Սոֆի դը Բավր

Սոֆի դը Բավր; ֆր.՝ Alexandrine-Sophie de Bawr
Ծնվել է	հոկտեմբերի 8, 1773
Ծննդավայր	Փարիզ
Մահացել է	դեկտեմբերի 31, 1860 (87 տարեկան)
Մահվան վայր	Փարիզի 5-րդ շրջան, Փարիզ
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մասնագիտություն	կոմպոզիտոր, դրամատուրգ, գրող, վիպասան և մանկագիր
Ամուսին	Կլոդ Անրի Սեն-Սիմոն
	Sophie de Bawr Վիքիպահեստում

Սոֆի դը Բավր, ի ծնե՝ Ալեքսանդրինա-Սոֆի Գուրի դը Շանգրան (ֆր.՝ Sophie de Bawr, Alexandrine-Sophie Goury de Champgrand, հոկտեմբերի 8, 1773(1773-10-08)^[1]^[2], Փարիզ^[3] - դեկտեմբերի 31, 1860(1860-12-31)^[1], Փարիզի 5-րդ շրջան, Փարիզ^[3]), ֆրանսիացի բանաստեղծուհի, դրամատուրգ և կոմպոզիտոր։

Կենսագրություն և ստեղծագործություն

Ալեքսանդրինա-Սոֆի Գուրի դե Շանգրանը ծնվել է 1773 թվականին Փարիզում։ Նրա ծնողներն էին Շարլ-Ժան Գուրին՝ մարկիզ դե Շանգրան, և օպերային երգչուհի Մադլեն-Վիրջինի Վիան^[4]^[5]։ Հայտնի օպերային երգչուհի Սոֆի Արնուն դարձել է կնքամայր^[6]։ Երբ Սոֆին երկու տարեկան էր, մայրը մեկնել է Ռուսաստան։ Աղջկա դաստիարակությամբ զբաղվել է հայրը, որ հոգ է տարել, որ նա լավ երաժշտական կրթություն ստանա^[5]։ Սոֆին կոմպոզիցիա է սովորել Գրետրիի մոտ, իսկ վոկալ՝ Գարայի, Էլվիոյի և Բուալադյոի^[4]։

Ֆրանսիական հեղափոխության ժամանակ Սոֆիի հայրը որպես հակահեղափոխական գործիչ բանտ է ընկել։ Մոտավորապես նույն ժամանակ Սոֆին ամուսնացել է Ժյուլ դե Ռոգանի հետ, որը նույնպես ձերբակալվել է, իսկ 1794 թվականին մահապատժի ենթարկվել։ Սոֆի դե Շանգրան, որը պահպանել էր օրիորդական ազգանունը, մենակ է մնացել երեխայի հետ, որը սակայն շուտով մահացել է^[4]։

1801 թվականին Դե Շանգրանն ամուսնացել է երկրորդ անգամ։ Նրա ամուսինը Անրի դը Սեն Սիմոնը հայտնի էր որպես փիլիսոփա և սոցիոլոգ^[7]։ Դա պայմանավորվածությամբ ամուսնություն է եղել, Սոֆին՝ Սեն-Սիմոնի հին ընկերոջ դուստրը, ապրուստի ոչ մի միջոց չուներ, իսկ Սեն-Սիմոնին, որը ցանկանում էր ստեղծել սեփական սալոնը, պետք էր էլեգանտ տիրուհի^[8]։ Հարսանիքի ժամանակ Սոֆիի կողմից վկա էին Գրետրին և դրամատուրգ Ալեքսանդր Դյուվալը։ Զույգը բնակություն է հաստատել Սեն Սիմոնի բնակարանում, որը գտնվում էր Վիվեն փողոցում և կանոնավոր կերպով իրենց մոտ հյուրընկալել են գիտնականների և արվեստի գործիչների․ ընդ որում վերջիններիս ներգրավման համար պատասխանատու էր Սոֆին։ Սակայն Սեն Սիմոնին շուտով ձանձրացրել են ընդունելությունները և նրա իսկ խոսքերով, նա որոշել է միաժամանակ ազատվել և՛ բանակարանից, և՛ կնոջից^[9]։

Սոֆիի ամուսնությունը տևել է ընդամենը մի տարի, սակայն նա իրավունք է ստացել կրել Սեն Սիմոնի ազգանունը, մինչև կրկին ամուսնանալը^[7]։

Ամուսնալուծությունից հետո Սոֆին ստիպված է եղել ինքնուրույն ապրել և սկսել է գրել «ռոմանսներ», որոնք նրան հաջողություն են բերել և որոշակի եկամուտ։ Սակայն նա ցանկացել է օպերա գրել և լիբրետիստի չգտնելով՝ որոշել է ինքնուրույն ստեղծել ինչպես երաժշտությունը, այնպես էլ տեքստը։ 1802 թվականին Սոֆի Սեն Սիմոնը գրել է «Le petit mensonge» օպերան, որը մեծ հաջողություն է ունեցել։ Նրան հաջորդել են բազմաթիվ թատերական պիեսներ, կատակերգություններ և մելոդրամաներ, ընդ որում վերջիններիս համար Սոֆին ինքն է գրել երաժշտություն։ Նրա պիեսները շատ սիրված են եղել, ինչպես «Les chevaliers du lion» մելոդրաման ունեցել է 200 բեմադրություն^[10]։

Սոֆիի գրական կարիերան ժամանակավորապես ընդհատվել է, երբ նա երրորդ անգամ ամուսնացել է ռուս սպայի՝ Բարոն դե Բավրի հետ։ Սակայն այդ ամուսնությունն էլ է կարճ տևել․ 1810 թվականին դե Բավրին մահացու վրաերթի է ենթարկել քարերով բեռնված սայլը։ Սոֆին ժառանգել է նրա պարտքերը և միջոցներ գտնելու համար կրկին ստեղծագործել է Սոֆի Դե Բավր անունով^[11]։ Նրա ոչ բոլոր պիեսներն են եղել հավասարապես հաջողակ և ունեցել նույն հաջողությունը, սակայն բոլորն առանց բացառության ընդունվել են Փարիզի առաջատար թատրոնների բեմադրությունում։

Ոչ բոլոր պիեսներն էին սակայն հաջողակ և ունեին միատեսակ հաջողություն, սակայն դրանք բոլորը ընդունվել են Փարիզի առաջատար բեմերում բեմականացվելու համար։ Նրանց մեծ մասն առանձնանում էր կենսունակությամբ, թեթևությամբ և սրամտությամբ։ Դե Բավրի ամենահայտնի աշխատանքը «La Suite d'un bal masqué» կատակերգությունն է, որը բեմադրվել է 246 անգամ^[12]^[13]։

1816 թվականին Լուի XVIII թագավորը Սոֆի Դե Բավրին մշտական թոշակ է նշանակել, որը նրան թույլ է տվել դադարել թատրոնի համար ստեղծագործել և զբաղվել այլ ժանրերով։ Նա սկսել է գրել պատմական վեպեր և գրքեր երեխաների համար, ինչպես նաև ստեղծագործություններ երաժշտության մասին։ Նրա 1852 թվականի «Soirées des jeunes personnes» գիրքը արժանացել է ֆրանսիական ակադեմիայի մրցանակի։ 1853 թվականին բանաստեղծուհին հրատարակել է «Mes Souvenirs» հուշագիրքը^[14]։

Սոֆի դե Բավրը մահացել է 1860 թվականին Փարիզում^[15]։

Ծանոթագրություն

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #116096691 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Women Dramatists, 2014, էջ 26
↑ ^5,0 ^5,1 Women Opera Composers, 2016, էջ 18
↑ Henri Gouhier, 1964, էջ 114
↑ ^7,0 ^7,1 Women Dramatists, 2014, էջ 27
↑ Frank E. Manuel, Fritzie P. Manuel Utopian Thought in the Western World. — Harvard University Press, 1979. — P. 592.
↑ Ralph P. Locke Music, Musicians, and the Saint-Simonians. — University of Chicago Press, 1986. — P. 25—26.
↑ Women Dramatists, 2014, էջ 28
↑ Women Dramatists, 2014, էջ 29
↑ Women Dramatists, 2014, էջ 25
↑ Women Dramatists, 2014, էջ 60
↑ Women Opera Composers, 2016, էջ 19
↑ «Alexandrine-Sophie de Bawr (1773-1860)». BnF Data (ֆրանսերեն).

Գրականություն

Joyce Johnston Women Dramatists, Humor, and the French Stage: 1802 to 1855. — Springer, 2014. — P. 25—61.
Mary F. McVicker Women Opera Composers: Biographies from the 1500s to the 21st Century. — McFarland, 2016. — P. 18—19.
Henri Gouhier La jeunesse d'Auguste Comte et la formation du positivisme. — Vrin, 1964. — 392 p.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սոֆի դը Բավր» հոդվածին։

[_41f8de395a9b9b72-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_09a7b5d2e44189cd-2] 2,0 ^2,1 FemBio տվյալների շտեմարան (գերմ.)

[_d606558e681eeed3-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Deutsche Nationalbibliothek Record #116096691 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[Women_Dramatists—2014——26-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Women Dramatists, 2014, էջ 26

[Women_Opera_Composers—2016——18-5] 5,0 ^5,1 Women Opera Composers, 2016, էջ 18

[Henri_Gouhier—1964——114-6] Henri Gouhier, 1964, էջ 114

[Women_Dramatists—2014——27-7] 7,0 ^7,1 Women Dramatists, 2014, էջ 27

[Manuel-8] Frank E. Manuel, Fritzie P. Manuel Utopian Thought in the Western World. — Harvard University Press, 1979. — P. 592.

[9] Ralph P. Locke Music, Musicians, and the Saint-Simonians. — University of Chicago Press, 1986. — P. 25—26.

[Women_Dramatists—2014——28-10] Women Dramatists, 2014, էջ 28

[Women_Dramatists—2014——29-11] Women Dramatists, 2014, էջ 29

[Women_Dramatists—2014——25-12] Women Dramatists, 2014, էջ 25

[Women_Dramatists—2014——60-13] Women Dramatists, 2014, էջ 60

[Women_Opera_Composers—2016——19-14] Women Opera Composers, 2016, էջ 19

[15] «Alexandrine-Sophie de Bawr (1773-1860)». BnF Data (ֆրանսերեն).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]