1920-1925 թվականներին սովորել է ՄոսկվայիՎխուտեմասում (Բարձրագույն գեղարվեստական տեխնիկական արվեստանոցներ)՝ Մ․ Վ․ Մալյուտինի, Վ․ Ա․ Ֆավորսկու մոտ։ Դասավանդել է (1945-1972,1947 թվականից՝ պրոֆեսիոնալ) Մոսկվայի կինեմատոգրաֆիայի համամիութենական ինստիտուտում։ Պիմենովի վաղ շրջանի գործերին բնորոշ է հորինվածքի մոնումենտալությունը։ 1930-ական թվականներից սկսած Պիմենովը հիմնականում ստեղծել է ժանրային նկարներ, ինչպես և բնանկարներ ու նատյուրմորտներ։ Մարդուն պատկերելով աշխատանքում և ամենօրյա հոգսերով՝ Պիմենովը բացահայտել է խորհրդային իրականության առօրյա երևույթների բանաստեղծականությունն ու կարևորությունը։ Ստեղծելով հիմնականում խորհրդային կանանց կերպարներ՝ քնարականորեն հավաստում է նրանց հոգևոր և ֆիզիկական գեղեցկությունը։ Աշխատել է նաև գրաֆիկայի և բեմանկարչության ասպարեզներում։
«Նոր Մոսկվան» (1937), «Անվադողերի հետքերը» (1944, երկուսն էլ՝ Տրետյակովյան պատկերասրահ, Մոսկվա), «Նոր թաղամասեր» (1963-1967, լենինյան մրցանակ, 1967), Լավրենյովի «Նրանց համար, ովքեր ծովում են» (1946, Փոքր թատրոն, Մոսկվա, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1947) և Վիննիկովի «Լայնարձակ տափաստան» (1949, Խորհրդային բանակի կենտրոնական թատրոն, ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1950) պիեսների ներկայացումների ձևավորումները։ Պարգևատրվել է Լենինի, Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշաններով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 9, էջ 296)։