Տատյանա Սավարենսկայա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Տատյանա Սավարենսկայա
Ծնվել է1923[1]
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
Մահացել էհունվարի 10, 2003(2003-01-10)
Վախճանի վայրՄոսկվա, Ռուսաստան
ԿրթությունՄոսկվայի ճարտարապետության ինստիտուտ
Պարգևներ
ԽՍՀՄ պետական մրցանակ

Տատյանա Ֆեոդորովնա Սավարենսկայա (ռուս.՝ Татьяна Фёдоровна Саваренская, 1923[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ - հունվարի 10, 2003(2003-01-10), Մոսկվա, Ռուսաստան), խորհրդային և ռուս ճարտարապետ, գիտնական և մանկավարժ, արվեստագիտության դոկտոր, Մոսկվայի ճարտարապետության ինստիտուտի պրոֆեսոր[2]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տատյանա Սավարենսկայան ծնվել է 1923 թվականին Մոսկվայում, ԽՍՀՄ ԳԱ ակադեմիկոս Ֆեոդոր Սավարենսկու ընտանիքում։ 1938 թվականին նրա մայրը մահացել է տուբերկուլյոզից, և հայրը կրկին ամուսնացել է։ Հայրենական մեծ պատերազմի սկիզբը համընկել է ավագ դպրոցի ավարտի հետ։ Հոր և խորթ մոր՝ Վալենտինա Ալեքսեևնա Ուսպենսկայայի հետ միասին Տատյանան տարհանվել է Կազան, որտեղ ամբողջ ընտանիքը տեղավորվել է Գիտությունների ակադեմիայի հաստատություններից մեկում։ Տատյանա Սավարենսկայան ընդունվել է Կազանի համալսարանի ֆիզիկամաթեմատիկական ֆակուլտետ, բայց պատերազմական ժամանակաշրջանի աշխատանքների հետ կապված դասերից հաճախակի բացակայելու պատճառով թողել է ուսումը համալսարանում։ Վերադառնալով Մոսկվա՝ 1943 թվականին ընդունվել է Մոսկվայի ճարտարապետության ինստիտուտ, որտեղ դասավանդում էին ականավոր մանկավարժներ Իվան Ժոլտովսկին, Ալեքսեյ Շչուսևը և ուրիշներ։

1949 թվականին նա ամուսնացել է զինվորական Ա. Ա. Պետրովի հետ, որն այդ ժամանակ ավարտել էր Քիմիական պաշտպանության ակադեմիան (հետագայում՝ IGIRGI-ի նավթի քիմիայի լաբորատորիայի վարիչ, պրոֆեսոր)։ 1950 թվականին նրանք որդի են ունեցել։ Նույն թվականին դիպլոմային աշխատանքի պաշտպանությունից հետո Տատյանա Ֆեդորովնան ընդունվել է ճարտարապետության ակադեմիայի քաղաքաշինության ինստիտուտի ասպիրանտուրա։ Ավարտելուց հետո աշխատել է Քաղաքաշինության և ճարտարապետության ակադեմիայի Քաղաքաշինության գիտահետազոտական ինստիտուտում` որպես ավագ ճարտարապետ, 1959 թվականից` որպես ԽՍՀՄ ԳԱ Արվեստի պատմության ինստիտուտի կրտսեր գիտաշխատող։ 1960 թվականին Սավարենսկայան տեղափոխվել է Մոսկվայի ճարտարապետական ինստիտուտ և սկսել իր կարիերան ասիստենտի պաշտոնում։ Չորս տարի անց պաշտպանել է թեկնածուական թեզ «Գետերի առափնյա տարածքում գտնվող քաղաքների ճարտարապետական ձևավորման և հատակագծման հարցերը» թեմայով։ 1977 թվականին՝ Անդրեյ Բունինի մահից հետո[3], Սավարեսկայան նշանակվել է Մոսկվայի ճարտարապետական ինստիտուտի ճարտարապետության պատմության և քաղաքաշինության ամբիոնի վարիչ և այդ պաշտոնում աշխատել մինչ 1992 թվականը[4]։ 1979 թվականի դեկտեմբերի 27-ին Արվեստի պատմության գիտահետազոտական ինստիտուտում նա պաշտպանել է դոկտորական դիսերտացիան` «17-19-րդ դարերի Արևմտյան Եվրոպայի քաղաքաշինական արվեստի տեսության զարգացման հիմնական ուղղությունները» թեմայով[5]։

Մահացել է 2003 թվականի հունվարի 10-ին Մոսկվայում։ Հուղարկավորված է Նովոդևիչյան գերեզմանատանը՝ Սավարենսկիների տոհմական դամբարանում։

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • ԽՍՀՄ պետական մրցանակ (1976),
  • 1990-ականների սկզբին նա ընտրվել է Քաղաքների պատմական հատակագծման ընկերության Անգլիական թագավորակական ընկերության, Ամերիկյան քաղաքների պատմական և տարածաշրջանային հատակագծման ընկերության և Ռուսաստանի տեղեկատվայնացման, ռեստավրացիայի և ճարտարապետություն երեք ակադեմիաների անդամ։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]