Սատուրնի վեցանկյուն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սատուրն. Հյուսիսային բևեռի վեցանկյունը և հողմապտույտը, ինչպես նաև օղակները (ապրիլի 2, 2014 թ.)։

Սատուրնի վեցանկյուն, վեցանկյուն ամպերի հաստատուն գոյացություն Սատուրն մոլորակի հյուսիսային բևեռի շուրջ, գտնվում է մոտ 78° հյուսիսային լայնության վրա[1][2][3]։ Վեցանկյան կողմերը ունեն մոտ 13800 կմ երկարություն, ինչը գերազանցում է Երկրի տրամագծին[4] (մոտ 12 700 կմ (7900 մղոն))։ Այն պտտվում է 10 ժ 39 րոպե 24 վայրկյան պարբերությամբ, այս պարբերությունը համընկնում է Սատուրնի ընդերքից ժայթքող ռադիո ճառագայթման պարբերության հետ[5]։ Այնուամենայնիվ, վեցանկյունը չի տեղափոխվում լայնություններով ինչպոս մյուս տեսանելի մթնոլորտային ամպային գոյացությունները[6]։

Սատուրնի հարավային բևեռում համաձայն Հաբբլ տիեզերական աստղադիտակից կատարված դիտարկումների այսպիսի գոյացություն չկա[7]։ Սակայն այնտեղ կա հողմապտույտ, ինչպիսինն առկա է հյուսիսային բևեռում։

Սատուրնի հյուսիսային վեցանկյունը հայտնաբերվել է Վոյաջեր ծրագրի ժամանակ 1981 - 82 թվականներին[8], դրանից հետո 2006 թվականին այն ևս մեկ անգամ դիտարկվել է Կասինի-Հյուգենս տիեզերական սարքից[9]։ Միայն Կասինի սարքի միջոցով է հնարավոր եղել լուսանկարել վեցանկյունը ինֆրակարմիր լույսում, երբ այն հայտնվել է Արեգակի լույսի տակ 2009 թվականին[10]։ Կասինի սարքի միջոցով հնարավոր է եղել նաև չափել վեցանկյուն գոյացության շարժման արագությունը, երբ սարքը շարժվում էր մոլորակի հետ նույն արագությամբ, այսպիսով գրանցում էր միայն վեցանկյան արագությունը[11]։ Հայտնաբերումից հետո, և երբ վեցանկյունը հայտնվեց Արեգակի լույսի տակ, աստղագետներին նաև հաջողվեց դիտարկել այն Երկրից[12][13]։

Բացատրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Համաձայն մի վարկածի, որը առաջ է քաշվել Օքսֆորդի համալսարանում, վեցանկյունը առաջացել է Սատուրնի մթնոլորտում քամիների արագության կտրուկ լայնությունային գրադիենտի պատճառով[14]։ Նմանա կանոնավոր ուրվագծեր են ստացվել լաբորատորիայում, երբ շրջանաձև հեղուկով լի տարողության կենտրոնական և արտաքին մասերը պտտվում էին տարբեր արագություններով։ Ամենաշատ հանդիպող երկրաչափական մարմինը վեց կողմ ուներ, սակայն հնարավոր է եղել ստանալ նաև մինչև ութ կողմ ունեցող մարմիններ։ Այս մարմինները առաջանում էին երկու տարբեր արագությամբ պտտվող տարբեր հեղուկների շփման մասում, որտեղ առաջանում էին մրրկային հոսքեր[14][15]։

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Godfrey D. A. (1988)։ «A hexagonal feature around Saturn's North Pole»։ Icarus 76 (2): 335։ Bibcode:1988Icar...76..335G։ doi:10.1016/0019-1035(88)90075-9 
  2. Sánchez-Lavega A., Lecacheux J., Colas F., Laques P. (ապրիլի 16, 1993)։ «Ground-based observations of Saturn's north polar SPOT and hexagon»։ Science (American Association for the Advancement of Science) 260 (5106): 329–32։ Bibcode:1993Sci...260..329S։ PMID 17838249։ doi:10.1126/science.260.5106.329 
  3. Overbye Dennis (օգոստոսի 6, 2014)։ «Storm Chasing on Saturn»։ New York Times։ Վերցված է օգոստոսի 6, 2014 
  4. «New images show Saturn's weird hexagon cloud»։ MSNBC։ դեկտեմբերի 12, 2009։ Արխիվացված օրիգինալից 2011-10-05-ին։ Վերցված է 2013-12-05 
  5. Godfrey D. A. (մարտի 9, 1990)։ «The Rotation Period of Saturn's Polar Hexagon»։ Science 247 (4947): 1206–1208։ Bibcode:1990Sci...247.1206G։ PMID 17809277։ doi:10.1126/science.247.4947.1206 
  6. Baines Kevin H. և այլք: (December 2009)։ «Saturn's north polar cyclone and hexagon at depth revealed by Cassini/VIMS»։ Planetary and Space Science 57 (14–15): 1671–1681։ Bibcode:2009P&SS...57.1671B։ doi:10.1016/j.pss.2009.06.026 
  7. Sánchez-Lavega A., Pérez-Hoyos S., French R. G. (հոկտեմբերի 8, 2002)։ «Hubble Space Telescope Observations of the Atmospheric Dynamics in Saturn's South Pole from 1997 to 2002»։ American Astronomical Society։ Bibcode:2002DPS....34.1307S։ Արխիվացված է օրիգինալից 2008-09-05-ին։ Վերցված է 2013-12-05 
  8. Caldwell John, Benoit Turgeon, Hua Xin-Min, Barnet Christopher D., Westphal James A. (ապրիլի 16, 1993)։ «The Drift of Saturn's North Polar Spot Observed by the Hubble Space Telescope»։ Science (AAAS) 260 (5106): 326–329։ Bibcode:1993Sci...260..326C։ ISSN 0036-8075։ PMID 17838248։ doi:10.1126/science.260.5106.326։ Վերցված է 2013-12-05 
  9. «Saturn's Strange Hexagon»։ NASA։ մարտի 27, 2007։ Վերցված է 2013-05-01 
  10. «Saturn's Mysterious Hexagon Emerges From Winter Darkness»։ NASA։ դեկտեմբերի 9, 2009։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-04-24-ին։ Վերցված է 2013-05-01 
  11. «NASA's Cassini Spacecraft Obtains Best Views of Saturn Hexagon»։ Jet Propulsion Laboratory (NASA)։ դեկտեմբերի 4, 2013։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-06-16-ին։ Վերցված է 2013-12-05 
  12. [1]
  13. TPS
  14. 14,0 14,1 Barbosa Aguiar Ana C., Read Peter L., Wordsworth Robin D., Salter Tara, Yamazaki Y. Hiro (April 2010)։ «A laboratory model of Saturn’s North Polar Hexagon»։ Icarus 206 (2): 755–763։ doi:10.1016/j.icarus.2009.10.022 
  15. Lakdawalla Emily (մայիսի 4, 2010)։ «Saturn's hexagon recreated in the laboratory»։ Planetary.org։ Վերցված է 2014-02-07 
  16. NASA

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]