Քրիստոնեական-դեմոկրատական միություն (Գերմանիա)
Քրիստոնեական-դեմոկրատական միություն գերմ.՝ Christlich Demokratische Union Deutschlands | |
---|---|
![]() | |
Տեսակ | major party?, fraternal party? և Գերմանիայի կւոսակցություն |
Երկիր | ![]() |
Առաջնորդ | Կոնրադ Աենաուեր, Լյուդվիգ Էրհարդ, Kurt Georg Kiesinger?, Rainer Barzel?, Հելմուտ Կոլ, Wolfgang Schäuble?, Անգելա Մերկել, Annegret Kramp-Karrenbauer?[1][2], Արմին Լաշետ[3] և Friedrich Merz?[4] |
Հիմնադրված | հունիսի 26, 1945 և հոկտեմբերի 13, 1945 |
Գաղափարախոսություն | քրիստոնեական դեմոկրատիա, պահպանողականություն, լիբերալ պահպանողականություն և պրո-եվրոպեականություն |
Քաղաքական հայացք | աջակենտրոն և ցենտրիզմ |
Շտաբ | Konrad-Adenauer-Haus, Միտտե, Բեռլին, Գերմանիա |
Միջազգային պատկանելություն | Գերմանիայի եվրոպական շարժում, Եվրոպական ժողովրդական կուսակցություն, Կենտրոնական ժողովրդավարական ինտերնացիոնալ և Միջազգային դեմոկրատական միություն |
Կայք | cdu.de |
![]() |
Քրիստոնեական-դեմոկրատական միություն, (գերմ. Christlich Demokratische Union Deutschlands (CDU)) կուսակցություն է Գերմանիայում[5][6][7] հիմնադրված 1945 թվականի հունիսի 26-ին[8][8]։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի վերջում նացիստական բռնապետության փլուզումից անմիջապես հետո Գերմանիայում նոր քաղաքական կարգի անհրաժեշտությունը առաջնային էր համարվում։ Գերմանիայում սկսվում են հանդիպումներ, որոնք քրիստոնյա-դեմոկրատական կուսակցության ստեղծման մտադրություններ ունեին։ ՔԴՄ-ն հիմնադրվել է 1945 թ. հունիսի 26-ին Բեռլինում։
ՔԴՄ նախագահները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նախագահ | Ժամանակաշրջան |
---|---|
Կոնրադ Ադենաուեր | 1950–1966 |
Լյուդվիգ Էրհարդ | 1966–1967 |
Կուրտ Գեորգ Կիեզինգեր | 1967–1971 |
Րեիներ Բարզել | 1971–1973 |
Հելմուտ Կոլ | 1973–1998 |
Վոլֆգանգ Շոյբլ | 1998–2000 |
Անգելա Մերկել | 2000–2018 |
Աննեգրետ Կրամպ-Կարրենբաուեր | 2018–մինչ հիմա |
Ընտրությունների արդյունքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ֆեդերալ Խորհրդարան (Բունդեսթագ)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ընտրություն | Առաջնորդ | Քվեներ | Քվեները ցուցակներում | % | Տեղեր | +/- |
---|---|---|---|---|---|---|
1949 | Կոնրադ Ադենաուեր | 5,978,636 | 25.2 | 115 / 402 |
||
1953 | Կոնրադ Ադենաուեր | 9,577,659 | 10,016,594 | 36.4 | 197 / 509 |
![]() |
1957 | Կոնրադ Ադենաուեր | 11,975,400 | 11,875,339 | 39.7 | 222 / 519 |
![]() |
1961 | Կոնրադ Ադենաուեր | 11,622,995 | 11,283,901 | 35.8 | 201 / 521 |
![]() |
1965 | Կոնրադ Ադենաուեր | 12,631,319 | 12,387,562 | 38.0 | 202 / 518 |
![]() |
1969 | Կուրտ Գեորգ Կիեզինգեր | 12,137,148 | 12,079,535 | 36.6 | 201 / 518 |
![]() |
1972 | Րեիներ Բարզել | 13,304,813 | 13,190,837 | 35.2 | 186 / 518 |
![]() |
1976 | Հելմուտ Կոլ | 14,423,157 | 14,367,302 | 38.0 | 201 / 518 |
![]() |
1980 | Հելմուտ Կոլ | 13,467,207 | 12,989,200 | 34.2 | 185 / 519 |
![]() |
1983 | Հելմուտ Կոլ | 15,943,460 | 14,857,680 | 38.1 | 202 / 520 |
![]() |
1987 | Հելմուտ Կոլ | 14,168,527 | 13,045,745 | 34.4 | 185 / 519 |
![]() |
1990 | Հելմուտ Կոլ | 17,707,574 | 17,055,116 | 36.7 | 268 / 662 |
![]() |
1994 | Հելմուտ Կոլ | 17,473,325 | 16,089,960 | 34.2 | 244 / 672 |
![]() |
1998 | Հելմուտ Կոլ | 15,854,215 | 14,004,908 | 28.4 | 198 / 669 |
![]() |
2002 | Անգելա Մերկել | 15,336,512 | 14,167,561 | 29.5 | 190 / 603 |
![]() |
2005 | Անգելա Մերկել | 15,390,950 | 13,136,740 | 27.8 | 180 / 614 |
![]() |
2009 | Անգելա Մերկել | 13,856,674 | 11,828,277 | 27.3 | 194 / 622 |
![]() |
2013 | Անգելա Մերկել | 16,233,642 | 14,921,877 | 34.1 | 254 / 630 |
![]() |
2017 | Անգելա Մերկել | 14,027,804 | 12,445,832 | 26.8 | 200 / 709 |
Եվրախորհրդարան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Fiedler M. Annegret Kramp-Karrenbauer ist neue CDU-Vorsitzende (գերմ.) // Der Tagesspiegel / Hrsg.: S. Casdorff — Deutschland: Verlag Der Tagesspiegel, 2018. — ISSN 1865-2263
- ↑ Carrel P. German CDU Elects Kramp-Karrenbauer as New Party Leader // The New York Times / J. Kahn — Manhattan, NYC: The New York Times Company, A. G. Sulzberger, 2018. — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X
- ↑ https://www.cdu-parteitag.de/briefwahl
- ↑ https://www.n-tv.de/politik/Merz-mit-94-62-Prozent-als-CDU-Chef-gewaehlt-article23076938.html
- ↑ Nordsieck Wolfram (2017)։ «Germany»։ Parties and Elections in Europe
- ↑ T. Banchoff (1999)։ Legitimacy and the European Union։ Taylor & Francis։ էջ 126։ ISBN 978-0-415-18188-4։ Վերցված է օգոստոսի 26, 2012
- ↑ Ari-Veikko Anttiroiko, Matti Mälkiä (2007)։ Encyclopedia of Digital Government։ Idea Group Inc (IGI)։ էջ 389։ ISBN 978-1-59140-790-4։ Վերցված է հուլիսի 19, 2013
- ↑ 8,0 8,1 Mark Kesselman, Joel Krieger, Christopher S. Allen, Stephen Hellman (2008)։ European Politics in Transition։ Cengage Learning։ էջ 229։ ISBN 978-0-618-87078-3։ Վերցված է օգոստոսի 17, 2012
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|