Տեղեկատվական գործողությունների զորքեր (Ռուսաստան)

Տեղեկատվական գործողությունների զորքեր (Ռուսաստան);
	; Զինանշան Պատկեր:Պատկեր:Medium emblem of the Вооружённые Силы Российской Федерации.svg
Տեսակ	cyber force?
Երկիր	Ռուսաստան
Հիմնադրված է	2014
Գլխավոր շտաբ	Մոսկվա
Ղեկավարություն
Տեղեկատվական գործողությունների զորքերի գլխավոր հրամանատար	ենթակայություն՝ հրամանատարության 2-րդ աստիճան՝ Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարություն, հրամանատարության առաջին աստիճան՝ Ռուսաստանի զինված ուժերի գլխավոր շտաբ
Զինվորական անձնակազմ
Զինվորական ծառայության ժամկետ	2014-ից մինչև այսօր

Տեղեկատվական գործողությունների զորքերը (ռուս.՝ Войска информационных операций) Ռուսաստանի Դաշնության զինված ուժերի կազմավորում են, որը ենթակա է Ռուսաստանի Դաշնության պաշտպանության նախարարությանը։ Փաստորեն դրանք կիբեռնետիկական պատերազմի կամ կիբեռպատերազմի մղման զորքեր են կամ պարզապես՝ կիբեռզորքեր։

Ստեղծումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականի վերջին Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարությունը հայտարարեց կիբեռզորքերի ստեղծման մասին^[1]։

Ռուսաստանի կիբեռզորքերի հիմնական խնդիրներն են հանդիսանում կիբեռպատերազմի գործողությունների կենտրոնացված վարումը, Ռուսաստանի համակարգչային ցանցերի ղեկավարումը և պաշտպանությունը, Ռուսաստանի ղեկավարման և կապի ռազմական համակարգերի պաշտպանությունը կիբեռահաբեկչությունից և դրանցով անցնող տեղեկատվության հուսալի փակումը հավանական թշնամուց^[3]:.

Կիբեռզորքերն իրականացնում են Ռուսաստանի զինված ուժերի կիբեռստորաբաժանումների կողմից անցկացվող ռազմական գործողությունների համադրումը և ինտեգրացիան, Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարության կիբեռնետիկական ներուժի փորձաքննությունը և ընդլայնում են նրա գործողությունների հնարավորությունները կիբեռնետիկական տարածությունում։

Վերլուծաբանների գնահատականներով, կիբեռզորքերի զարգացման մակարդակով Ռուսաստանը աշխարհում գտնվում է առաջին տասնյակում՝ ԱՄՆ-ից, Չինաստանից, Մեծ Բրիտանիայից, Հարավային Կորեայից, Իսրայելից, Գերմանիայից, Նիդերլանդներից, Ֆրանսիայից, Հնդկաստանից հետո։ Ռուսական մասնագետների կարծիքով՝ Ռուսաստանը իր կիբեռզորքերի զարգացման մակարդակով աշխարհում 5-րդ տեղն է գրավում՝ ԱՄՆ-ից, Չինաստանից, Մեծ Բրիտանիայից և Հարավային Կորեայից հետո^[4]։