Սովորել է Կիևի գեղարվեստական ինստիտուտում (1935-1941, 1947-1973 թվականներին դասավանդել է, պրոֆեսոր՝ 1967 թվականից)։
Բնանկարներում և թեմատիկ նկարներում Յաբլոնսկայան բացահայտել է ժամանակակիցների կենսահաստատ կերպարները, հայրենի բնաշխարհի բանաստեղծականությունը։ «Հաց» պատկերը (1949) 1950 թվականին արժանացել է ԽՍՀՄ պետական մրցանակի։ Գործերից են՝ «Գարուն» (1950), «Անանուն բարձունքներ» (1969) և այլն։ Յաբլոնսկայայի նկարելակերպը աղերսվում է ժողովրդական որմնանկարների ավանդույթներին, առանձնանում գույնի հագեցվածությամբ, դեկորատիվությամբ[4]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 103)։