Էմիլ Օժիե

Էմիլ Օժիե; ֆր.՝ Émile Augier
Ծնվել է	սեպտեմբերի 17, 1820[…]
Ծննդավայր	Վալանս
Մահացել է	հոկտեմբերի 25, 1889[…] (69 տարեկան)
Մահվան վայր	Villa Augier, Croissy-sur-Seine
Գերեզման	Լա Սել-Սեն Կլուի գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մայրենի լեզու	ֆրանսերեն
Կրթություն	Անրի IV լիցեյ
Երկեր	La ciguë?
Մասնագիտություն	դրամատուրգ, բանաստեղծ, գրող, դրամատուրգ, գրադարանավար և քաղաքական գործիչ
Ծնողներ	հայր՝ Victor Augier?
Զբաղեցրած պաշտոններ	Երկրորդ Կայսրության սենատոր, Q61707805?, seat 1 of the Académie française? և municipal councillor of Croissy-sur-Seine?
Պարգևներ և ; մրցանակներ	և Մոնտիոնի մրցանակ
Անդամություն	Ֆրանսիական ակադեմիա
	Ստորագրություն;
	Émile Augier Վիքիպահեստում

Էմիլ Օժիե (ֆր.՝ Guillaume-Victor-Emile Augier, սեպտեմբերի 17, 1820(1820-09-17)^[1]^[2]^[3]^[…], Վալանս^[4] - հոկտեմբերի 25, 1889(1889-10-25)^[2]^[3]^[5]^[…], Villa Augier, Croissy-sur-Seine), ֆրանսիացի թատերագիր։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիպասան և դրամատուրգ Պիգո-Լեբրենի թոռն է, փաստաբանի որդի։ Օգիեն որոշ ժամանակ սովորում էր նաև իրավաբանություն։ Նա անտիկ աշխարհին նվիրեց 1844 թ.-ին «Ցիկուտա» չափածո կատակերգությունը, որը գրվել էր Պոնսարի հենց նոր հայտնված ողբերգության անմիջական տպավորության ներքո, բայց հետո անցավ ժամանակակից կյանքի։ Օգիերի բազմաթիվ կատակերգություններում մենք հանդիպում ենք վառ, պատշաճ կերպով նկարահանված ֆրանսիական հասարակության նկարներ հուլիսյան միապետության և երկրորդ կայսրության ժամանակ։ Օգիերը համակրում է բուրժուազիային, նրա նախասիրություններին և իդեալներին, և կարելի է անվանել այսպես կոչված ողջախոհության դպրոցի ներկայացուցիչ։

Օգիերի գրական համբավը ամրապնդվեց «Արկածախնդիրը» (1848) և «Գաբրիելլա» (1849) կատակերգություններով, որոնք գրվել են հնչեղ, գեղեցիկ պոեզիայում։ Վերջին պիեսում, որը շնորհվել է Մոնցիոն մրցանակ (շնորհվել է առաքինության համար), հեղինակը կրքով ըմբոստանում է անօրինական սիրո և հանցավոր սիրահարվածության դեմ։ Օգիերի հետագա խաղերում՝ «Les Effrontés», «Ժիբուայեի Որդին» և «La Contagion» պիեսներում, բարքերի կատակերգության հանդարտ դատապարտումը վերածվում է դաժան հասարակական երգիծանքի։

Օգիերի մյուս կատակերգությունները հատկապես հայտնի են Մոնսե Պուարիեի փեսայի համար (գրվել է 1854 թվականին Սանդոյի հետ համագործակցությամբ)։ Օգիեն նույնպես պատկանում է լատինական թաղամասի կյանքից՝ «L’habit vert» (1849), գրված Ալֆրեդ դը Մյուսեի հետ համագործակցությամբ և «Դիանա» հինգակտային դրաման (1852), որի սյուժեն կատարվել է Վ.Հյուգոյի "Մարիոն դե Լորմի"ողբերգությամբ:։ 1876 թվականին Օգիեն սկսեց իր պիեսների ամբողջական հրատարակությունը. այն նաև վերատպում է այն նախաբաները, որոնցում Օգիեն դրամատուրգին ներկայացնում է որպես բարոյականության ուսուցիչ, որին թույլատրվում է, հաշվի առնելով իր բարոյականացման նպատակը, մերկացնել սոցիալական կյանքի բոլոր թաքնված խոցերը։ Նա մեծ տեղ է զբաղեցնում XIX դարի ֆրանսիական թատրոնում՝ Ա.Դյումայի որդու հետ միասին, որի հետ շատ ընդհանրություններ ունի (պիեսների սյուժեներ, սոցիալական միտումներ), բայց Դյուման ավելի նուրբ էր հասկանում արդիականության հոգեբանությունը։ Օգիերի հաջողությունը բացատրվում է նրանով, որ նա Ֆրանսիայում դարի կեսերին բուրժուական իդեալների արտահայտիչն է և կարողացել է ավանդական հատվածում պարզ բարոյականություն առաջացնել։ Օգիեի պիեսների տեխնիկական կողմը դատապարտում է նրան որպես բեմի գիտակ, նրա պիեսները հետաքրքրությամբ են նայում, երկխոսությունը Դումասի պես փայլուն և սրամիտ չէ, բայց խիստ կայուն։

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

См. об О. Eugène de Mirecourt, «Le petit-fils de Pigault-Lebrun»; Paul de Saint-Victor, «Le Théâtre contemporain»; этюды Faguet и Lemaître.
См. E. О. (E. И. Утин) «Эмиль Ожье и реализм современной драмы» («Вестник Европы», 1868, № 4); Г. Благосветлов, «Последняя комедия Эмиля О.» («Общезанимат. Вестник», 1858, № 9), статьи E. Тур в «Русском Вестнике» (1858 г., апрель и август). «Габриель» переведена довольно тяжелыми стихами И. Крешевым в «Библиотеке для Чтения» (1853, № 6; отд. СПб., 1853). Переведены ещё: «Дружба и Любовь» (перевод В. Зотова, «Пантеон», 1851, № 2); «Искательница приключений» (там же, № 5), «Две семьи» (перевод Ив. Щеглова, СПб., 1888; литограф.); «Мадам Каверле» (СПб., 1876), «Старший брат» («Les Fourchambault», СПб., 1878; литограф.)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Internet Broadway Database — 2000.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Encyclopædia Britannica
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija (хорв.) — 2009.
↑ Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
↑ Académie française (ֆր.)
↑ Académie française (ֆր.)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ожье, Гийом-Виктор-Эмиль». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էմիլ Օժիե» հոդվածին։

[_a2280b423d2617e4-1] 1,0 ^1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_29e8b2cd241a90d7-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Internet Broadway Database — 2000.

[_0789381aefba0e60-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Encyclopædia Britannica

[_509bf2b5bf73c9f3-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.

[_8c8cc3b2ea326f75-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija (хорв.) — 2009.

[_12fedc14e86e4a42-6] Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.

[_4e19233d7ca34ab7-7] Académie française (ֆր.)

[_60d6208146ee754a-8] Académie française (ֆր.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]