Զբաղվել է հնդկահայ կտակի գործով։ 1817–20-ին և 1824–35-ին եղել է Հնդկաստանում և Վենետիկի Մխիթարյան միաբանության անունից բանակցություններ վարել հնդկահայ մեծահարուստներ Ռաֆայել Ղարամյանի և Սամվել Մուրադյանի կտակները ձեռք բերելու համար։ Հաջողությամբ ավարտելով իր առաքելությունը՝ 1836-ին նշանակվել է Վենետիկում բացված Ռաֆայելյան վարժարանի (1838-ից նաև Մուրադյան վարժարանի) տեսուչ։ 1846-ին Մուրադյան վարժարանի հետ տեղափոխվել է Փարիզ։ Պայքարել է Կ. Պոլսի հայ կաթոլիկների համայնապետ Ա. Հասունյանի դեմ և այդ պատճառով 1855-ին վտարվել Մուրադյան վարժարանից։ Նույն թվականին, Գ. Այվազովսկու և Ա. Գալֆայանի հետ, Փարիզում հիմնել է Հայկազյան վարժարանը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 171)։
