Մեռնող կարապը (ֆիլմ, 1917)
![]() | |
Երկիր | Ռուսական կայսրություն |
Ժանր | դրամա |
Թվական | 1917 |
Լեզու | ռուսերեն |
Ռեժիսոր | Եվգենի Բաուեր |
Սցենարի հեղինակ | Զոյա Բարանցևիչ |
Դերակատարներ | Վերա Կարալի |
Կինոընկերություն | Խանժոնկովի առևտրային տուն |
Տևողություն | 49 րոպե[1] |
![]() |
Մեռնող կարապը (ռուս.՝ Умирающий лебедь), ռուսական գեղարվեստական համր ֆիլմ, որի ռեժիսորն է Եվգենի Բաուերը։ Թողարկվել է 1917 թվականի հունվարի 17-ին[2][3]։
Սյուժե
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Համր պարուհի Գիզելան ծանոթանում է Վիկտորի հետ և սիրահարվում նրան։ Թվում է, թե Վիկտորը փոխադարձաբար սիրում է նրան, բայց շուտով պարուհին նրան տեսնում է ուրիշի հետ։ Գիզելային մեռնող կարապի դերում տեսնելուց հետո նկարիչ Գլինսկին, որը ձգտում է նկարում մահ պատկերել, պարուհուն օգտագործում է որպես բնորդուհի։ Գլինսկին նրան նկարում է կարապի հագուստով, Գիզելայի աչքերում՝ խոր վշտի արտահայտություն։ Բայց երբ Վիկտորը զղջում է և ներվում Գիզելայի կողմից, նկարիչը նկատում է, որ այդ ողբալի արտահայտությունն անհետանում է։ Այդ ժամանակ նա խեղդում է պարուհուն և թողնում նրան «մեռնող կարապի» դիրքում։
Դերերում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Դերասան | Դեր |
---|---|
Վերա Կարալի | Գիզելա |
Ալեքսանդր Խերուվիմով | Գիզելայի հայրը |
Վիտոլդ Պոլոնսկի | Վիկտոր Կրասովսկի |
Անդրեյ Գրոմով | Վալերի Գլինսկի |
Իվան Փերեսթիանի | Գլինսկու ընկերը |
Ֆիլմի մասին
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Թողարկման տարում ֆիլմը առաջացրել է մի շարք շահագրգիռ հրապարակումներ[4][5]։ Մասնավորապես, «Թատերական թերթի» մեկնաբանը գրել է. «Այս անգամ պարոն Բաուերը հատկապես հետաքրքիր է ոչ թե տաղավարներով, այլ նրբաճաշակ բնույթով»[6]։ «Թատրոնների տեսություն»-ում նշվել է. «Պիեսի բովանդակությունը բավականին հետաքրքիր է, և ֆիլմը նայվում է հետաքրքրությամբ»[7]։
«Կինե-ամսագիրն» այսպես է գնահատել ֆիլմը.
![]() |
Ֆիլմը շատ հաջող է արված։ Աչք է շոյում Սոչիի հրաշալի բնությունը, որտեղ նկարահանվել է այս ֆիլմը, լարված ուշադրություն է առաջացնում ռեժիսորի հարուստ և հետաքրքիր հնարամտությունը ֆանտաստիկ դրվագների արտադրության մեջ։ Բայց նոր ֆիլմի ամենահետաքրքիրը, իհարկե, տիկին Կարալիի պարն է»[8] | ![]() |
«Կինեմատոգրաֆիայի տեղեկագրում» Վ. Վերոնինը մատնանշել է դերասանական խաղը և ռեժիսորական գյուտերը:
![]() |
Վ. Ա. Կարալիի լավ գործընկերը Ա. Ա. Գրոմովն էր՝ խելագար նկարչի դերում։ Նկարիչը հանդես եկավ լավ դիմահարդարմամբ և մտածված, ամուր ժեստով։ Ցանկալի է միայն ավելի մեծ հարված խեղդամահ անելու տեսարանում։ Ֆիլմը տպավորիչ է։ Երրորդ գործողության մեջ ռեժիսորին հաջողվում է ստեղծել սարսափի տրամադրություն Գիզելայի քնի տեսարանում[9] | ![]() |
Կինոյի պատմաբան Վ. Վիշնևսկին գրել է. «Անհեթեթ և մտացածին սյուժե. հետաքրքիր է հիմնականում դերասանական խաղը»[2]։ Կինոգետ Նեա Զորկայան ֆիլմը գնահատել է որպես «դեկադենտական նախշ՝ ցածրարվեստ հիմքի վրա»[10]։
Նման գնահատականի հետ կտրականապես համաձայն չէ կինոգետ և ռեժիսոր Օլեգ Կովալովը։ Նա ֆիլմն անվանել է «ռուսական էկրանի ամենաէպատաժային ֆիլմերից մեկը»։ Նա գրել է. «Դրա մեջ պարզապես այլ բան չկա` բացի դեկադենտությունից»[11]։
Նկարահանող խումբ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Ռեժիսոր՝ Եվգենի Բաուեր
- Սցենարիստ՝ Զոյա Բարանցևիչ
- Կինոընկերություն՝ Խանժոնկովի առևտրային տուն
Այլ փաստեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Ֆիլմի պրեմիերան տեղի է ունեցել 1917 թվականի հունվարի 30-ին (հունվարի 17-ին Գրիգորյան տոմարով)[2][3]։
- Նկարահանումներն իրականացվել են Սոչիի շրջակայքում[12]։
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Вишневский В.Е. Художественные фильмы дореволюционной России. — М.: Госкиноиздат, 1945. — С. 119. — 194 с.
- Зоркая Н.М. На рубеже столетий. У истоков массового искусства в России 1900—1910 годов. — М.: Наука, 1976. — С. 240—241. — 298 с.
- Великий Кинемо: Каталог сохранившихся игровых фильмов России (1908—1919) / Сост.: В. Иванова, В. Мыльникова, С. Сковородникова, Ю. Цивьян, Р. Янгиров. — М.: Новое литературное обозрение, 2002. — С. 355—357. — 568 с.
- Гращенкова И.Н. Кино Серебряного века. Русский кинематограф 10-х годов и Кинематограф Русского послеоктябрьского зарубежья 20-х годов. — М., 2005. — С. 249—250. — 432 с.
- Гращенкова И.Н. Серебряный век. В поисках лица // Искусство кино. — 2007. — № 4. — С. 106—114.
- Матич О. Вера Каралли в роли «Умирающего лебедя» // Эротическая утопия. Новое религиозное сознание и fin de siecle в России = Erotic Utopia: The Decadent Imagination Russia's Fin de Siecle / Пер. с англ. Е. Островская. — М.: Новое литературное обозрение, 2008. — С. 320—330. — 400 с.
- Короткий В.М. Операторы и режиссёры русского игрового кино. 1897—1921. — М.: НИИ киноискусства, 2009. — С. 42—43. — 430 с.
- Ковалов О. Danse macabre по-русски // Сеанс. — 2011. — № 45/46. — С. 233—241. Архивировано из первоисточника 3 հունվարի 2019.
- Трофименков М. Умирающий лебедь. Первый русский фильм ужасов // Коммерсант. — 2016. — № 2. — С. 12. Архивировано из первоисточника 20 հունվարի 2019.
- Семерчук В.Ф. О кино России 1908—1919 годов // Е. Ф. Бауэр: pro et contra. Евгений Францевич Бауэр в оценках современников, коллег, исследователей, киноведов. Антология / Сост., комментарии Н. С. Скороход, О. А. Ковалова, С. А. Семенчук. — СПб.: Платоновское философское общество, 2016. — С. 750—766. — 960 с. — (Русский путь).
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Вишневский, 1945, էջ 119
- ↑ 3,0 3,1 Великий Кинемо, 2002, էջ 355
- ↑ Великий Кинемо, 2002, էջ 355—357
- ↑ Короткий, 2009, էջ 51
- ↑ Театральная газета, 1917, № 1/2, c. 15.
- ↑ Обозрение театров, 1917, № 3360, с.16.
- ↑ Кине-журнал, 1917, № 1/2, с.72—73.
- ↑ Вестник кинематографии, 2017, № 123, с. 13—14.
- ↑ Зоркая, 1976, էջ 240
- ↑ Ковалов, 2011, էջ 237
- ↑ Великий Кинемо, 2002, էջ 356
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Любовь Аркус. «Умирающий лебедь» (ռուսերեն). Проект журнала «Сеанс». Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 2-ին.
![]() | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մեռնող կարապը (ֆիլմ, 1917)» հոդվածին։ |
|