Անրի Ժոզեֆ Էժեն Գուրո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անրի Ժոզեֆ Էժեն Գուրո
Henri Joseph Eugèn Gouraud
Դիմանկար
Ծնվել էնոյեմբերի 17, 1867(1867-11-17)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՓարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[4]
Մահացել էսեպտեմբերի 16, 1946(1946-09-16)[1][5][3][…] (78 տարեկան)
Մահվան վայրՓարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[4]
ԳերեզմանNavarin Ossuary: Monument to the Dead of the Champagne Armies
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
ԿրթությունՀատուկ Ռազմական Դպրոց Սեն Սիր և Փարիզի Ստանիսլասի քոլեջ
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ և ռազմական գործիչ
Ծնողներհայր՝ François-Xavier Gouraud?
Զբաղեցրած պաշտոններMilitary governor of Paris? և High Commissioner of the Levant?
Պարգևներ և
մրցանակներ
Մեդալ նշանակալի ավանդի համար Սուրբ Գեւորգի 4-րդ դասի շքանշան Ռազմական մեդալ Ordre du Nichan El-Anouar Մարտական խաչ 1914-1918 Պատվո լեգեոնի Մեծ խաչի ասպետ Պատվո լեգեոնի շքանշանի մեծ սրահ Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ Պատվավոր լեգեոնի շքանշանի սպա Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ Գաղութային մեդալ Սպիտակ առյուծի շքանշան Սրբեր Մավրիկիոսի և Ղազարի շքանշան և Commander of the order of Nichan Iftikhar
ԱնդամությունԱրտաքին գիտությունների ակադեմիա, Արձանագրությունների և բելետրիստիկայի ակադեմիա[6] և Ռուանի գիտությունների, գրականության և արվեստի ակադեմիա
 Henri Gouraud Վիքիպահեստում

Անրի Ժոզեֆ Էժեն Գուրո (նոյեմբերի 17, 1867(1867-11-17)[1][2][3][…], Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[4] - սեպտեմբերի 16, 1946(1946-09-16)[1][5][3][…], Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[4]), ֆրանսիացի գեներալ, Առաջին համաշխարհային պատերազմի մասնակից։ 1919-1923 թթ.-ին՝ Մերձավոր Արևելքում ֆրանսիական զորքերի գլխավոր հրամանատար։ Իրականացրել է իր կառավարության թուրքամետ քաղաքականությունը, անձնական կապ է ունեցել Մուստաֆա Քեմալ Աթաթուրքի հետ։ Գուրոյի հրամանով 1920 թ.-ի հունվարին ֆրանսիական զորքերը թողել են Մարաշը, ինչը հանգեցրել է քեմալականների կողմից 20 հազար հայերի կոտորածին։

Իր իսկ հրամանով 1920 թվականի սեպտեմբերին լուծարվել է Հայկական լեգեոնը, զինաթափվել հայ կամավորները, որոնք պատրաստվում էին օգնության հասնել թուրքերի կողմից պաշարված Հաճընին։

Գուրոյին են պատկանում «Սևրի պայմանագիրը փոխել այնպես, որ ընդունելի լինի թուրքերի համար», քանի որ «թուրքերը երկար ժամանակ մեր բարեկամներն էին. իսկ այնուհետև մեր քաջ և հավատարիմ թշնամիները» («Le Temps», 10.12.1920) խոսքերը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբանական տարբերակը վերցված է «Հայկական հարց» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։