Պերիհելիում

Պերիhելիում ( հին հունարեն՝ περί հին հունարեն՝ περί "peri" - շուրջը, շուրջը, մոտակայքում և հին հունարեն՝ ἥλιος հին հունարեն՝ ἥλιος «հելիոս» - Արեգակ ), Արեգակին մոլորակի կամ Արեգակնային համակարգի այլ երկնային մարմնի ուղեծրի ամենամոտ գտնվող կետը։

Պերիհելիումի հականիշը աֆելիոնն (apogelium) է՝ ուղեծիր արևից ամենահեռու կետը. Աֆելիոնի և պերիհելոնի մտացածին գիծը կոչվում է աբսիդների գիծ ։

Հիմնական բանաձևեր

• Պերիհելիոնի շառավիղը հաշվարկվում է հետևյալ բանաձևով.$r_{\mathrm {p} }=(1-e)a$ որտեղ։

a - մեծ կիսաառանցք ;

e - ուղեծրային էքսցենտրիկություն ։

• Պերիհելիումի արագությունը հաշվարկվում է հետևյալ բանաձևով.

$v_{\mathrm {per} }={\sqrt {\frac {GM_{\odot }(1+e)}{a(1-e)}}}$որտեղ։

$G$- գրավիտացիոն հաստատուն ;

$M_{\odot }$- Արեգակի զանգվածը ;

$a$- կիսամյակային առանցք ;

$e$- ուղեծրային էքսցենտրիկություն ։

Արեգակնային համակարգի մոլորակների պերիհելիում

Երկրի ուղեծրի պերիելումը գտնվում է 147,098,291 կիլոմետր հեռավորության վրա, ինչը մոտ 2,5 մլն կիլոմետր պակաս է Արեգակից միջին հեռավորությունից։ Երկիրն անցնում է պերիհելիոնով հունվարի 2-ից 5-ը, հյուսիսային կիսագնդում ձմեռային արեւադարձից միջինում 13 օր անց  :

Ստորև բերված են Արեգակնային համակարգի մոլորակների պերիհելոնները, որոնք հիմնված են ՆԱՍԱ-ի տեղեկատվության վրա  :

Մերկուրին	46 001 009 կմ.
Վեներա	107 476 170 կմ։
Երկիր	147 098 291 կմ։
Մարս	Կմ 206 655 215
Յուպիտեր	Կմ 740 679 835
Սատուրն	1 349 823 615 կմ։
Ուրան	2 734 998 229 կմ.
Նեպտուն	4 459 753 056 կմ

Երկնային մարմինների պերիհելիոնի պրեցեսիան

Էլիպսաձեւ ուղեծրի պրեցեսիայի դիագրամ

Արեգակնային համակարգի մոլորակների ուղեծրերի պարամետրերը, կապված այս մոլորակների փոխադարձ ազդեցության հետ, ժամանակի ընթացքում դանդաղ փոփոխությունների են ենթարկվում։ Մասնավորապես, ուղեծրային առանցքը աստիճանաբար շրջվում է (ուղեծրային հարթությունում) դեպի ուղեծրային շարժման կողմը, և պերիհելիոնը համապատասխանաբար տեղաշարժվում է («պերիհելիոնի նախապատվություն», տե՛ս նկարը)։ Մերկուրիի պերիհելիոնը վերադառնում է իր նախնական դիրքին յուրաքանչյուր 260 հազար երկրային տարին մեկ, Յուպիտերի համար այս ժամանակահատվածը կազմում է մոտ 300 հազար տարի  :

19-րդ դարի կեսերին աստղագետները հայտնաբերեցին, որ Մերկուրիի համար նշված տեղաշարժը տեղի է ունենում մի փոքր ավելի արագ, քան կանխատեսված էր նյուտոնյան ձգողության օրենքով . հետագայում նմանատիպ անոմալիա հայտնաբերվեց նաև այլ երկնային մարմինների շարժման մեջ։

Պատճառը բացատրվում է հարաբերականության ընդհանուր տեսությամբ (GTR); ընդհանուր հարաբերականության հավասարումներից հետևում է տեղաշարժի ճիշտ այնպիսի արժեք, որն իրականում նկատվում է։

Լրացուցիչ տեղաշարժը («հարաբերական շտկում») հաշվարկվել և ստուգվել է մի քանի մոլորակների և աստերոիդների համար ։

Երկնային մարմին	Էքսցենտրիկության ուղեծիր	Պերիհելիումի լրացուցիչ շեղումը, աղեղ վայրկյաններ մեկ դարում
		տեսական	դիտված
Մերկուրին	4 0.205	6 43.0	3 43,1 ± 0,5
Վեներա	4 0.007	7 8.6	4 8.4 4.8
Երկիր	4 0,017	7 3.8	4 5,0 ± 1,2
Մարս	4 0,094	7 1.35	4 1.1 ± 0.3
(1566) Իկարուս	4 0,827	6 10.1	4 9,8 ± 0,8

Վեներայի և Երկրի վերաբերյալ տվյալների մեծ սխալը պայմանավորված է նրանց ուղեծրերի գրեթե շրջանաձև լինելով։

Սմ. նույնպես

• Ապոկենտրոն և պերիկենտրոն
• Երկնային մեխանիկա

Գրականություն

• Богородский А. Ф. Всемирное тяготения. — Киев: Наукова думка, 1971. — 351 с.
• Роузвер Н. Т. Перигелий Меркурия. От Леверье до Эйнштейна = Mercury's perihelion. From Le Verrier to Einstein. — М.: Мир, 1985. — 244 с.
• Субботин М. Ф. Введение в теоретическую астрономию. — М.: Наука, 1968. — С. 58—67.

Հղումներ

• «Perihelion, Aphelion and the Solstices»։ timeanddate.com։ Վերցված է 2018-01-10 
• «Variation in Times of Perihelion and Aphelion»։ Astronomical Applications Department of the U.S. Naval Observatory։ 2011-08-11։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-01-11-ին։ Վերցված է 2018-01-10 
• Espenak Fred։ «Earth at Perihelion and Aphelion: 2001 to 2050»։ astropixels։ Վերցված է 2019-12-24