Վիքիպեդիա:Շաբաթվա հոդված

Շաբաթվա հոդված

«Շաբաթվա հոդված» նախագծի նպատակն է Գլխավոր էջում ամեն շաբաթ ներկայացնել հետաքրքիր և ուշագրավ մի հոդված։

Նախագիծը համագործակցության հարթակ է. պետք է ոչ միայն ամեն շաբաթ նոր հոդված ընտրել, այլև՝ յուրաքանչյուր ընտրություն առիթ է հոդվածի բովանդակությունը շտկելու և համալրելու համար։ Եթե ինքներդ հանդիպել եք հետաքրքիր հոդված, ապա սեղմեք այստեղ այն «թեկնածու» առաջարկելու համար, սակայն մինչ այդ ծանոթացի՛ր կանոնակարգին և չափանիշներին։

Նախագիծը վերահսկվում է ակտիվ մասնակիցների կողմից (տե՛ս աջում⇒):

ՎՊ:ՇՀ

Նախագծի ենթաէջեր

Կաղապարներ

Վերահսկող մասնակիցներ
Բեքո

Թարմացնել այս էջի քեշը • Թարմացնել Գլխավոր էջի քեշը.

«Շաբաթվա հոդված» նախագիծ

Գլխավոր էջ • Չափանիշներ • Կանոնակարգ • Թեկնածուներ • Արխիվ

Այս շաբաթվա հոդված

-

< «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ

Զոհրան Կվամե Մամդանի (անգլ.՝ Zohran Kwame Mamdani, հոկտեմբերի 18, 1991, Կամպալա, Ուգանդա), ամերիկացի քաղաքական գործիչ, որը Նյու Յորքի ներկայիս ընտրված քաղաքապետն է։ Դեմոկրատական կուսակցության և Ամերիկայի դեմոկրատ սոցիալիստների անդամ, նա 2021 թվականից ի վեր եղել է Նյու Յորքի նահանգային ժողովի անդամ 36-րդ շրջանից՝ ներկայացնելով Աստորիայի Քուինս թաղամասը:

Մամդանին ծնվել է Ուգանդայի Կամպալա քաղաքում՝ ակադեմիկոս Մահմուդ Մամդանիի և կինոռեժիսոր Միրա Նաիրի ընտանիքում, որոնք երկուսն էլ հնդկական ծագում ունեն։ Ընտանիքը տեղափոխվել է Քեյփթաուն (Հարավաֆրիկյան Հանրապետություն), երբ Մամդանին հինգ տարեկան է եղել։ Երբ նա յոթ տարեկան էր, նրանք տեղափոխվել են Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներ և բնակություն հաստատել Նյու Յորքում։ Մամդանին ավարտել է Բրոնքսի գիտությունների ավագ դպրոցը։ Նա 2014 թվականին Մեն նահանգի Բոուդոին քոլեջում ստացել է բակալավրի աստիճան՝ աֆրիկյան ուսումնասիրությունների մասնագիտացմամբ։

Բնակարանային խորհրդատու և երաժիշտ աշխատելուց հետո Մամդանին մտել է Նյու Յորքի քաղաքականություն որպես Խադեր Էլ-Յաթիմի և Ռոս Բարկանի քարոզարշավի ղեկավար։ Նա առաջին անգամ ընտրվել է Նյու Յորքի նահանգային ժողով 2020 թվականին՝ դեմոկրատական նախնական ընտրություններում հաղթելով հինգ ժամկետով գործող Արավելլա Սիմոտասին։ Ներկայացնելով Քուինս նահանգի Աստորիան՝ նա վերընտրվել է առանց ընդդիմության 2022 և 2024 թվականներին։

2024 թվականի հոկտեմբերին Մամդանին հայտարարել է Նյու Յորքի քաղաքապետի պաշտոնում իր թեկնածության մասին 2025 թվականի ընտրություններում։ 2025 թվականի հունիսին Մամդանին հաղթել է դեմոկրատական նախնական ընտրություններում՝ անսպասելի հաղթանակ տանելով նահանգի նախկին նահանգապետ Էնդրյու Կուոմոյի նկատմամբ։ Նա քաղաքապետ է ընտրվել նոյեմբերի 4-ի ընդհանուր ընտրություններում՝ 50.4% ձայներով հաղթելով անկախ թեկնածու Կուոմոյին և հանրապետական թեկնածու Քուրթիս Սլիվային։

Մամդանին քարոզարշավ էր ծավալել մատչելիության վրա կենտրոնացած հարթակում՝ աջակցելով անվճար քաղաքային ավտոբուսներին, համընդհանուր հանրային մանկական խնամքին, քաղաքային սեփականության մթերային խանութներին, ԼԳԲՏ իրավունքներին, բնակարանների կայունացված վարձավճարների սառեցմանը, լրացուցիչ մատչելի բնակարանային միավորներին, հանրային անվտանգության համապարփակ բարեփոխմանը և մինչև 2030 թվականը 30 դոլար նվազագույն աշխատավարձի սահմանմանը: Մամդանին նաև աջակցում է կորպորացիաների և տարեկան 1 միլիոն դոլարից բարձր եկամուտ ունեցողների հարկերի բարձրացմանը․․․Ավելին⇒

-

Անցած 10 շաբաթվա հոդվածները	Հաջորդ 10 Շաբաթվա հոդվածները
Շաբաթ 45 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Լուսանկարների մտավոր սեփականության իրավունքները տարբեր իրավասություններում պաշտպանված են հեղինակային իրավունքը և բարոյական իրավունքները կարգավորող օրենքներով: Որոշ դեպքերում լուսանկարչությունը կարող է սահմանափակվել քաղաքացիական կամ քրեական օրենսդրությամբ: Որոշ լուսանկարների հրապարակումը կարող է սահմանափակվել գաղտնիության մասին օրենքով կամ այլ օրենքներով: Լուսանկարչությունը, որպես կանոն, կարող է սահմանափակվել՝ ի շահ սոցիալական բարոյականության և երեխաների պաշտպանության: Լուսանկարչության արձագանքը տարբեր հասարակություններում տարբեր է, և նույնիսկ այն դեպքում, երբ պաշտոնական սահմանափակումներ չկան, կարող են առարկություններ առաջանալ մարդկանց կամ վայրերը լուսանկարելու վերաբերյալ: Արձագանքը կարող է տատանվել՝ բռնության բողոքներից մինչև անօրինական լուսանկարներ: «Հեղինակային իրավունքի և հարակից իրավունքների մասին» Հայաստանի Հանրապետության 2006 թվականի օրենքում 2013 թվականին կատարած փոփոխությամբ սահմանվել է համայնապատկերի ազատություն, ըստ որի՝ «Առանց հեղինակի համաձայնության և հեղինակային վարձատրության վճարման թույլատրվում է փողոցներում, զբոսայգիներում, հրապարակներում և այցելության համար բաց այլ վայրերում մշտապես տեղադրված ստեղծագործությունների ցանկացած կրիչի վրա, ցանկացած միջոցներով և ձևերով վերարտադրումը, հեռարձակումը, վերարտադրված օրինակների տարածումը, այդ թվում՝ համացանցի միջոցով»․․․Ավելին⇒	Շաբաթ 47 Կաղապար:Շաբաթվա հոդված/Շաբաթ 47, 2025 թ.
Շաբաթ 44 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Արվեստի գործերի գողություն, երբեմն անվանում են նաև «արտնափինգ» (անգլ.՝ artnapping), նկարների, քանդակների կամ այլ կերպարվեստի ձևերի ստեղծագործությունների գողությունն է պատկերասրահներից, թանգարաններից կամ այլ հանրային և մասնավոր վայրերից: Գողացված արվեստի գործը հաճախ վերավաճառվում կամ օգտագործվում է հանցագործների կողմից որպես գրավ ՝ վարկեր ապահովելու համար: Գողացված արվեստի գործերի միայն փոքր տոկոսն է վերականգնվում՝ մոտավորապես 10%։ Շատ երկրներ ունեն ոստիկանական ջոկատներ՝ արվեստի գողության և գողացված արվեստի ու հնությունների անօրինական առևտրի դեպքերը հետաքննելու համար: Արվեստի գողության հայտնի դեպքերից են 1911 թվականին Լուվրից Մոնա Լիզայի կողոպուտը, որն իրականացրել էր թանգարանի աշխատակից Վինչենցո Պերուջան: Մեկ այլ դեպք էր «Ճիչը» կտավի գողությունը, որը գողացել էին Մունկի թանգարանից 2004 թվականին, բայց վերադարձվել էր 2006 թվականին: Ամենամեծ արժեք ունեցող արվեստի գողությունը տեղի է ունեցել Բոստոնի Իզաբելլա Ստյուարտ Գարդների թանգարանում, երբ 1990 թվականին գողացել են 13 աշխատանք, որոնց ընդհանուր արժեքը կազմել է 500 միլիոն դոլար: Գործը մնում է չբացահայտված: Արվեստի մեծածավալ գողությունների թվում են Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ նացիստների կողմից Եվրոպայի թալանը և 2022 թվականին Ուկրաինա ռուսական ներխուժման ժամանակ Ռուսաստանի կողմից Ուկրաինայի թալանը: Շատ գողերի դրդել է այն փաստը, որ արժեքավոր արվեստի գործերը արժեն միլիոնավոր դոլարներ և կշռում են առավելագույնը մի քանի կիլոգրամ: Բացի այդ, մինչդեռ մեծ մասամբ բարձրակարգ թանգարաններն ունեն չափազանց խիստ անվտանգություն, բազմամիլիոն դոլարանոց արվեստի հավաքածուներ ունեցող շատ վայրեր ունեն անհամաչափորեն վատ անվտանգության միջոցառումներ: Սա դրանք դարձնում է խոցելի գողությունների համար, որոնք մի փոքր ավելի բարդ են, քան սովորական «կողոպուտով գողությունը», բայց խոստանում են հսկայական շահույթ: Գողերը երբեմն թիրախավորում են աշխատանքները՝ հիմնվելով նկարչի գործերի հետ իրենց ծանոթության վրա, այլ ոչ թե նկարչի արվեստի աշխարհում հեղինակության կամ աշխատանքի տեսական արժեքի վրա: Գողերի համար չափազանց դժվար է վաճառել ամենահայտնի և արժեքավոր աշխատանքները առանց բռնվելու, քանի որ ցանկացած հետաքրքրված գնորդ գրեթե անկասկած կիմանա, որ աշխատանքը գողացված է, և դրա գովազդը ռիսկ է, որ ինչ-որ մեկը կապվի իշխանությունների հետ: Գնորդի համար նաև դժվար է ցուցադրել աշխատանքը այցելուներին՝ առանց այն գողացված ճանաչելու, այդպիսով զրկելով արվեստի գործի սեփականության իրավունքից: Դրա փոխարեն շատ հայտնի աշխատանքներ պահվել են օրինական սեփականատիրոջից փրկագնի դիմաց կամ նույնիսկ վերադարձվել են առանց փրկագնի՝ սև շուկայի հաճախորդների բացակայության պատճառով: Փրկագնի դիմաց վերադարձը նաև բռնվելու ռիսկ է գողերի համար: Նրանց համար, ովքեր ունեն զգալի արժեքի հավաքածուներ, ինչպիսին է Հոութոն Հոլում գտնվող Չոլմոնդելիի մարքիզուհին, գողության ռիսկը ո՛չ աննշան է, ո՛չ էլ քննարկման ենթակա։ Ժան-Բատիստ Ուդրիի « Սպիտակ բադը» գողացվել է Հոութոն Հոլում գտնվող Չոլմոնդելիի հավաքածուից 1990 թվականին։ Կտավը դեռևս չի գտնվել․․․Ավելին⇒	Շաբաթ 48 Կաղապար:Շաբաթվա հոդված/Շաբաթ 48, 2025 թ.
Շաբաթ 43 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Հին հունական գրականություն, գրվել է հին հունարենով վաղ ժամանակների տեքստերից մինչև Բյուզանդական կայսրության ժամանակաշրջանը։ Հին հունական գրականության ամենավաղ շրջանի պահպանված աշխատությունները, որոնք թվագրվում են վաղ արխաիկ դարաշրջանով, երկու էպիկական պոեմներն են՝ «Իլիականը» և «Ոդիսականը», որոնք այսօր իդեալականացված արխաիկ անցյալի մասն են և, ենթադրաբար, որոշակի կապ ունեն Միկենյան դարաշրջանի հետ։ Այս երկու էպիկական պոեմները Հոմերոսյան հիմների և Հեսիոդոսի «Թեոգոնիա» և «Աշխատանք և օրեր» պոեմների հետ միասին կազմում էին Հունական գրական ավանդույթի հիմնարար մասը, որոնք շարունակվելու էին դասական, հելլենիստական և հռոմեական ժամանակաշրջանում։ Քնարերգու բանաստեղծներ Սապփոն, Ալքայոսը և Պինդարոսն ազդեցիկ դեր ունեին հունական բանաստեղծական ավանդույթի զարգացման մեջ վաղ շրջանում։ Էսքիլեսը հունական ողբերգության ամենավաղ դրամատուրգն է, որի պիեսներն ամբողջությամբ պահպանվել են։ Սոֆոկլեսը հայտնի է Էդիպուսի մասին իր ողբերգություններով, հատկապես «Էդիպուս արքան» և «Անտիգոնեն»։ Եվրիպիդեսը հայտնի է իր պիեսներով, որոնք հաճախ անցնում էին ողբերգական ժանրի սահմանները։ Կատակերգու դրամատուրգ Արիստոփանեսը գրում էր հին կատակերգության ժանրով, մինչդեռ հետագայում դրամատուրգ Մենանդրոսը նոր կատակերգության նախաձեռնողն էր։ Պատմաբաններ Հերոդոտոս Հալիկառնասցին և Թուկիդիդեսը, որոնք երկուսն էլ ապրել են մեր թվարկությունից առաջ 5-րդ դարում, շարադրում էին իրենց կյանքի ընթացքում և դրանից անմիջապես առաջ տեղի ունեցած իրադարձությունները։ Փիլիսոփա Պլատոնը գրում էր երկխոսություններ, որոնց առանցքում սովորաբար իր ուսուցիչ Սոկրատեսն էր և որոնք շոշափում էին տարբեր փիլիսոփայական թեմաներ, մինչդեռ նրա աշակերտը՝ Արիստոտելը, գրում էր տրակտատներ, որոնք հետագայում շատ ազդեցիկ դարձան։ Ավելի ուշ շրջանի հեղինակավոր գրողների թվում էին Ապոլլոնիոս Հռոդոսացին, որը գրել է «Արգոնավտիկա» էպիկական պոեմն արգոնավորդների ճամփորդության մասին, Արքիմեդեսը, որը գրել է դարակազմիկ մաթեմատիկական տրակտատներ, և Պլուտարքոսը, որը հիմնականում գրել է կենսագրություններ և ակնարկներ։ Մեր թվարկության 2-րդ դարի հույն գրող Լուկիանոսը հիմնականում գրել է երգիծանքներ։ Ընդհանուր առմամբ, Հին հունական գրականությունը խոր ազդեցություն է ունեցել հետագա հունական գրականության ու նաև արևմտյան գրականության վրա։ Մասնավորապես, հին հռոմեացի շատ հեղինակներ ոգեշնչվել են իրենց հույն նախնիներից։ Վերածննդի դարաշրջանից ի վեր եվրոպացի հեղինակները, ներառյալ՝ Դանթե Ալիգիերին, Ուիլյամ Շեքսպիրը, Ջոն Միլթոնը և Ջեյմս Ջոյսը, գերազանցապես անդրադարձել են դասական թեմաների և մոտիվների․․․Ավելին⇒	Շաբաթ 49 Կաղապար:Շաբաթվա հոդված/Շաբաթ 49, 2025 թ.
Շաբաթ 42 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Գագանյան, հնդկական անձնակազմով տիեզերական թռչող ապարատի ստեղծման նախագիծ, որը նախատեսված է դառնալ Հնդկաստանի տիեզերական թռիչքների ազգային ծրագիրը ձևավորող տիեզերանավ։ Տիեզերանավը նախագծված է երեք օդաչուով անձնակազմի համար, իսկ նախատեսված արդիականացված տարբերակը ունենալու է մոտենալու, կցման և կայանման հնարավորություն։ Նախատեսվում է, որ Հնդկաստանի տիեզերական հետազոտությունների կազմակերպության՝ հիմնականում ինքնավար 5,3 մետրիկ տոննա քաշով մոդուլն իր առաջին անձնակազմով առաքելության ընթացքում պտտվելու է Երկրի շուրջը 400 կմ բարձրության վրա մինչև յոթ օր՝ երկու կամ երեք հոգանոց անձնակազմով։ Օդաչուավոր առաջին առաքելությունը սկզբնապես նախատեսված է եղել ISRO-ի Մարկ-3 եռահարթակ հրթիռային տիեզերանավով (HLVM3), որը պետք է մեկնարկեր 2021 թվականի դեկտեմբերինː 2024 թվականի նոյեմբերի դրությամբ, այն նախատեսվել է գործարկել ոչ շուտ, քան 2026 թվականինː Հինդուստան աերոնոթիքս առաջատար ինքնաթիռաշինական ընկերության արտադրած անձնակազմային մոդուլն իր առաջին անօդաչու փորձարարական թռիչքն իրականացրել է 2014 թվականի դեկտեմբերի 18-ինː Անձնակազմով մոդուլի նախագծումն ավարտվել է 2019 թվականի մայիսինː Նախատեսվել է, որ Պաշտպանության հետազոտությունների և զարգացման կազմակերպությունն (DRDO) է ապահովելու աջակցությունը կարևորագույն մարդակենտրոն համակարգերի և տեխնոլոգիաների համար, ինչպիսիք են տիեզերական սննդի մատակարարումը, անձնակազմի առողջությունը, ճառագայթային չափումը և պաշտպանությունը, անձնակազմի մոդուլի անվտանգ վերականգնման համար նախատեսված պարաշյուտները և հրդեհաշիջման համակարգըː Գագանյանի առաքելությունը ղեկավարում է Մարդկային տիեզերական թռիչքների ծրագրի տնօրենության նախկին տնօրեն Վ. Ռ. Լալիտամբիկան՝ ISRO-ի նախագահ Ս. Սոմնաթի հետ և Վիկրամ Սարաբհայի անվան տիեզերական կենտրոնի տնօրեն Ս. Ուննիկրիշնան Նաիրի հետː Իմտիազ Ալի Խանը փոխարինել է Վ. Ռ. Լալիթամբիկային որպես մարդկային տիեզերական թռիչքների ծրագրի տնօրեն․․․Ավելին⇒	Շաբաթ 50 Կաղապար:Շաբաթվա հոդված/Շաբաթ 50, 2025 թ.
Շաբաթ 41 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Կատարավոր կոկորդիլոս (լատին․՝ Crocodylus porosus), ժամանակակից խոշոր սողուններ, որոնք պատկանում էին կոկորդիլոսի կարգի իրական կոկորդիլոսների ընտանիքին։ Իր կարգի ամենամեծ ներկայացուցիչն է, ինչպես նաև ամենամեծ ցամաքային կամ ափամերձ գիշատիչը։ Այս տեսակի արուները կարող են ունենալ մինչև յոթ մետր երկարություն, մինչև երկու տոննա զանգված։ Միակ ժամանակակից կոկորդիլոսներն են, որոնք պարբերաբար աճում են ավելի քան 5,2 մետր երկարությամբ։ Մյուս կողմից, էգ կատարավոր կոկորդիլոսները նկատելիորեն փոքր են արուներից, և ընդհանուր առմամբ, զիջում են կոկորդիլոսների որոշ այլ տեսակների էգերին։ Կատարավոր կոկորդիլոսը կարող է ապրել աղի ջրի մեջ, բայց, որպես կանոն, ապրում է մանգրովային ճահիճներում, գետաբերաններում, ծովածոցերում և գետերի ստորին հոսանքներում։ Այն ավելի լայն տարածում ունի, քան ցանկացած այլ ժամանակակից կոկորդիլոս․ նրա արեալն սկսվում է Հնդկաստանի արևելյան ափից՝ հարավում անցնելով Հարավարևելյան Ասիայի երկրների մեծ մասի տարածքներով և հասնելով մինչև Հյուսիսային Ավստրալիա։ Նախկինում կատարավոր կոկորդիլոսը ավելի տարածված է եղել, հանդիպել է Աֆրիկայի արևելյան ափերին և Ճապոնիայի հարավային ափերին։ Իր հսկայածավալ արեալում կատարավոր կոկորդիլոսը գտնվում է սննդային շղթայի բարձր դիրքում։ Հայտնի են դեպքեր, երբ կատարավոր կոկորդիլոսները հարձակվել են այլ զարգացած գիշատիչների` շնաձկների և մեծ կատուների վրա։ Երիտասարդ առանձնյակներն ու էգերը հիմնականում սնվում են մանր կենդանիներով, մինչդեռ մեծահասակ արուները գերադասում են որսալ խոշոր կենդանիներ։ Կատարավոր կոկորդիլոսը նույնպես որոշակի ներդրում է ունեցել մարդկության ոչնչացման գործում, չնայած կոկորդիլոսների հարձակման հետևանքով մահվան դեպքերը հաճախ չափազանցված են։ Կատարավոր կոկորդիլոսների ինչպես արուները, այնպես էլ` էգերը տարածքային կենսակերպ են վարում։ Արուները բազմացման սեզոնի ընթացքում անհանդուրժող են միմյանց նկատմամբ և հաճախ դաժան կռիվներ են մղում (հաճախ՝ ճակատագրական)։ Հնագույն ժամանակներից (նեղոսյան կոկորդիլոսի նման) կատարավոր կոկորդիլոսը շատ մշակույթներում վախի և երկրպագության առարկա է եղել իր ուժի, վտանգավորության, անվախության պատճառով․․․Ավելին⇒	Շաբաթ 51 Կաղապար:Շաբաթվա հոդված/Շաբաթ 51, 2025 թ.
Շաբաթ 40 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Կանանց աճուրդային վաճառք (անգլ.՝ Wife selling), այն պրակտիկան է, երբ ամուսինը վաճառում է իր կնոջը, և այն կարող է ներառել նաև կնոջ վաճառքը ամուսնությունից դուրս գտնվող որևէ 3-րդ անձի կողմից։ Կնոջ վաճառքն ունեցել է բազմաթիվ նպատակներ այս պրակտիկայի պատմության ընթացքում, և «կանանց վաճառք» տերմինը բոլոր աղբյուրներում նույնիմաստ սահմանված չէ։ Երբեմն կինը վաճառվում էր ամուսնու կողմից նոր ամուսնու՝ որպես ամուսնալուծության միջոց, այս դեպքերում երբեմն կնոջը թույլատրվում էր ընտրել իր ապագա ամուսնուն, եթե ընտրությունն արվում էր որոշակի ժամանակահատվածի ընթացքում, հատկապես երբ կինը երիտասարդ էր և գրավիչ։ Որոշ հասարակություններում կինը կարող էր ազատվել ամուսնությունից՝ վճարելով դրա դիմաց, կամ ամուսիններից որևէ մեկը կարող էր նախաձեռնել նման ձևով ամուսնալուծություն։ Կնոջ վաճառքի մեկ այլ պատճառ կարող էր լինել ամուսնու ֆինանսական պարտավորությունների՝ ընտանիքի պահպանման կամ ամուսնությունից առաջ ունեցած պարտքերի նվազեցումը։ Երբեմն հարկերը մուծվում էին կնոջ և երեխաների վաճառքի միջոցով՝ վաճառքից ստացված գումարն օգտագործելով որպես հարկային վճար, հատկապես այն ժամանակ, երբ հարկերն այնքան բարձր էին, որ անհնար էր գոյատևել։ Սովը և սովամահության վտանգը նույնպես կարող էին պատճառ դառնալ վաճառքի։ Խաղատնային պարտքերը երբեմն մարվում էին ազատ կամ ստրուկ կնոջ վաճառքով։ Որոշ հասարակություններում կնոջը չէր տրվում ամուսին վաճառելու հարցում այն իրավունքները, որոնք վերապահված էին տղամարդուն, և երբեմն կնոջը ամբողջությամբ մերժվում էին որևէ իրավունքներ եթե ամուսինը որոշում էր նրան վաճառել, նույնիսկ՝ մերժման իրավունքը։ Ամուսնալուծությունը, որը կատարվել էր փոխադարձ համաձայնությամբ, սակայն կինը եղել էր ոչ բարեխիղճ, երբեմն հանգեցնում էր ամուսնալուծության չեղյալ հայտարարմանը, ինչը թույլ էր տալիս այնուհետև վաճառել նրան։ Ամուսինը կարող էր վաճառել իր կնոջը և այնուհետև դիմել դատարան՝ պահանջելով փոխհատուցում նոր տղամարդու հետ կնոջ ունեցած դավաճանության համար։ Ըստ որոշ օրենքների՝ ամուսնական դավաճանություն դիտվում էր որպես կնոջը հարճության մեջ վաճառելու օրինական հիմք։ Ազատ կինն իր հերթին կարող էր վաճառվել ստրկության՝ օրինակ, եթե նա ամուսնացել էր ծառայի հետ կամ եթե նրա ամուսինը սպանվել էր։ Երբեմն ստրկատերը կարող էր վաճառել ստրկության մեջ գտնվող կնոջը։ Ստրկացված ընտանիքները հաճախ բաժանվում էին. կանայք, ամուսինները և երեխաները վաճառվում էին տարբեր գնորդների՝ հաճախ առանց երբևէ միմյանց կրկին տեսնելու։ Կնոջ վաճառքի սպառնալիքը երբեմն օգտագործվում էր ստրկության մեջ գտնվող ամուսնուն տիրոջ ենթակայության մեջ պահելու համար։ Պատերազմի ժամանակ կողմերից մեկը կարող էր (հնարավոր է՝ կեղծ կերպով) մեղադրել մյուսին կնոջ վաճառքի մեջ՝ որպես լրտեսության միջոց։ Կինը կարող էր դիտվել նաև որպես եկամուտ, և նրան կարող էր բռնագրավել տեղական իշխանությունը, եթե ամուսինը մահացել էր առանց ժառանգ թողնելու։ Կնոջ վաճառքը երբեմն նկարագրվում էր որպես կնոջ ծառայությունների վաճառք. այն կարող էր լինել որոշակի տարիների կտրվածքով՝ որից հետո նախատեսված էր ազատում։ Եթե վաճառքը ժամանակավոր էր, որոշ դեպքերում կնոջ վաճառքը համարվում էր ժամանակավոր միայն այն իմաստով, որ վաճառված և կրկին ամուսնացած կինը մահվանից հետո վերամիավորվելու էր իր առաջին ամուսնու հետ։ Իրավական և գործնական սահմանափակումներ գոյություն ունեին, և կային քննադատություններ։ Որոշ հասարակություններ հատուկ արգելում էին կնոջ վաճառքը՝ անգամ մահապատիժ․․․ Ավելին⇒	Շաբաթ 52 Կաղապար:Շաբաթվա հոդված/Շաբաթ 52, 2025 թ.
Շաբաթ 39 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Կինն արաբական մշակույթում, արաբական հասարակության մեջ կնոջ դիրքի վերաբերյալ ուսումնասիրությունների մի շարք, ինչպես նաև սոցիալական հաստատությունների հետ կնոջ փոխգործակցությունը կարգավորող կանոնների և նորմերի համակարգ։ Ժամանակակից գնահատականներով՝ կանայք արաբական հասարակության մեջ առավել խտրական դասակարգն են մշակութային և կրոնական համոզմունքների պատճառով, որոնք հաճախ կարող են արտացոլվել արաբական աշխարհի երկրների օրենքներում՝ ազդելով քրեական արդարադատության, տնտեսության, կրթության և առողջապահության վրա։ Արաբ կանայք, որպես ժողովրդագրական դաս աշխարհի բոլոր ժողովուրդների շրջանում ամենավատն են ներկայացված քաղաքական գործիչների և ազդեցիկ գործիչների շրջանում։ Դա պայմանավորված է արաբական հասարակության ծայրահեղ ուժեղ նահապետական դրսևորումներով, որոնք կանանց բացառում են հասարակական կյանքից։ Նույնիսկ եթե կնոջը հաջողվի զբաղեցնել քաղաքական գործչի պաշտոնը, նա, որպես կանոն, չնչին կլինի։ Դա, ի թիվս այլ բաների, մեծապես ազդում է արաբական շրջաններում կանանց համար ավելի սահմանափակ իրավունքների պահպանման վրա։ Պատմաբանների և գրողների շրջանում դեռևս վերջնական եզրակացություն չկա, թե արդյոք արաբ կանայք մեծ իրավունքներ ունեին նախաիսլամական դարաշրջանում։ Կանանց մեծ մասը ենթարկվում էր ցեղային սովորույթներին և փաստացի զրկված էր իրավական կարգավիճակից։ Կնոջ ամուսնությունն իրականացվել է պայմանագրով, իսկ նրա խնամակալը ստացել է դրամական պարգև։ Ամուսինը ազատ կերպով կարող էր խզել իր միությունը կնոջ հետ, մինչդեռ կինը զրկված էր նման իրավունքից։ Որոշ պատմաբաններ պնդում են, որ կանանց իրավունքները նախաիսլամական դարաշրջանում ավելի լիբերալ էին՝ դատելով Մուհամմադ մարգարեի առաջին կանանց, նրա ծնողների պահվածքից, ինչպես նաև այն փաստից, որ մեքքացիները պաշտում էին կին աստվածուհիներին։ Այլ պատմաբաններ, ընդհակառակը, վստահ են, որ արաբ կանանց կարգավիճակը նույնիսկ ավելի ցածր էր, քան ներկայիսը՝ վկայակոչելով նորածին աղջիկների սպանության պրակտիկան, անսահմանափակ բազմակնությունը, հայրական ամուսնությունը և այլն։ Սաուդցի կին պատմաբան Խաթուն Ալ Ֆասին պնդում է, որ հնում արաբ կանայք բարձր իրավունքներ ունեին, օրինակ՝ Նաբատեյան Թագավորությունում, սակայն նրանք կորցրել են իրավունքները Հռոմեական կայսրության կողմից պարտադրված նոր օրենքների ուժի մեջ մտնելուց հետո, հետագայում այդ սահմանափակումները պահպանվել են նաև իսլամի իշխանության ներքո։ Վալենտին Մոգադամը վերլուծել է կանանց իրավիճակը՝ հիմնվելով մարքսիստական գաղափարի վրա, որ կնոջ դիրքը ուղղակիորեն կախված է երկրի և հասարակության ուրբանիզացիայի, արդյունաբերականացման և պրոլետարիզացիայի աստիճանից, այլ ոչ թե իսլամի մշակույթից կամ ներքին առանձնահատկություններից։ Մուհամմադը պնդում էր, որ իսլամը ոչ ավելի, ոչ պակաս կրոն է, որը հաստատում է տղամարդու գերիշխող դիրքը, ճիշտ այնպես, ինչպես քրիստոնեությունն ու հուդայականությունը... Ավելին⇒	Շաբաթ 1 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Սուրբծննդյան տոնածառ, սովորաբար մշտադալար փշատերև ծառ, օրինակ՝ եղևնի, սոճի, եղևին կամ արհեստական եղևնի, որը կապված է Սուրբծննդյան տոնի հետ, այստեղից էլ դրա անվանումը, որն առաջացել է Հյուսիսային Եվրոպայում։ Սովորույթն առաջացել է միջնադարյան Լիվոնիայում (ներկայիս Էստոնիա և Լատվիա) և վաղ ժամանակակից Գերմանիայում, որտեղ բողոքական գերմանացիները զարդարված ծառեր էին տանում իրենց տներ։ Գերմանիայի լյութերական շրջաններից և Բալթյան երկրներից դուրս այն ժողովրդականություն է ձեռք բերել 19-րդ դարի երկրորդ կեսին, ի սկզբանե բարձր խավի շրջանում։ Կաթոլիկ եկեղեցին երկար ժամանակ դիմադրել է բողոքական այդ սովորույթին, Սուրբծննդյան տոնածառն առաջին անգամ Վատիկանում հայտնվել է 1982 թվականին։ Տոնածառը ավանդաբար զարդարել են թղթից պատրաստված գունավոր վարդերով, խնձորներով, խաղալիքներով, կեղծափայլերով և քաղցրավենիքով։ 18-րդ դարում այն սկսել է լուսավորվել մոմերով։ Այսօր գոյություն ունի ավանդական և ժամանակակից զարդանախշերի լայն տեսականի, ինչպիսիք են ծաղկաշղթաները, կեղծափայլերը և կարամելային ձեռնափայտը։ Հրեշտակը կամ աստղը կարող է տեղադրվել ծառի գագաթին, Գաբրիել հրեշտակապետին կամ Բեթլեհեմի աստղը ներկայացնելու համար։ Տոնածառի ճյուղերից կախում են ժապավեններով կոճապղպեղից պատրաստված քաղցրաբլիթներ, շոկոլադ և այլ քաղցրավենիքներ։ Տոնածառը երբեմն համեմատվում է «Յուլ» ծառի հետ, հատկապես նրա ժողովրդական ծագման քննարկումների ժամանակ։ Ժամանակակից սուրբծննդյան տոնածառերը ծագել են Վերածննդի դարաշրջանի վաղ ժամանակակից Գերմանիայում։ Դրա ծագումը 16-րդ դարում երբեմն կապում են բողոքական քրիստոնյա ռեֆորմատոր Մարտին Լյութերի հետ, որը, ինչպես ասում են, առաջին անգամ վառված մոմեր է ավելացրել մշտադալար ծառի մոտ։ Սուրբծննդյան տոնածառի ամենավաղ հայտնի թվագրված պատկերը գտնվում է Էլզաս մարզի Թյուրքհայմ քաղաքի (այն ժամանակ Գերմանիայի մի մասը, այժմ՝ Ֆրանսիայի) մասնավոր տան անկյունաքարային քանդակի վրա՝ 1576 թվականի ամսաթվով։ Ժամանակակից սուրբծննդյան տոնածառերը կապված էին միջնադարյան միստերիաների «դրախտային ծառի» հետ, որոնք տրվում էին դեկտեմբերի 24-ին՝ տարբեր երկրներում Ադամի և Եվայի հիշատակի և ծննդյան օրը։ Նման պիեսներում որպես ներկայացման դեկորացիա օգտագործվել է խնձորով (որը խորհրդանշում էր արգելված պտուղը) և փայլերով (որոնք խորհրդանշում են հաղորդությունը և քավությունը) զարդարված ծառը։ Ինչպես և սուրբծննդյան տիկնիկարկղը, դրախտային տոնածառը հետագայում տեղադրվել է տանը։ Խնձորները փոխարինվել են կլոր առարկաներով, ինչպիսիք են փայլուն կարմիր գնդակները։ Վիճարկվում է հնագույն նախաքրիստոնեական սովորույթների նշանակությունը 16-րդ դարում գերմանացիների կողմից հասարակ սուրբծննդյան տոնածառի ընդունման համար։ Դիմադրությունն այս սովորույթին հաճախ բացատրվում էր նրա ենթադրյալ լյութերական ծագմամբ։ Այլ աղբյուրներ կապ են առաջարկում Էլզասի առաջին փաստաթղթավորված սուրբծննդյան տոնածառերի խորհրդանիշների և նախաքրիստոնեական ավանդույթների ծառերի միջև։ Օրինակ՝ ըստ Բրիտանիկա հանրագիտարանի, «Մշտադալար ծառերի, պսակների և ծաղկաշղթաների օգտագործումը հավերժական կյանքը նշելու համար, հին եգիպտացիների, չինացիների և հրեաների սովորույթներից էր։ Ծառերի պաշտամունքը տարածված էր հեթանոս եվրոպացիների շրջանում և վերապրել է նրանց վերածումը քրիստոնյաների՝ Սուրբ ծննդյան կապակցությամբ ծտերի համար ծառ տեղադրելու և Ամանորի կապակցությամբ մշտադալար բույսերով տունը և սարայը զարդարելու սկանդինավյան սովորույթների շնորհիվ, ինչը նրանք անում էին դևին ... Ավելին⇒
Շաբաթ 38 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Կարմրապատկեր սկահակագրություն, կամ կարմրապատկեր սափորանկարչություն, հին հունական խեցեղենի նկարչության ամենահայտնի տեխնիկաներից մեկը։ Այն հայտնվել է մոտ մ.թ.ա. 530 թվականին Աթենքում և գոյություն է ունեցել մինչև մ.թ.ա. IV դարի վերջը։ Մի քանի տասնամյակների ընթացքում խեցեղենի վրա կարմրապատկերագրությունը փոխարինել է նախկինում գերիշխող սևապատկեր նկարազարդման (մ.թ.ա. VII—IV դարեր) տեխնիկային։ Կարմիրով տեխնիկան ստացել է իր անվանումը ֆիգուրների և ֆոնի բնորոշ գունային հարաբերության շնորհիվ, որը ճիշտ հակառակն է սևապատկեր տեխնիկայի, այսինքն՝ կարմրապատկեր խեցեղենի վրա ֆոնը սև է, ֆիգուրները` կարմիր։ Կարմիր կերամիկայի արտադրության հիմնական կենտրոնները, բացի Ատտիկայից, եղել են հարավ-իտալիա-հունական խեցեգործության արհեստանոցները։ Կարմրապատկեր տեխնիկան ընդունվել է Հին Հունաստանի շատ շրջաններում։ Նրա զարգացման գործում նշանակալի ներդրում են ունեցել Էտրուրիայի (էտրուսկներ) կավաման նկարազարդող նկարիչները։ Կարմիր պատկերով ծաղկամանները Ատտիկայից տարածվեցին Հունաստանում և նրա սահմաններից դուրս և երկար ժամանակ առաջատար դիրքեր էին զբաղեցնում բարձրորակ ներկված կերամիկայի շուկայում։ Կավագործության մի քանի արհեստանոցներ կարող էին համապատասխանել Աթենքի խեցեղեն ապրանքները նկարազարդող նկարիչների ստեղծագործական գաղափարների որակին, արտադրողականությանը և հարստությանը։ Մինչ օրս պահպանվել են ավելի քան 40 հազար օրինակ և կարմրապատկեր ծաղկամանների բեկորներ, որոնք ստեղծվել են Աթենքում, և ավելի քան 20 հազարը, որոնք ստեղծվել են Հարավային Իտալիայում։ Կարմրապատկեր սկահականկարները մանրակրկիտ ուսումնասիրվել է հնագետների և արվեստի պատմաբանների կողմից։ Հաստատվել է, որ կերամիկական անոթների զգալի մասը պատկանում է խեցեղենանկարիչների կոնկրետ խմբերին։ Կարմրապատկեր խեցեղեն ամանների պատկերները տեղեկատվության կարևոր աղբյուր են մշակութային և պատմական հետազոտությունների համար, ներառյալ հելլենների առօրյա կյանքի և առանձնահատկությունների, նրանց ծեսերի և հայացքների, ինչպես նաև հին հունական կերպարների դիցաբանության և դիցաբանական պատկերագրության ուսումնասիրության համար։ Կարմրապատկեր ամանեղենի նկարչության կարևոր հատկանիշը պատահական դեկորատիվ տարրերից և զարդանախշերից գրեթե ամբողջական հեռացումն էր։ Կավամանների գեղանկարիչների ուշադրությունն ամբողջությամբ ուղղվել է որոշակի առարկայական հորինվածքների պատկերմանը։ Բացի այդ, քանի որ այժմ հնարավոր էր ավելի մանրամասն նկարագրել հերոսների գծերը, լայն տարածում գտան անհատների կերպարները, որոնք երբեմն նույնիսկ հայտնիներ չէին։ Տարածված մնացին հին դիցաբանության և էպոսի պատմությունները։ Մեծ ժողովրդականություն են ձեռք բերել նաև հունական ողբերգությունների տեսարանները։ Բայց կարմիր ոճի գլխավոր նորամուծությունը պոլիսի սովորական քաղաքացիների պատկերումն էր։ Վարպետներն իրենց ուշադրությունը կենտրոնացրեցին ոչ միայն մարտերի կամ ծիսական երթերի տեսարաններին, որոնց մասնակցում էին հելլենները, այլև առօրյա տեսարաններին։ Չնայած այն հանգամանքին, որ ոճի ամբողջական տեսքը գալիս է մ.թ.ա. 6-րդ դարից, նրա տարրերը հանդիպել են ավելի վաղ` արդեն արևելայնացնող (Orientalising) ոճով։ Կարմրանախշ ոճը մի շարք առավելություններ ուներ սևանախշի նկատմամբ։ Այն հնարավորություն է տվել ավելի մանրամասն պատկերել տարբեր առարկաներ ու կենդանի էակներ, ծավալ հաղորդել դրանց, պատկերներն ավելի մոտեցնել ռեալիզմին։ Այդ իսկ պատճառով սևանախշ պատկերագրության վարպետները երբեմն դիմում էին կարմիրին սև գեղանկարչության դարաշրջանում, իսկ ավելի ուշ այն աստիճանաբար գերակշռեց, երբ նկարներում ռեալիստական պատկերներ ստանալու անհրաժեշտությունը սկսեց աճել...Ավելին⇒	Շաբաթ 2 Կաղապար:Շաբաթվա հոդված/Շաբաթ 2, 2026 թ.
Շաբաթ 37 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Մերձավոր Արևելքի ճգնաժամ (անգլ.՝ Middle Eastern crisis), Մերձավոր Արևելքում փոխկապակցված պատերազմների, հակամարտությունների և անկայունության սրման շարք, որը սկսվել է 2023 թվականին հոկտեմբերի 7-ի հարձակումներից հետո։ Դրանց ընթացքում Համասի գլխավորած զինյալները Իսրայելում սպանել են մոտ 1200 մարդ և պատանդ վերցրել մոտ 250-ին: Դրան հաջորդած Գազայի պատերազմի ընթացքում Իսրայելի կողմից Գազայի հատվածի շրջափակման, ռմբակոծության և ներխուժման հետևանքով ավելի քան 60․000 պաղեստինցի է զոհվել, որոշ գնահատականներով դրանց թիվն անցել է 90․000-ը: Գազայի հատվածում շարունակվում է մարդասիրական ճգնաժամը և անխուսափելի սովամահությունը: Գազայի պատերազմի սկսվելուց կարճ ժամանակ անց՝ «Դիմադրության առանցքի» մի շարք Իրանի կողմից աջակցվող աշխարհազորայիններ միացել են Իսրայելի դեմ հակամարտությանը: Լիբանանում «Հեզբոլլահը» հրթիռներ է արձակել հյուսիսային Իսրայելի ուղղությամբ՝ հրահրելով տասնչորսամսյա հակամարտություն, որը 2024 թվականի հոկտեմբերին սրվել է մինչև Իսրայելի կողմից հարավային Լիբանանի ներխուժում և մեծ մասամբ ավարտվել է նոյեմբերի վերջին հրադադարով: Կարմիր ծովում՝ Եմենում գտնվող հուսիները, Համասի հետ համագործակցելով, հարձակվել են նավերի վրա և արժանանացել միջազգային դատապարտման, այդ թվում՝ ԱՄՆ-ի և Մեծ Բրիտանիայի կողմից հուսիների դիրքերի դեմ մի շարք ավիահարվածների, որոնք ավարտվել են 2025 թվականի մայիսին տեղի ունեցած հրադադարով։ Իրաքի «Իսլամական դիմադրության» գլխավորությամբ իրաքյան աշխարհազորայինները նույնպես հարձակումներ են իրականացրել Իրաքում, Սիրիայում և Հորդանանում գտնվող ամերիկյան բազաների վրա, բայց հիմնականում դադարել են 2024 թվականի դեկտեմբերին: Ճգնաժամի ընթացքում Իրանն ու Իսրայելը երեք անգամ անմիջական բախումների մեջ են մտել։ Երկու կողմերը փոխադարձ հարձակումներ են իրականացրել միմյանց տարածքների վրա 2024 թվականի ապրիլին և հոկտեմբերին, ինչպես նաև 2025 թվականի հունիսին, որոնցից վերջինը չհայտարարված պատերազմի սկիզբ է դարձել։ Այս հակամարտությունը ներառել է ԱՄՆ-ի կողմից Իրանի միջուկային օբյեկտների վրա հարվածներ հասցնելը, ինչը Իրանին դրդել է հակահարված տալ՝ թիրախավորելով Կատարում գտնվող ամերիկյան բազան։ 2024 թվականի նոյեմբերին սիրիական ընդդիմադիր խմբավորումները սկսել են հարձակում, որը վերսկսել է սիրիական քաղաքացիական պատերազմը, որն ավարտվել է դեկտեմբերի 8-ին տեղի ունեցած Ասադի ռեժիմի անկմամբ և նախկին Բաասիստական կառավարության փոխարեն անցումային կառավարության հաստատմամբ։ Նույն օրը իսրայելական ուժերը ներխուժել են Իսրայել-Սիրիա սահմանի շրջակայք։ Ճգնաժամի դիվանագիտական և քաղաքական հետևանքները լայնածավալ են եղել։ Գազայում ավերածությունների մասշտաբը հանգեցրել է Իսրայելի դիվանագիտական մեկուսացմանը և Իսրայելի ու Սաուդյան Արաբիայի միջև հարաբերությունների կարգավորման բանակցությունների դադարեցմանը։ Մյուս կողմից, ասվում է, որ ճգնաժամը լրջորեն նվազեցրել է Իրանի և նրա դաշնակիցների տարածաշրջանային ուժն ու ազդեցությունը։ Իսրայելը մեղադրվում է ցեղասպանության մեջ, այդ թվում՝ Հարավային Աֆրիկայից՝ Միջազգային դատարանում ընթացող գործով։ Միջազգային քրեական դատարանը ձերբակալման հրամաններ է տվել Իսրայելի առաջնորդների, այդ թվում՝ վարչապետ Բենիամին Նեթանյահուի՝ ենթադրյալ պատերազմական հանցագործությունների համար...Ավելին⇒	Շաբաթ 3 Կաղապար:Շաբաթվա հոդված/Շաբաթ 3, 2026 թ.
Շաբաթ 36 < «Շաբաթվա հոդված» նախագիծ Սոցիալական անհավասարություն, երբ հասարակության ներսում ռեսուրսները բաշխվում են անհավասար, հաճախ անհավասար բաշխման պրակտիկայի արդյունքում, որը ստեղծում է տարբեր անհավասար մոդելներ՝ հիմնված մարդկանց սոցիալապես սահմանված կատեգորիաների վրա: Հասարակության ներսում սոցիալական բարիքների հասանելիության տարբերությունները պայմանավորված են այնպիսի գործոններով, ինչպիսիք են իշխանությունը, կրոնը, ազգակցական կապը, հեղինակությունը, ռասան, էթնիկ պատկանելությունը, սեռը, տարիքը, սեռական կողմնորոշումը, ինտելեկտը և դասը: Սոցիալական անհավասարությունը սովորաբար ենթադրում է վերջնական արդյունքների հավասարության բացակայություն, բայց կարող է նաև հասկացվել որպես նույն հնարավորություններին հասանելիության բացակայություն: Սոցիալական անհավասարությունը կապված է տնտեսական անհավասարության հետ, որը սովորաբար նկարագրվում է որպես եկամտի կամ հարստության անհավասար բաշխման հիմք: Չնայած տնտեսագիտությունը և սոցիոլոգիան սովորաբար օգտագործում են տարբեր տեսական մոտեցումներ տնտեսական անհավասարությունը ուսումնասիրելու և բացատրելու համար, երկու ոլորտներն էլ ակտիվորեն ներգրավված են այս անհավասարության ուսումնասիրության մեջ: Այնուամենայնիվ, զուտ տնտեսական ռեսուրսներից բացի, սոցիալական և բնական ռեսուրսները նույնպես անհավասարաչափ են բաշխված հասարակությունների մեծ մասում և կարող են նպաստել անհավասար սոցիալական կարգավիճակին: Բաշխման նորմերը կարող են նաև ազդել իրավունքների և արտոնությունների բաշխման, սոցիալական իշխանության, հանրային բարիքների, ինչպիսիք են կրթությունը կամ դատական համակարգը, համապատասխան բնակարանային պայմանների, տրանսպորտի, վարկային և ֆինանսական ծառայությունների, ինչպիսիք են բանկային և այլ սոցիալական բարիքներն ու ծառայությունները, հասանելիության վրա: Սոցիալական անհավասարությունը ձևավորվում է մի շարք գործոններով, ինչպիսիք են աշխարհագրական դիրքը կամ քաղաքացիությունը, և հաճախ հիմնված է մշակութային ինքնության վրա, որոնք սահմանում են, օրինակ, թե արդյոք աղքատները «արժանի» են, թե «անարժան»։ Սոցիալական անհավասարությունը հասկանալը ընդգծում է այն բանի կարևորությունը, թե ինչպես է հասարակությունը գնահատում իր մարդկանց և բացահայտում է հասարակության մեջ նախընտրելի կողմերի դրսևորման էական կողմերը...Ավելին⇒	Շաբաթ 4 Կաղապար:Շաբաթվա հոդված/Շաբաթ 4, 2026 թ.

Գլխավոր էջի բաժիններ – Շաբաթվա հոդված – Օրվա հոդված – Այսօր պատմության մեջ – Գիտեի՞ք որ – Օրվա պատկեր – Նորություններ