Ջրաղացաձոր գյուղատեղի
 | |
| Վայր | Հաղպատ |
|---|---|
| Տեսակ | Հնավայր–բնակատեղի |
| Սեփականատեր | Հայաստանի Հանրապետություն (պետության կողմից պահպանվող հանրապետական նշանակության հուշարձան) |
Ջրաղացաձոր, պատմական բնակավայր, ներկայում հնավայր Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզի Ալավերդի համայնքի Հաղպատ գյուղում[1]։
Տեղանքի նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հնավայրը գտնվում է Ջրաղացաձոր անունը կրող ձորում՝ Շերեք գետի ափին[1]։ Այդտեղ է գտնվում նաև 13-րդ դարում կառուցված կամուրջը, որը Ջրաղացաձոր գյուղատեղին Շերեք գետի վրայով միացնում է դիմացի ափին[1][2]։
Ջրաղացաձորի տարածքով է անցնում Կայանբերդ ամրոց տանող արահետը[3]։ Հին դարերով այստեղով է անցել Հաղպատի վանքը Սանահինի վանքին կապող ճանապարհները[3]։
Կարգավիճակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2004 թվականի հունվարի 29-ին Հայաստանի Հանրապետության կառավարության N 49-Ն որոշմամբ ներառվել է Հաղպատի գյուղի պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների ցանկում (7.60/13) որպես հանրապետական նշանակության հուշարձանախումբ։ Այն կազմված է գյուղատեղիից և 12-ից 13-րդ դարերով թվագրվող գերեզմանոցից[1]։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տեղանքը Ջրաղացաձոր անունը ստացել է այն պատճառով, որ այդտեղ են եղել Հաղպատի վանական համալիրի ջրաղացները[3][2]։ Այդ մասին է վկայում դեպի Ջրաղացաձոր տանող ճանապարհի եզրին՝ գետակի աջ ափին կանգնեցված խաչքարի հետևի երեսին առկա արձանագրությունը, որտեղ գրված է, որ 1086 թվականին ջրաղացները կառուցել է Հաղպատի վանքի առաջնորդ Սարգիս արքեպիսկոպոսը[3][2]։
Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հնավայրը մինչև 2023 թվականը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
-
Հնավայրը 2019 թվականին -
Հնավայրը 2023 թվականին -
Հնավայրը 2023 թվականին
Հնավայրի ավերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
-
Ջրաղացի քարերի տեղում շինհրապարակ -
Հնավայրի տարածքում առուցված բետոնե հարթակ -
Շինհրապարակ հնավայրի տարածքում -
Ջրաղացի քարերի տեղում շինհրապարակ
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Հայաստանի Հանրապետության կառավարության որոշում 29 հունվարի 2004 թվականի N 49-Ն «Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզի Պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների պետական ցուցակը հաստատելու մասին», վավերացված Հայաստանի Հանրապետության նախագահի կողմից 9 փետրվարի 2004 թվականին (էլեկտրոնային տարբերակը arlis.am–ում) ։
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Հրաչյա Պապինյան, «Ալավերդի, հինգհազարամյա ուղի», Երևան, 2024 թվական, ISBN 978-9939-969-82-4
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Հաղբատի վանքը և նրա հետ կապված Հաղբատ գյուղի հուշարձանները», Հ. Եղիազարյան, Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնի պաշտօնական ամսագիր, 1931 թվական, թիվ 4
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Ջրաղացաձոր գյուղատեղի կատեգորիայում։ |