Նիկո Լոմոուրի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Նիկո Լոմոուրի
վրաց.՝ ნიკო ლომოური
Ծնվել էփետրվարի 7 (19), 1852
ԾննդավայրԱրբո (Գորիի շրջան), Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել էապրիլի 17 (30), 1915 (63 տարեկան)
Վախճանի վայրԳորի, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Գրական անունლევან ცაველი, არბოელი և გორელი
Մասնագիտությունթարգմանիչ, բանաստեղծ և գրող
Լեզուվրացերեն
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն
ԿրթությունQ25538867?, Թբիլիսիի հոգևոր ճեմարան և Կիևի հոգևոր ակադեմիա
 Niko Lomouri Վիքիպահեստում

Նիկո Իոսիֆի Լոմոուրի (վրաց.՝ ნიკო ლომოური, փետրվարի 7 (19), 1852, Արբո (Գորիի շրջան), Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - ապրիլի 17 (30), 1915, Գորի, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն), վրացի գրող և բանաստեղծ[1]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նիկո Լոմոուրին ծնվել է Քարթլիի Արբո գյուղում, վանականի ընտանիքում։ Լոմոուրին գրել ու կարդալ սովորել է եկեղեցու ատենադպիրի մոտ, ապա ընդունվել է Գորիի հոգևոր ուսումնարան, որն ավարտելուց հետո՝ 1869 թվականին, սովորել է Թիֆլիսի հոգևոր սեմինարիա։ Սեմինարիան ավարտելուց հետո Լոմոուրին մեկնել է Կիև։ Կիևում կրթություն ստանալուց հետո վերադարձել է Վրաստան և դարձել Թիֆլիսի արքունի ուսումնարանի տեսուչ։ Երեք տարի անց սկսել է մանկավարժական գործունեությամբ զբաղվել Գորիի գիմնազիայում՝ շարունակելով երեք տարի[1]։

Մահացել է Գորիում 1915 թվականի ապրիլի 17-ին։

Ստեղծագործություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նիկո Լոմոուրիի առաջին բանաստեղծությունը տպագրվել է «Մնատոբի» ամսագրում 1871 թվականին, բայց նրա առաջին նշանակալի գործը՝ «Կրակ» (ალი, ալի) պատմվածքն է, որ տպագրվել է «Իվերիա» ամսագրում 1879 թվականին։ Դրան հետևում է մանկական պատմվածքների ժողովածուն[2]։ Դրանցից մեկի՝ «Քաջանա» պատմվածքի հիման վրա 1941 թվականին նկարահանվել է ֆիլմ[3]։ Լոմոուրին վրացերեն է թարգմանել Ջորջ Գորդոն Բայրոնի ստեղծագործություններից[4]։

Իր ստեղծագործություններում Նիկո Լոմոուրին պատկերել է վրացական գյուղի կյանքը. նրա ստեղծագործությունների հերոսներն են նախկին կալվածատերեր, հարուստ գյուղացիներ, դարբիններ, վաշխառուներ։ «Քրիստոնյա լեզգիներ» պատմվածքում Նիկո Լոմոուրին պատկերել է գյուղացի Սիմոն Լուկաշվիլու ու իշխանության ներկայացուցչի վեճը։ Այն բանից հետո, երբ Լուկաշվիլին մերժում է տանուտերին կաշառք տալ, տանուտիրոջ մարդիկ ներխուժում են Լուկաշվիլու տուն ու ավերում այն։ Լուկաշվիլուն տանում են տանուտիրոջ տուն ու կապում սյանը[1]։

Լոմոուրիի ստեղծագործության լեզուն աչքի է ընկնում ազատությամբ ու հարստությամբ։ Սյուժեն զարգանում է համաչափորեն, լավ են կազմված երկխոսությունները։ Բնության նկարագրությունը միշտ կապված է սյուժեի զարգացման հետ[1]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 А. БАРАМИДЗЕ, Ш. РАДИАНИ, В. ЖГЕНТИ ИСТОРИЯ ГРУЗИНСКОЙ ЛИТЕРАТУРЫ.
  2. Rayfield Donald (2013)։ The Literature of Georgia: A History։ Routledge։ էջեր 172–173։ ISBN 1136825290 
  3. «Qajana»։ Georgian National Filmography։ Georgian National Film Center։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին։ Վերցված է նոյեմբերի 23, 2014 
  4. Merabishvili Innes (2004)։ «Liberty and Freedom and the Georgian Byron»։ in Cardwell Richard A.։ The Reception of Byron in Europe։ Continuum։ էջ 414։ ISBN 0826468446