Քրիստինա Սթեդ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Քրիստինա Սթեդ
Ծնվել էհուլիսի 17, 1902(1902-07-17)[1][2][3][…]
ԾննդավայրCity of Rockdale, Նոր Հարավային Ուելս, Ավստրալիա[4]
Մահացել էմարտի 31, 1983(1983-03-31)[1][2][3][…] (80 տարեկան)
Մահվան վայրՍիդնեյ, Ավստրալիա
ՔաղաքացիությունFlag of Australia (converted).svg Ավստրալիա
ԿրթությունSydney Teachers College?[5]
ԵրկերՄարդը, որը սիրում էր երեխաներին[4], Letty Fox: Her Luck?[4], For Love Alone?[4] և I'm Dying Laughing: The Humourist?[4]
Մասնագիտությունգրող, վիպասան, վիպասան, թարգմանիչ և քաղաքական գործիչ
ԱշխատավայրՆյու Յորքի համալսարան
ԱմուսինWilliam J. Blake?[4]
Ծնողներհայր՝ David George Stead?[5]
Պարգևներ և
մրցանակներ
Commons-logo.svg Christina Stead Վիքիպահեստում

Քրիստինա Սթեդ (անգլ.՝ Christina Stead, հուլիսի 17, 1902(1902-07-17)[1][2][3][…], City of Rockdale, Նոր Հարավային Ուելս, Ավստրալիա[4] - մարտի 31, 1983(1983-03-31)[1][2][3][…], Սիդնեյ, Ավստրալիա), ավստրալիացի գրող։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սիդնեյի տունը որտեղ 1911-1928 թվականներին ապրել է Քրիստինա Սթեդը

Սիրողական օվկիանոսագետի դուստր, սոցիալիստական ​​գաղափարների հավատարիմ և բռնակալ իր իսկ ընտանիքում։ Նա մանկուց կորցրել է մորը։ Ավարտել է Սիդնեյի ուսուցիչների վերապատրաստման դպրոցը, բայց գրեթե չի դասավանդել։ 1928 թվականից հետո մի քանի տասնամյակ ապրել է Անգլիայում, Ֆրանսիայում, եվրոպական այլ երկրներում, ԱՄՆ-ում, և միայն 1974 թվականին է վերադարձել հայրենիք։ Փարիզում Սթեդը աշխատել է բանկում, ԱՄՆ-ում աշխատել է Մետրո-Գոլդուին-Մայերի սցենարիստ։ Իր կյանքի ընթացքում կապ է ունեցել ձախ շրջանակների և արմատական ​​հրատարակչությունների հետ, չի ճանաչվել ոչ իր ընտանիքի, ոչ էլ Ավստրալիայի գրական համայնքի կողմից։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սթեդի ամենահայտնի ինքնակենսագրական վեպը՝ «Մարդը, որը սիրում էր երեխաներին» աշխատանքն է (1940), որը նկատվել է քննադատողների և ընթերցողների կողմից 1965 թվականին վերահրատարակվելով ԱՄՆ-ում՝ ամերիկացի մեծ բանաստեղծ Ռենդալ Ջարելի հիացական հոդվածից հետո։ Սթեդի քննադատական սուր արձակ ստեղծագործություններից են «Բոլոր ազգերի տուն» վեպը (1938), «Լեթի Ֆոքսը և նրա երջանկությունը» (1946), «Հոգու մութ խորքերը» (1966), «Միսս Հերբերտ, արվարձանի կին» (1976)։ Ընդհանուր առմամբ, դրանց համար դժվար էր գտնել հրատարակիչներ և ընթերցողներ, իսկ նրա հայրենիքում այդ գրքերը ընդհանրապես չէին հրատարակվում, քանի որ նրան մինչև 1960 թվականների կեսերը համարում էին որպես՝ հասարակական բարոյականությունը խեղաթյուրող, չնայած այս ամենին Նոբելյան մրցանակակիր Պատրիկ Ուայթը բազմիցս նրան անվանել է 20-րդ դարի ամենամեծ ավստրալիացի գրողը:Իր նոբելյան մրցանակը Ուայթը նվիրաբերել է Պատրիկ Ուայթի մրցանակի ստեղծմանը որի առաջին՝ 1974 թվականի դափնեկիր է հանդիսացել Քրիստինա Սթեդը[7]։

Սթեդի վեպերը այժմ թարգմանվել են բազմաթիվ լեզուներով, այդ թվում՝ եբրայերեն և չինարեն։

ժառանգություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սթեդի հուշատախտակը Սիդնեյի գրողների ծառուղում

Վեպեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Սիդնեյի յոթ աղքատ տղամարդիկ (1934)
  • Գեղեցկուհիները և կռվարար կինը (1936)
  • Բոլոր ազգերի տուն (1938)
  • Մարդը, որը սիրում էր երեխաներին (1940)
  • Հանուն սիրո միայնակ (1945)
  • Լեթի Ֆոքսը և նրա երջանկությունը (1946)
  • Մի փոքր թեյ։ Մի փոքրիկ զրուցարան (1948)
  • Մարդիկ շների հետ (1952)
  • Շնչեք մութ նրբանցքներում (1966)
  • Փոքր հյուրանոց (1973)
  • Միսս Հերբերտ, արվարձանի կին (1976)
  • Պալատը մի քանի կողմերով (1986)

Պատմություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Զալցբուրգի հեքիաթներ (1934)
  • Գլուխկոտրուկ աղջիկը (1965)
  • Պատմության օվկիանոս. Չհավաքած պատմությունները (1985)

Նամակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ընկերության սարդոստայն (1928—1973)/ Խմբագրվել է R. G. Geering- ի նախաբանով և ծանոթագրություններով։ Սիդնեյ. HarperCollins, 1992 թ.
  • Խոսելով գրամեքենայի վրա (1973—1983)/Խմբագրվել է R. G. Geering- ի նախաբանով և ծանոթագրություններով։ Սիդնեյ. HarperCollins, 1992 թ.

Գրականություն գրողի մասին[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Sheridan S. Christina Stead. Brighton: Harvester, 1988.
  • Williams C. Christina Stead: A Life of Letters. London: Virago, 1989.
  • Rowley H. Christina Stead: A Biography. New York: H. Holt, 1994.
  • Yelin L. From the Margins of Empire: Christina Stead, Doris Lessing, Nadine Gordimer. Ithaca: Cornell UP, 1998.
  • Blake A. Christina Stead’s politics of place. Nedlands: University of Western Australia Press, 1999.
  • Harris M. The Magic Phrase: Critical Essays on Christina Stead. St Lucia: University of Queensland Press, 2000.
  • Petersen T. The Enigmatic Christina Stead. Carlton: Melbourne UP, 2001.
  • Pender A. Christina Stead, satirist. Altona: Common Ground Publishers, 2002.
  • Seliniadou E. Angela Carter and Christina Stead: the quicksilver abyss: romantic anachronism in their fiction. Booksurge, 2008

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 FemBio: Հայտնի կանանց տվյալների բանկ
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Blain V., Grundy I., Clements P. The Feminist Companion to Literature in English: Women Writers from the Middle Ages to the Present — 1990. — P. 1024.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Blain V., Grundy I., Clements P. The Feminist Companion to Literature in English: Women Writers from the Middle Ages to the Present — 1990. — P. 1023.
  6. ↑ http://www.literaryfestivals.com.au/awards/patrick_white_award.html
  7. ↑ Christenberry Faye։ «Library Guides: Australian Literary Awards: Patrick White»։ guides.lib.uw.edu (անգլերեն)։ Վերցված է 2020-12-07 

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Քրիստինա_Սթեդ&oldid=8255862» էջից