 0 75,00
Բրենտֆորդ 2011 թվականի հունիսի 10-ի 2013 թվականի դեկտեմբերի 7-ին 136 60 40 36 44,12
Ուիգան Ատլետիկ 2013 թվականի դեկտեմբերի 7-ին 2014 թվականի նոյեմբերի 13-ի 55 22 16 17 40,00
Լիդս Յունայթեդ 2015 թվականի մայիսի 20-ի 2015 թվականի հոկտեմբերի 19-ի 12 2 6 4 16,67
Ֆլիթվուդ Թաուն 2016 թվականի հուլիսի 30-ի 2018 թվականի սեպտեմբերի 17-ի 102 43 26 33 42,20
Մալմյո 2018 թվականի հունիսի 12-ին 29 17 10 2 58,60
Ընդամենը 485 210 140 135 43,30

2018 թվականի նոյեմբերի 8-ի տվյալները[26]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
  2. «Backs to the Wall». The Times. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)(չաշխատող հղում)
  3. «Rosler stakes his claim». southampton-mad.co.uk. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 21-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  4. «Rosler comes to Albion's aid». BBC Sport. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  5. «Where are they now? Uwe Rosler». BBC Sport. Արխիվացված է օրիգինալից 2006 թ․ հունվարի 4-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  6. «Уве Рёслер борется за жизнь». Советский спорт. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)(չաշխատող հղում)
  7. «The East German team that refused to die». BBC. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 28-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  8. «Lillestrøm end Rösler reign». UEFA. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 30-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 16-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  9. «Rosler back in work at helm of Norway's Viking». ESPN. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  10. «Rösler ferdig i Viking». Aftenposten. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 23-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  11. «Man Utd legend Ole Gunnar Solskjaer takes over at Molde». BBC Sport. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ նոյեմբերի 9-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 16-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  12. «Uwe Rösler named as Brentford manager». BBC Sport. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 22-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 16-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  13. «O'Connor pays tribute to former Bees boss Rosler». getwestlondon. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  14. «Uwe Rosler: Wigan Athletic appoint Brentford manager as boss». BBC Sport. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 8-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  15. «Uwe Rosler sacked by Wigan Athletic». The Telegraph. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 13-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  16. «Uwe Rosler turns down head coach role at 1860 Munich as former Wigan boss holds out for another job in England». Daily Mail. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մայիսի 30-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  17. «Uwe Rosler Named Head Coach». Leeds United. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 3-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  18. «Uwe Rosler: Leeds United sack head coach after 12 games». BBC Sport. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  19. «Uwe Rosler: Fleetwood Town appoint ex-Leeds, Wigan and Brentford boss». BBC Sport. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 2-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  20. «Wigan 0 Burnley 0: Rosler hoping to keep hold of loan star Powell». Daily Mail. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 30-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  21. «Uwe Rosler named head coach». Yorkshire Evening Post. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մայիսի 22-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  22. «Rosler to bring 'heavy metal' football». Leeds United. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ մայիսի 24-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  23. «FA Cup: Manchester City cult hero Uwe Rosler returns, 20 years on». BBC Sport. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 2-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  24. «How Rosler secured his greatest win». Manchester Evening News. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 12-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
  25. Суперкубок ГДР, Суперкубок Германии, Кубок Футбольной лиги, Кубок немецкой лиги по футболу
  26. «Soccerbase Profile». soccerbase.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 7-ին. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (օգնություն)
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ուվե Ռյոսլեր» հոդվածին։