Մերիլ Աշլի
| Մերիլ Աշլի | |
|---|---|
| Ծնվել է | դեկտեմբերի 2, 1950[1] (74 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Սեյնթ Փոլ, ԱՄՆ |
| Քաղաքացիություն |  ԱՄՆ |
| Կրթություն | Պրոֆեսիոնալ երեխաների դպրոց |
| Մասնագիտություն | բալետի պարուհի |
Լինդա Միշել Մերիլ (անգլ.՝ Merrill Ashley, դեկտեմբերի 2, 1950[1], Սեյնթ Փոլ, ԱՄՆ), հայտնի է որպես Մերիլ Աշլի, ամերիկացի նախկին բալետի պարուհի և ռեպետիտոր է։
1967 թվականին նա միացել է Նյու Յորք քաղաքի բալետին, 1977 թվականին առաջադրվել է որպես բալետի դերասան, իսկ 1997 թվականին թոշակի է անցել։ Նա վերջին պարուհիներից մեկն է, որն աշխատել է Ջորջ Բալանչինի հետ և շարունակել է նրա բեմադրությունները, քանի որ Բալանչինը դադարել է հանդես գալ:
Վաղ տարիներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Լինդա Միշել Մերիլը ծնվել է 1950 թվականի դեկտեմբերի 2-ին Մինեսոտա նահանգի Սեյնթ Փոլի քաղաքում և մեծացել է Վերմոնտ նահանգի Ռատլանդ քաղաքում: Նա 7 տարեկանում սկսել է բալետով զբաղվել։ 1964 թվականին՝ 13 տարեկան հասակում Լինդան ընդունվել է Ամերիկյան բալետի դպրոց՝ կրթաթոշակով[2]։
Կարիերա
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1967 թվականին նա միացել է Նյու Յորքի քաղաքային բալետին՝ կատարելով իր դեբյուտը որպես կորդեբալետի պարուհի «A Midsummer Night's Dream» բալետում[3]: Քանի որ Լինդա Մերիլ անունով մեկ այլ պարուհի կար, նա ելույթ է ունեցել Մերիլ Աշլի բեմական անունով։ 1974 թվականին ստացել է մենակատարի, իսկ 1977 թվականին՝ գլխավոր պարուհու կոչում[2]։ Աշլին հայտնի էր իր արագությամբ։ Նա վերջին պարուհիներից էր, ով աշխատել է Ջորջ Բալանչինի հետ[4] և նրա համար ստեղծել է երկու գլխավոր դեր՝ Բալլո դելլա Ռեգինա և Բալլադե։ Բալանչինը նրա համար վերակենդանացրել է նաև «The Four Temperaments» և «Square Dance» բալետային բեմադրությունները։ Մերիլը նաև դերեր է ստանձնել Ռոբինսի «Ռեքվիեմի կանտիկուլներ», Ռոբինսի և Թարփի «Բրամս/Հենդել» և Մարտինսի «Վախկոտ սիմետրիա» ֆիլմերում[5]: Բալանչինի մյուս բալետները, որոնցով նա հայտնի էր, ներառում են Բարոկկո կոնցերտը, Դոնիցետիի վարիացիաները, Գունոդի սիմֆոնիան և Շակոնը[2]:
Նյու Յորքի քաղաքային բալետից դուրս Աշլին նաև շրջագայել է Ժակ դ'Էմբուազի թատերախմբի հետ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում և իր խմբի՝ Մերիլ Աշլիի և պարողների հետ Հավայան կղզիներում: Նա նաև կատարել է «Պակիտա» և «Քնած գեղեցկուհին» բալետները, Sadler's Wells թագավորական բալետի հետ (այժմ՝ Բիրմինգհեմյան թագավորական բալետ)[5]: Նրա «Պար Բալանշինի հետ» գիրքը լույս է տեսել 1984 թվականին[4]։
Աշլին թոշակի է անցել 1997 թվականին՝ 47 տարեկան դառնալուց քիչ առաջ՝ 30 տարի պարելուց հետո[6]։ Նա այդ ժամանակ Նյու Յորքի բալետի ամենաերկարակյաց պարուհին էր[5]: Նա ընկերությունում մնացել է որպես ուսուցչուհի մինչև 2008 թվականը, այնուհետև անցել է ազատ մասնագետ՝ մարզելու Բալանչինի բալետներ այլ ընկերություններում: «Հրաժեշտի պար» վավերագրական ֆիլմը հետևում է նրան թոշակի անցնելուց տասը տարի անց՝ կապված իր պարային կարիերայի ընթացքում ստացած վնասվածքների հետ[7]:
Անձնական կյանքը
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1974 թվականին Աշլին ամուսնացել է Միավորված Ազգերի Կազմակերպության լեզվաբան Կիբբի Ֆիցպատրիկի հետ[4]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 Whitney B. Encyclopædia Britannica
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Whitney, Barbara. «Merrill Ashley». Encyclopædia Britannica.
- ↑ Christiansen, Richard (January 10, 1985). «Ballerina Ashley's Story of Devotion to Balanchine». Chicago Tribune.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Trucco, Terry (June 15, 1997). «A Last Link To Balanchine, A Virtuoso Still». New York Times.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Craine, Debra; Mackrell, Judith (August 19, 2010). The Oxford Dictionary of Dance. OUP Oxford. ISBN 978-0199563449.
- ↑ Kisselgoff, Anna (November 27, 1997). «Dance Review; An Opening for City Ballet, A Closing for a Favored Star». New York Times.
- ↑ Kourlas, Gia (February 11, 2016). «Merrill Ashley Is in Focus at the Dance on Camera Festival». New York Times.