Սկզբնական կրթությունն ստացել է Վենետիկի Մուրադ-Ռափայելյան վարժարանում։ Այնուհետև սովորել է Մխիթարյան միաբանության դպրոցում (1923-1927), Հռոմի Ա․ Անսելմոսի համալսարանի փիլիսոփայության (1928-1931) և աստվածաբանության (1931-1935) ֆակուլտետներում։ Մխիթարյան միաբանության անդամ 1931 թվականից։ 1937 թվականին տեղափոխվել է Փարիզ, դասավանդել հայկական վարժարաններում։ 1939-1942 թվականներին եղել է Վենետիկի վարժարանի տնօրենը, 1942 թվականից, որոշ ընդմիջումներով՝ «Բազմավեպ»-ի խմբագիրը, 1955-1969 թվականներին՝ նաև տպարանապետը։ 1953 թվականին Ճանաշյանը հրատարակել է «Պատմություն արդի հայ գրականության» մեծածավալ աշխատության 1-ին հատորը, 1973 թվականին՝ «Հայ գրականության նոր շրջանի համառոտ պատմությունը»։ Առանձին գրքերով լույս է ընծայել «Լորդ Բայրոնը Սբ․ Ղազարում» (ֆրանսիա 1960), «Սայաթ-Նովա» (1964), «Սբ․ Ներսես Շնորհալիի շարականները» (1973) և այլ գրական ուսումնասիրություններ։ Տպագրել է «Հոգետավիղ» (1954), «Լուսաղբյուր» (1960), «Մեսրոպական» (1963, նվիրված Մեսրոպ Մաշտոցին), «Փշրված քնար» (1973, նվիրված Պ․ Դուրյանին) բանաստեղծությունների ժողովածուները։ Կազմել է «Ծաղկաքաղ արդի հայ գրականության» (հստոր 1-2, 1957-1960) հատընտիրը, «Հայկական մանրանկարչություն» (1966) ալբոմը (արվեստաբան Մ․ Տեր-Ներսեսյանի առաջաբանով)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 63)։
.svg){kind=small}
Օսմանյան կայսրություն և _crowned.svg){kind=small}
Իտալիայի թագավորություն
