Սղոցապոչ անդրկովկասյան
| Սղոցապոչ անդրկովկասյան | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Գիտական դասակարգում | ||||||||
|
||||||||
| Լատիներեն անվանում | ||||||||
| Poecilimon geoktshaicus
|
Սղոցապոչ անդրկովկասյան (լատին․՝ Poecilimon geoktshaicus), ծղրիդների ընտանիքին պատկանող միջատ, որը գրանցված է ՀՀ Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ոչ խոշոր չափի ծղրիդ է (արուի մարմնի երկարությունը 15,0-21,0 մմ է, էգինը` 20,0-26,0 մմ, ձվադրինը` 8,0-9,0 մմ)։ Արուի վերնաթևերը, որոնք մասամբ մտնում են փորիկի առաջին տերգիտի ծայրի տակ, կարճացած են։ Դարչնագույն, կանաչավուն կամ դեղնավուն գունավորմամբ արական ծղրիդի առաջնամեջքը ամբողջական է, իսկ էգինը՝ կարճացած[1]։
Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տարածված է Դաղստանում, Վրաստանում, Ադրբեջանում, Հայաստանում։ Հայաստանում ապրում է Սևանա լճի մոտակայքում (ավելի ստույգ տվյալներ չկան), այստեղ հետագայում չի գտնվել, հայտնի է նաև Տավուշի մարզում (Բագրատաշեն գյուղի շրջակայք)[1]։
Էկոլոգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ապրում է տափաստանային գոտում, անտառային գոտու ստորին տափաստանացած հատվածներում։ Հասուն առանձնյակները հանդիպում են հունիսին։ Հետսաղմնային զարգացումը տևում է 45-55 օր։ Այս կենդանիները բուսակեր են, բազմակեր։ Վրաստանում տեսակը նշված է որպես գյուղատնտեսական մշակաբույսերի (հացահատիկային, կարտոֆիլի, լոբու) երկրորդական վնասատու[1]։
Պահպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հազվագյուտ տեսակ է։ Հայաստանում հազվադեպ է հանդիպում, հայտնի են եզակի, փոքրաթիվ նմուշներ[1]։
Թվաքանակի փոփոխության միտումները պարզաբանված չեն։ Բնության պահպանության միջազգային միության Կարմիր ցուցակի չափորոշիչներով գնահատվում է որպես վտանգված տեսակ[1]։
Վտանգման հիմնական գործոններն են անասունների գերարածեցումը և խոպան հողերի հերկումը[1]։
Պահպանության միջոցառումները ընդունված չեն, հավանաբար հանդիպում է «Սևան» ազգային պարկի տարածքում[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.