Մինաս Հյուսյանը ծնվել է 1903 թվականի փետրվարի 15-ին, Արևմտյան Հայաստանի Վան քաղաքում։ Նախնական կրթությունն ստացել է Վանում և Բաքվում։ 1931 թվականին ավարտել է Երևանի Ալեքսանդր Մյասնիկյանի անվան մանկավարժական տեխնիկումը, 1937 թվականին՝ Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի հայկական բաժինը։ Այնուհետև սովորել է ՀԽՍՀ ԳԱ գրականության ինստիտուտի ասպիրանտուրայում։ 1937-1941 թվականներին դասախոսել է Երևանի հեռակա մանկավարժական ինստիտուտում։ 1942-1948 թվականներին աշխատել է ՀԽՍՀ ԳԱ գրականության ինստիտուտում։ 1948-1952 թվականներին դասախոսել է Լենինականի մանկավարժական և երկամյա ինստիտուտներում, միաժամանակ նույն ինստիտուտներում եղել է ամբիոնի վարիչ։ 1952-1969 թվականներին դասախոսել է Երևանի հեռակա մանկավարժական ինստիտուտում։ 1941 թվականին «Գ. Զոհրապի նորավեպերը» թեմայով դիսերտացիա է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների թեկնածուի աստիճան։ 1962 թվականին «Գրիգոր Զոհրապ» թեմայով դիսերտացիա է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների դոկտորի աստիճան։ 1969-1984 թվականներին դասավանդել է ԵՊՀ-ում։ Աշխատությունները հիմնականում վերաբերում են արևմտահայ գրականությանը, մասնավորապես՝ Գրիգոր Զոհրապի ստեղծագործությանը («Գրիգոր Զոհրապ. կյանքը և ստեղծագործությունը», 1957 թ., «Գրիգոր Զոհրապի արվեստը», 1964 թ., «Մեծ եղեռնի զոհ գրողները», 1965 թ.)[2][3][4]։
Այս հոդվածի նախնական տարբերակը կամ նրա մասը վերցված է Հայկական համառոտ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են՝ Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 455)։
