Պիգո-Լեբրեն

Պիգո-Լեբրեն;
Ծնվել է	ապրիլի 8, 1753
Ծննդավայր	Կալե
Մահացել է	հուլիսի 24, 1835 (82 տարեկան)
Մահվան վայր	La Celle-Saint-Cloud
Գերեզման	La Celle-Saint-Cloud
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մայրենի լեզու	ֆրանսերեն
Մասնագիտություն	գրող, դրամատուրգ և վիպասան
Ծնողներ	հայր՝ Guillaume-Antoine-Hippolyte Pigault de l'Epinoy?
	Pigault-Lebrun Վիքիպահեստում

Պիգո-Լեբրեն (ֆր.՝ Pigault-Lebrun կամ Pigault-Le Brun; իսկական անունը՝Անտուան Պիգո դե լ՛Եպինուա, Antoine Pigault de l'Épinoy; 1753—1835), ֆրանսիացի վիպասան, ֆրանսիական հեղափոխության մասնակից, իր ժամանակաշրջանի հայտնի ավելի քան 70 վեպի հեղինակ և դրամատուրգ: Պիգո Լեբրենի վեպերը և պիեսները շատ արագ թարգմանվում էին ռուսերենով, նրան անվանում էին Պիգո լե-Բրյուն, Պիգոլտ-Լեբրյուն, Պիգոլե-Բրյուն, Պիգոլտ: Նրա վեպեը Բելինսկին համարում էր «սրամիտ»^[3]:

Կենսագրություն և ստեղծագործություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կալե քաղաքի դատավորի ընտանիքից է: Սովորել է Բուլոն-սյուր-Մեր քաղաքի քոլեջում, այնուհետև գործուղվեց Փարիզ իրավունք դասավանդելու համար, սակայն նախընտրեց գրողի աշխատանքը: Տպագրել է ավելի քան 70 վեպ, որոնցից ավելի հայտնի են «L’enfant du carnaval» (1792), «Les barons de Felsheim» (1798), «La folie espagnole» (1799) и «M. Botte» (1802), և «Le pessimiste» (1789), «L’amour de la raison» (1799), «Les rivaux d’eux-mêmes» (1798) կատակերգությունները: Նրա վեպերը և դրամաները «Mélanges littéraires et critiques» (1816) հետ միասին միավորված էին 20 հատորանոց ստեղծագործությունների շարքում («Œuvres complètes»; 1822—1824):

Խոսակցություններ կան այն մասին, որ նա իր մի քանի վեպերը գրել է ընկերոջ` Պիեր Պոնտարի հետ համագործակցելով, Հեղափոխության ժամանակ (1749—1832):

Մահացել է Լա-Սել-Սեն-Կլու (La Celle-Saint-Cloud) քաղաքում, թաղված է Պեր-Լաշեզ գերեզմանատանը (մաս 8)^[4]: Դրամատուրգի պապը Էմիլ Օժը (1820—1889) նաև գրող և պոետ Պոլ Դերուլեդի նախապապն է (1846—1914)^[5]:

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վեպեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Վախ ավելորդ իմաստությունից» (ռուս. հր. Մ., 1789 Պիգոլտ անունով առանց թարգմանչի անունի); այլ թարգմանությունը «Անօգոտ է չաչից շատ մտածելը: Հեքիաթ թարգմանած գերմաներենից» (Կաստրամա: 1793)
«L’Enfant du carnaval» (1792)
«Ֆելսգեյմի բարոնները» («Les Barons de Felsheim», 1798; ռուս. թարգմ. «Գեղեցիկ պաժը կամ Շպանդաուի դատապարտյալը», Մ., 1811—1812; 1816—1817)
«Le Cordonnier de Damas Ou La Lanterne Magique, Piece Curieuse» (1798)
«Angélique et Jeanneton» (1799)
«Իմ հորեղբայր Թոմասը» («Mon oncle Thomas», 1799)
«120 օր կամ Չորս նորություն» («Les Cent-vingt jours»; 1799; ռուսերեն թարգմանությունը Եվգրաֆ Լիֆանովի, 1806)
«La Folie espagnole» (1799)
«Պարոն Կինլեն» («M. de. Kinglin», 1800; ռուսերեն թարգմանությունը Եվգրաֆ Լիֆանովի, Մ., 1810^[6])
«Թեոդոր, կամ Պերուացիներ» («Théodore, ou Les Péruviens», 1800; ռուս. թարգմ. Մ., 1804)
«Métusko, ou Les Polonais» (1800)
«Պարոն Բոտ» («M. Botte»; 1802; ռուս. թարգմ. Ն. Լեվիցկի 1828)
«Jérôme» (1804)
«La Famille Luceval, ou Mémoires d’une Jeune Femme qui n’était pas jolie» (1806)
«L’Homme à projets» (1807)
«Une Macédoine» (1811)
«Tableaux de société» (1813)
«Adélaïde de Méran» (1815)
«Le Garçon sans souci» (1816)
«M. de Roberval et l’Officieux» (1818)
«Nous le sommes tous» (1819)
«L’Observateur, ou monsieur Martin» (1820)
«Le Beau-père et le gendre, avec son gendre Augier» (1820)
«La Sainte-Ligue» (1829)

Պիեսներ (կատակերգություններ)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Il faut croire à sa femme» (հրատարակվել է Հոլանդիայում 1786; այնուհետև Փարիզում «Jaloux corrigé» անունով).
«Le Pessimiste» մի գործողությամբ պիես, 1789)
«La mere rivale» (1791)
«Les Dragons et les Bénédictines» (1791)
«Charles et Caroline» (1792)
«L’orphelin» (1793)
«Les Dragons en cantonnement» (կատակերգություն, 1794)
«Les moeurs, ou le divorce» (1795)
«L’esprit follet, ou le cabaret des Pyrénées» ( 1796)
«Claudine de Florian» (1797)
«Մայոր Պալմեր» (դրամա, «Le Major Palmer», 1797; ռուս. թարգմ. Վոլյաշեվ Վալնիցեվի, М., 1811)
«L’amour de la raison» (1799)
«Les rivaux d’eux-mêmes» (արձակ, 1798)
«Ֆրանսիակա Մեմնոն, կամ իմաստության մոլուցք» («Le Memnon français, ou la Manie de la Sagesse»; 1816)

Այլ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Mélanges littéraires et critiques» (1816, 2 հ.)
«Histoire de France abrégée, à l’usage des gens du monde» (1823—1828, 8 հ.)
«Contes à mon petit-fils» (1831, 2 հ.)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
↑ LIBRIS — 2013.
↑ «В остроумных романах француза Пиго-Лебрена и немца Крамера веет преобладающий дух XVIII века. » / s:Сочинения Александра Пушкина (Белинский)/Статья вторая
↑ Association des Amis et Passionnés du Père-Lachaise
↑ «Понтар, Пьер»։ Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ)։ Սանկտ Պետերբուրգ։ 1890–1907
↑ Կաղապար:ВТ-РБС

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Пиго-Лебрен»։ Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ)։ Սանկտ Պետերբուրգ։ 1890–1907
Жанен Ж. Мнение о Дюлоре и Пиго-Лебрюне // Московский наблюдатель. 1835. Ч. 2, № 8. С. 679—686.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Pigault-Lebrun (1753—1835): pseudonyme individuel / Национальная библиотека Франции(ֆր.)
Pigault-Lebrun (биография) / Biographie universelle ou Dictionnaire historique, 1841(ֆր.)

[_a80d4e2f149611e2-1] 1,0 ^1,1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.

[_a50b74ff4fbb8eb6-2] LIBRIS — 2013.

[3] «В остроумных романах француза Пиго-Лебрена и немца Крамера веет преобладающий дух XVIII века. » / s:Сочинения Александра Пушкина (Белинский)/Статья вторая

[4] Association des Amis et Passionnés du Père-Lachaise

[5] «Понтар, Пьер»։ Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ)։ Սանկտ Պետերբուրգ։ 1890–1907

[6] Կաղապար:ВТ-РБС

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]