Ֆրիդրիխ Շտրոմեյեր

Ֆրիդրիխ Շտրոմեյեր; գերմ.՝ Friedrich Stromeyer
Ծնվել է	օգոստոսի 2, 1776
Ծննդավայր	Գյոթինգեն, Բրաունշվայգ-Լյունեբուրգ, Սրբազան Հռոմեական կայսրություն
Մահացել է	օգոստոսի 18, 1835 (59 տարեկան)
Մահվան վայր	Գյոթինգեն, Հաննովերի թագավորություն
Քաղաքացիություն	Հաննովերի թագավորություն
Կրթություն	Գյոթինգենի համալսարան
Մասնագիտություն	քիմիկոս, համալսարանի դասախոս, դեղագործ և բուսաբան
Աշխատավայր	Գյոթինգենի համալսարան
Պարգևներ և ; մրցանակներ	Լոնդոնի թագավորական միության արտասահմանյան անդամ
Անդամություն	Լոնդոնի թագավորական ընկերություն, Բավարիական գիտությունների ակադեմիա, Գյոթինգենի Գիտությունների ակադեմիա, Պրուսիայի գիտությունների ակադեմիա, Ազգային բժշկական ակադեմիա և Կրակովի գիտական ընկերություն
	Friedrich Stromeyer Վիքիպահեստում

Ֆրիդրիխ Շտրոմեյեր գերմ.՝ Friedrich Stromeyer, (օգոստոսի 2, 1776(1776-08-02)^[1]^[2], Գյոթինգեն, Բրաունշվայգ-Լյունեբուրգ, Սրբազան Հռոմեական կայսրություն^[2] - օգոստոսի 18, 1835(1835-08-18)^[1]^[2], Գյոթինգեն, Հաննովերի թագավորություն), գերմանացի քիմիկոս և դեղագործ, քիմիկոսներ Յոհան Ֆրիդրիխ Գմելինի և Լուի Նիկոլա Վոկելինի ամենահայտնի ուսանողներից մեկը։ Եղել է Գյոթինգենի գիտությունների ակադեմիայի անդամ (1806), Լոնդոնի թագավորական ընկերության արտասահմանյան անդամ (1827), Փարիզի գիտությունների ակադեմիայի թղթակից անդամ (1823)^[4]^[5]։

Կենսագրություն

Ֆրիդրիխ Շտրոմեյերը ծնվել է 1776 թվականի օգոստոսի 2-ին Գերմանիայի Գյոթինգեն քաղաքում։ Բարձրագույն կրթություն է ստացել է Գյոթինգենի համալսարանում, որտեղ 1800 թվականին նրան շնորհվել է բժշկագիտության դոկտորի կոչում։

Համալսարանն վարտելուց հետո երկու տարի անցկացրել է Ֆրանսիայի մայրաքաղաք Փարիզում, որտեղ սովորել է Բարձրագույն պոլիտեխնիկական դպրոցում։

1802 թվականից սկսել է դասավանդել Գյոթինգենի համալսարանում, իսկ 1805 թվականին նա դարձել է պրոֆեսոր և ղեկավարել քիմիայի և դեղագործության բաժինը։ Նա համատեղել է իր մանկավարժական աշխատանքը Հանովեր քաղաքի քաղաքային դեղատների գլխավոր տեսուչի պարտականությունների հետ^[6]։

Գիտնականի հիմնական գիտական հետազոտությունները կապված են միներալների ֆիզիկաքիմիական անալիզի հետ և անօրգանական քիմիայի բնագավառում այլ աշխատանքների հետ։

1817 թվականին Ֆրիդրիխ Շտրոմեյեը կատարեց իր կյանքի գլխավոր հայտնագործությունը, որով նրա անունը ընդմիշտ ընդգրկվել է քիմիայի պատմության մեջ։ Մագդեբուրգ քաղաքի դեղագործները ցինկի օքսիդը (ZnO) ուսումնասիրելիս կասկածել են դրա մեջ մկնդեղի կեղտերի առկայության մասին։ Քիմիկոսը մեկուսացրել է շագանակագույն օքսիդը, այնուհետև այն ջրածնով վերականգնել և ստացել արծաթասպիտակ մետաղ։ Նոր հայտնաբերված քիմիական էլեմենտը ստացել է կադմիում (Cd) անվանումը^[7]։

1826 թվականին Ֆրիդրիխ Շտրոմեյերը ընտրվել է Էդինբուրգի թագավորական ընկերության անդամ, հաջորդ տարի նա ընտրվել է Լոնդոնի թագավորական ընկերության օտարերկրյա անդամ։

Ֆրիդրիխ Շտրոմեյերը մահացել է Գյոթինգենում, 1835 թվականի օգոստոսի 18-ին 59 տարեկանում։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Académie nationale de médecine (ֆր.)
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 ^2,7 ^2,8 http://tnk.krakow.pl/czlonkowie/strohmeyer-stromeyer-friedrich/
↑ List of Royal Society Fellows 1660-2007 — Royal Society. — P. 342.
↑ Gesellschaft Deutscher Chemiker – Inhaber des Friedrich-Stromeyer-Preises
↑ Les membres du passé dont le nom commence par S(ֆր.)
↑ «Краткий очерк истории химии. Фридрих Штромейер». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ սեպտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
↑ Волков, Владимир Акимович, Вонский Е. В., Кузнецова Г. И. Выдающиеся химики мира (Москва; 1991)

Արտաքին հղումներ

Friedrich Stromeyer

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆրիդրիխ Շտրոմեյեր» հոդվածին։

[_92db441dedd6ebe4-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Académie nationale de médecine (ֆր.)

[_f961e81778a67a07-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 ^2,7 ^2,8 http://tnk.krakow.pl/czlonkowie/strohmeyer-stromeyer-friedrich/

[_80eaf6189e316717-3] List of Royal Society Fellows 1660-2007 — Royal Society. — P. 342.

[4] Gesellschaft Deutscher Chemiker – Inhaber des Friedrich-Stromeyer-Preises

[5] Les membres du passé dont le nom commence par S(ֆր.)

[6] «Краткий очерк истории химии. Фридрих Штромейер». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ սեպտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.

[7] Волков, Владимир Акимович, Вонский Е. В., Кузнецова Г. И. Выдающиеся химики мира (Москва; 1991)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]